preek Mailing List: [[Liturgie voor allen] zevende paaszondag B

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Zo zend ik hen in de wereld (Joh. 17,18)

Een dame ging met jongeren naar Amsterdam.  Ze ontmoette een grote struise man 
uit een Afrikaanse gemeenschap.  Deze stelde voor over haar te bidden.  Hij 
dwong haar te knielen, legde zijn zware handen over haar en bad.  De vrome 
Gentse dame, onwennig bij dit gebeuren en vrezend dat zij in de handen van een 
sekte was gevallen, zei naderhand: "Maar ik heb ondertussen tegen gebeden."

Voorbidders en tegenbidders?  We moeten geen mensen bepreken, noch ze 
"overlezen".  Maar we mogen hen steeds in ons gebed aan de Heer aanbevelen.  We 
mogen dankbaar zijn als iemand voor ons bidt en wij voor hen en anderen.

De afscheidsrede van Jezus bevat het hoogpriesterlijk gebed.  Jezus bidt in 
aanwezigheid van zijn leerlingen tot zijn hemelse heilige Vader.  Hij opent 
voor hen in het cenakel zijn intentieboek.  Het is interessant een intentieboek 
te doorbladeren en er de veelvuldige zorgen van mensen te lezen.

Voor welke intenties bad Jezus tijdens die zwaar geladen avond?  Een van zijn 
leerlingen was hem aan het verraden.  Jezus voelt de duisternis van die nacht 
en de vijandschap van de wereld.  Wanneer het hogepriesterlijk gebed later 
gelezen wordt en misschien herschreven, leven zijn leerlingen evenzeer in 
moeilijke tijden.  Gaan ze één blijven?  Zullen ze stand houden in de 
vervolging?  Zullen ze niet bezwijken en depressief worden?

De evangelist noteert drie grote intenties, waarvoor Jezus bad.  Allereerst de 
eenheid tussen zijn volgelingen.  Geen oppervlakkige eenheid, maar een eenheid 
die haar wortels heeft in deze tussen Vader, Zoon en Geest.  Jezus bad dat zijn 
volgelingen bevrijd mogen zijn van het kwaad.  Hij zei niet dat zij geen zorgen 
zouden kennen, maar hij bad dat het kwaad hen niet zou overweldigen.  Tenslotte 
vroeg hij dat zij stand zouden houden in de waarheid.

Zijn gebed gelijkt op het onzevader.  Jezus richtte zich tot de Vader, de 
Heilige.  Bidden is van blikrichting veranderen.  Jezus ziet zijn leerlingen en 
volgelingen in relatie met zijn Vader.  Hij vertrouwt hen toe aan de Naam van 
zijn Vader. Wat wij aan God toevertrouwen, dat is bij Hem wel bewaard.

Wij heiligen Gods naam, wanneer wij de eenheid tussen de Vader en de Zoon 
erkennen en deze eenheid tussen mensen bevorderen.  Gods Rijk komt dan 
dichterbij.

Jezus leert ons bidden om wat noodzakelijk is voor het leven van elke dag.  Hij 
bad in het Onzevader voor het dagelijks brood.  In zijn afscheidsrede bedoelt 
Jezus met dagelijks brood het woord van God, dat Hij zelf heeft gesproken en 
doorleefd.  Zijn woord voedt de waarheid en verdrijft valse schijn.  Jezus bad 
opdat zijn volgelingen stand zouden houden in de waarheid.  Dat zij zouden 
groeien in waarachtigheid en dat hun binnenkant en buitenkant zouden 
samenvallen.

Zoals in het Onzevader, bidt Jezus bij zijn afscheid dat zijn volgelingen van 
het kwaad bevrijd mogen zijn.  Wij moeten de wereld niet ontvluchten.  
Christenen delen in de vreugde en het leed van deze wereld.  Zij mogen er 
zonder complexen in wonen, want zij geloven dat Gods Geest er in werkt en er 
een weg tot vrijheid opent.  "De ware biotoop voor een christen is de wereld.  
De wereld zoals deze is, anoniem, veelvuldig en pluralistisch, onverschillig, 
onrustig en zenuwachtig, voortdurend op zoek naar zin en geluk, getekend 
evenzeer door veel lijden, maar toch niet bereid om te wanhopen.  Christenen 
leven niet in een natuurreservaat" (Kardinaal Danneels).

Tijdens de Europese ontmoeting van Taizé leidde pater Henri Madelin s.j. een 
workshop in de Sint Michielskathedraal: "Een nieuw kompas; God vinden betekent 
niet de aarde ontvluchten."  Hij legde zijn talrijke toehoorders een tekst voor 
van Dietrich Bonhoeffer uit het jaar 1929: "Zelfs al wil hij naar God gaan, de 
christen blijft gebonden aan de aarde.  Ook hij is, samen met de anderen, 
onderworpen aan de wetten van deze wereld en moet leven met de schijnbare 
tegenstrijdigheid dat deze wereld ons niet de keuze laat tussen goed en kwaad, 
maar tussen kwaad en kwaad en dat God ons desalniettemin, zelfs doorheen het 
kwaad, naar Hem toe leidt.

Het is enkel doorheen de diepten van deze wereld, enkel doorheen de stromen van 
het menselijk bewustzijn dat de mens iets van de eeuwigheid kan aanschouwen.  
De mens die het aardse wil ontvluchten, de moeilijkheden van het heden wil 
ontwijken, verliest de oneindig mysterieuze krachten die hem overeind houden.

De aarde blijft onze moeder, zoals God onze vader blijft, en enkel hij die 
trouw blijft aan de aarde wordt door haar opnieuw in de armen van de Vader 
overgedragen.  Ziehier de lofzang der lofzangen van de christen, ontstaan uit 
de aarde en haar ontreddering."

In zijn afscheidsrede bidt Jezus om vreugde.  Hij wenst dat zijn volgelingen 
ten volle in zijn vreugde delen.  Nu al, zelfs als de nacht zo duister is.  
Tijdens een gespreksgroep van hoogbejaarde religieuzen zei een negentigjarige 
zuster: "Het enige criterium om te weten of ik op God vertrouw en Hem liefheb 
is mijn glimlach en mijn vreugde."

Antoine Rubbens

__________________________________________________

Gecontroleerd op virussen en inhoud door MailMarshal
__________________________________________________

------------------------------------------
Aandacht :

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel
bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is
gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten.
Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van,
of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze
informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor
wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk
hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het
bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele
kopies ervan.

------------------------------------------