preek Mailing List: Twaalde zondag B

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Title: Message

De slapende Jezus (Mc. 4,38)

 

Bij een bedevaart naar het land waar Jezus leefde, hoort een boottocht op het meer van Galilea.  Meestal een verpozend, innig moment in de terechte overtuiging dat je ogen en zintuigen delen in wat Jezus daar heeft gezien.  De woorden die hij er heeft gezegd, dringen gemakkelijker binnen in het gemoed.

 

Er wordt in het evangelie heel wat heen en weer gevaren op het meer.  Een kleine optelling.  Je vindt bij Marcus in 19 verzen 19 keer de vermelding van een boot.  Bij Matteüs kom je aan 14 keer, bij Johannes 6 keer en bij Lucas 5 keer.  Het scheepje van toen was van eenvoudige makkelij.  Het had niets weg van het luxeschip, waar Sarkozy na zijn benoeming tot president op ?retraite? was.  Het is een stipje ten overstaan van de schepen van hedendaagse miljardairs.

 

Een boot op het water, het heeft altijd iets avontuurlijks.  De Titanic, gebouwd om alle gevaren te trotseren, ging ten onder na een botsing met een ijsberg.  Het scheepje op het meer van Genesareth was een visserssloep of een overzetboot.  Heeft Jezus van daaruit zoals zijn eerste volgelingen het net uitgeworpen en opgetrokken.  Had dat hem vermoeid?

 

De boot is voor hem vooral de plaats van waaruit hij verkondigt.  Het is zijn kansel op het meer.  ?Ein Seekanzel? (J. Gnilka).  Hij keert moe terug van de overkant (van bij de heidenen).  Hij slaapt terwijl het rondom hem onrustig is en de storm in alle heftigheid opkomt.  Daarmee drukt de evangelist de soevereiniteit uit van Jezus.  Het is hem gegund te slapen zelfs bij onrust.  Slapen en toch de situatie meester blijven, wie kan dat?  Dit kon Jona niet, want de bootlui wierpen hem over boord. 

 

Dat het kan stormen, dat is geen uitvinding van de evangelist.  Het hoort bij de natuurverschijnselen.  In Gentse kringen is lang het verhaal vertelt van de twee Leuvense exegeten op het meer van Genesareth.  Een Palestijn roeide het bootje.  Deze was er heel gelaten bij.  Inshalla, terwijl de twee exegeten dachten dat hun einde nabij was!  Zouden ze niet biechten om met een zuiver geweten bij de Heer te komen?  Een tijdje nadien ging de storm liggen en de twee exegeten bekenden dat zij vanuit paniek toch overdreven hadden met hun schuldbelijdenis.

 

Wat zeggen hedendaagse exegeten bij een natuurwonder zoals het stillen van de storm?  ?Natuurwonderen zijn vaak gebeurtenissen die de lezer een hint geven dat het de verteller niet zozeer te doen is om historische exactheid.  Bij natuurwonderen gaat het om de diepere vragen aangaande de identiteit van Jezus.  Van deze verhalen wordt over het algemeen aangenomen dat zij ontstaan zijn na Jezus? dood.  Ze zijn uitdrukking van de discussies die in de eerste groepen van Jezus? volgelingen aan de orde waren.  Zo ook het verhaal van de stilling van de storm.  De leerlingen zijn angstig omdat deze onrustig is.  Het verbaast hen dat Jezus slaapt.  Wanneer hij wordt gewekt, beveelt hij de storm te gaan liggen.  Hij gebruikt de zelfde woorden als wanneer hij de demonen het zwijgen oplegt. ?Zwijg, Weest stil? (Geert Van Oyen, De Marcuscode, p.163).

 

?De evangeliën stellen de natuurmirakelen voor als tekenen van overwinning.  De natuur wordt door Jezus in bedwang gehouden en onderworpen.  Een oud motief in de godsdiensten van het Midden-Oosten was het bedwingen van ?de diepte? door God (of een van de goden).  ?De diepte? was de oerzee; ze werd beschouwd als een gevaarlijke vijand.  Een van Gods eerste scheppingsdaden was het bedwingen en onderwerpen van de wateren (Gn. 1,2.6).  De psalmen stellen God ook voor als degene die de zee bedwingt (cfr. Ps. 107, 25-30).? (E.P. Sanders, Jezus, mythe en werkelijkheid, p. 202)

 

In het verhaal van de storm wijst Marcus erop dat Jezus de heerschappij bezat over de natuur die eigen was aan God.  Het vertrouwen van de evangelisten in de overwinning van het kwaad vloeit bij hen voort ?uit de christelijke zekerheid dat God Jezus had opgewekt.? (Ibid, p. 203).  ?Deze slapende Jezus staat voor hen aan de kant van God, die ooit ? in Genesis 1 ? de wateren van elkaar gescheiden heeft? (G.C. den Hertog, in Wapenveld, jrg. 53).

 

?De Slapende Christus, ontwaakt door het gebed.  Als er geen nood is, is er ook geen waar zuchten.  Zo gaat het met een ieder kind van God.  Eerst gaat het door de diepte en wordt het alles donker om hem heen; en in zijn angst en verloren toestand roept hij tot de levende God; en zie, daar daagt het in het Oosten; er gaat een licht op in zijn ziel en de zondaar weet zich voor eeuwig behouden? (een vrome gedachte van Samuel Rutherford, Schots theoloog XVI° eeuw).

 

De leerlingen snappen bij Marcus echter niet wie die Jezus is.  Hij hekelt hun lauwheid, misschien zelfs hun lafheid (Feigheit), zoals later de schrijver van de apocalyps een lauw geworden kerk berispt. 

 

De franciscaans geïnspireerde gemeenschap van Lavaux Ste Anne koos voor de naam la Tiberiade.  Het altaar in hun kapel is een bootje.  Het verwijst naar de prediking van Jezus op het meer van Tiberias en op onze moeilijke tocht over het water.  De eucharistie is de Heer Jezus die mee gaat op de tocht door het leven.

 

Antoine Rubbens

---

  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal

---

---

Aandacht :

 

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

---