preek Mailing List: Preek 16e zondag B - Naar een eenzame plaats om uit te rusten.

[Bruno Jacobs (Bruno_Jacobs]

Naar een eenzame plaats om uit te rusten. Marcus 6,30-34

Vorige zondag zagen we hoe Jezus zijn apostelen uitzond, twee aan twee.
Zij werden opgeroepen tot actie.
Vandaag nodigt hij hen uit tot « rusten ».
In deze vakantietijd herkennen we dat zeker wel, die nood aan rust en ontspanning. Loskomen van die hectische gedrevenheid die ons elke dag opjaagt om rond te komen met wat nou eenmaal moet of met wat we onszelf hebben opgelegd.

Ondertussen ervaren we hoe mensen leven met verschillende snelheden.
Hij die net wat slimmer of vlugger is komt het eerst aan de bak, wordt het snelst rijk.
Arbeidstijdverkorting heeft niet altijd geleid tot meer rust op de werkvloer met als gevolg dat werkenden soms in kortere tijd dezelfde prestaties moeten leveren of zelfs meer.
De drang naar meer efficiëntie heeft de druk verhoogd terwijl die net meer rust en ruimte tot ontmoeting zou moeten creëren.
Niet alleen de werkende mens is onderhevig aan de jacht en de haast, ook onze kinderen rennen uit school naar vriendjes, sportclubs, muzieklessen en andere.
Oma?s en opa?s hebben soms heel wat puzzelwerk om allerlei opvang in de drukke agenda te krijgen.
De snelle technische ontwikkelingen - denken we maar aan communicatie en media, beeldvorming - zij bieden grote voordelen, kunnen zelfs levens redden maar ze kunnen ook misbruikt worden, een schaduwzijde die dan nog meer stress en nervositeit teweegbrengt.
Voegen we daarbij nog de hectische verkeersproblematiek, overvolle wegen, eindeloze files, geluidsoverlast, o.a. van vliegverkeer, een onbetrouwbaar financieel klimaat, politieke tegenstellingen, agressie en zinloos geweld, maar ook onze gebrekkige communicatie of relatieproblemen in eigen familie- of vriendenkring.

In hun tijd geplaatst, hadden de apostelen zeker ook wel af te rekenen met een gelijkaardige problematiek. Ik neem aan dat ze ook iets moesten doen om in hun levensonderhoud te voorzien. Ik neem ook aan dat ze de mensen onderwezen hadden in de boodschap van Jezus, een boodschap die in onze huidige arbeidswereld niet of nauwelijks aan bod komt, maar waarin we tenminste nog het verschil kunnen maken door vanuit Jezus? spiritualiteit te leven.

 

 

« Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en wat uit te rusten! »

Mensen hebben nood aan tijdig tot rust komen, aan reflectie, aan het op het spoor komen van « waar ben ik allemaal mee bezig? », wat krijgt teveel en wat krijgt te weinig aandacht. Zie ik de sporen van de mensen rondom mij of volg ik alleen de mijne en schenk ik nauwelijks aandacht aan onze raakpunten. Benut ik die kansen van ontmoeting? Is gedeeld leven niet een stimulans om oproep en ondersteuning voor elkaar te zijn?

Het is niet verwonderlijk, indien we voor deze dingen openstaan, als we onze ziel de tijd gegeven hebben om ons in te halen, we ook onze Schepper kunnen ontmoeten, in een medemens, in een stukje natuur, in creatief bezig zijn, in een open kerk, in een eenzame veldkapel?
Op zo?n momenten èn in de stilte kan er ruimte komen voor een vorm van nieuwe spiritualiteit. Misschien dromen we wel over een herstel van onze vervaagde normen en waarden. Maar ieder die het daarover heeft kijkt naar een ander. Maar we kunnen ook de spiegel nemen en zeggen : « Ik begin bij mezelf, want ook mijn normen en waarden zijn aan een servicebeurt toe! »

Weemoedig of enthousiast verlangen we naar de nabijheid van God in ons leven, naar de overstijging van ons individualisme om meer in verbondenheid met anderen te leven, niet bedrukt maar open en blij, intuitief en aanhankelijk.

Dit evangelie van vandaag eindigt toch weer merkwaardig. Jezus kiest zelf weer voor de drukte, voor de mensen. Een vlucht in het werk misschien? Vluchten in het werk, ons allen goed bekend.
Neen, Marcus schrijft : Zij waren als schapen zonder herders.
We kunnen eruit begrijpen dat het ging om herders die niet op hun kudde letten, politieke en religieuze leiders die hun volk verwaarloosden. Jezus laat z?n volk niet in de steek, mensen in nood moeten geholpen worden.

De goede herder heeft een dienende taak, hij brengt de schapen naar groene weiden en drinkbaar water, hij zoekt naar een veilige rustplaats. Schapen volgen de herder niet als een kudde, ze lopen niet mee omdat de andere meelopen, maar omdat elk schaap de stem van de herder herkent.

Herkennen wij zijn stem waarmee hij ons persoonlijk roept ?

 

 

Bruno Jacobs - 14 juli 2009