twintigste zondag door het jaar B | <– Date –> <– Thread –> |
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens![]() |
|
Date: Tue, 11 Aug 2009 22:44:11 -0700 (PDT) |
?Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt? (Joh.
6,54)
De liturgie acht het nodig het slotvers uit het evangelie
van vorige week te hernemen (Joh. 6,51).
Dit vers met zijn drie wezenlijke onderdelen weegt zwaar door. Jezus bevestigt nogmaals dat hij het
Levend brood is, komend van bij de Vader.
Hij zegt dat wie ervan eet, in eeuwigheid leeft. Deze vangt nu reeds aan. Dit is een van de verzen naast vers
6,47, dat Bultmann graag gebruikt voor zijn opvatting dat de eschatologie zich
nu reeds voltrekt. Bultmann
ontwikkelde een sterk ?existentiële? interpretatie van de Verrijzenis. Ze kan als volgt samengevat: ?Waar de
mens gaat geloven, d.w.z. zich tot God bekeert door het Woord van Christus, dààr
grijpt voor deze mens de verrijzenis plaats. Verrijzenis is dus wezenlijk een
werkelijkheid die zich existentieel, hier en nu in ons bestaan voltrekt, daar
waar de mens zijn duisternis verlaat en gelovig wordt? (P. Schmidt, Woord
van God, p. 211).
Het derde onderdeel van het eerste evangelievers op deze
zondag is dat het brood dat Jezus geeft zijn vlees is. Hier zijn we volop in de eucharistische
duiding van de broodrede.
Jezus spreekt over zijn vlees, over zijn bloed en dat wij
dit mogen eten (kauwen). ?Hier
is een nieuwe offerspijs in het geding ? brood en zelfs vlees - , een mensenzoon
zelve, die alles wat hij is en alles wat hij heeft prijs zal geven om gegeten en
gedronken te worden en dusdoende degene die eet en drinkt in leven te kunnen
houden. Hij is zó door en door
manna, dat leven buiten hem niet mogelijk is. Het woord van God, in hem gesproken,
moet gekauwd, opgegeten gedronken worden, wil het de mens die hoort in leven
houden. Het zal hem zijn leven
kosten, maar precies dat is het waarvoor hij in de wereld is gekomen? (J.
Nieuwenhuis, Het laatste evangelie, p. 162).
Johannes zegt in hoofdstuk 6 wat de drie synoptici over
de eucharistie bij het laatste avondmaal vertellen. ?De broodverdeling langs de zee is
Eucharistie avant la lettre: maar dat wist en herkende de gemeente pas, toen zij
zelf reeds vele jaren lang Eucharistie gevierd en verkondigd had? (J.
Nieuwenhuis, op. cit., p. 163)
Dicht bij mij staat het gedachtenisprentje met de foto
van Christophe, een jongen met een hart vol verlangens, op zoek naar evenwicht,
met een diepe wens naar vrede en overeenkomst. Hij werd op een onverwachte en
gewelddadige wijze aan de liefde van zijn moeder ontrukt, vermoord op een
zondagnamiddag in Brugge. De dag
voordien, het was na de repetitie van de TV-mis die tijdens het jubeljaar van
het psychiatrisch centrum Caritas/Melle zou worden uitgezonden, was hij de
communie komen vragen. Hij
verlangde heel sterk naar de ?hostie?.
Hij gaf er misschien een magische betekenis aan, alsof niets hem zou
deren, als de geconsacreerde hostie in hem was. Hij geloofde heel vast in Jezus? woord:
?Wie van dit brood eet, zal leven in
eeuwigheid.?
Tijdens het eucharistisch congres in Québec kwam de
jongste zus van de Vietnamese kardinaal Nguyen Van Thuan vertellen hoe haar
broer tijdens zijn dertien jaar gevangenis de eucharistie opdroeg. De bisschop vroeg om een beetje wijn als
medicijn tegen de buikpijn en het werd hem toegestaan. ?Elke dag vierde ik de heilige mis
met in mijn hand drie druppeltjes wijn en een druppel water. Van het papier van sigarettenpakjes
maakten we kleine zakjes om het Allerheiligste in te bewaren. Zo droeg ik Jezus in de eucharistie
altijd bij me, in de zak van mijn hemd.?
Peter D?Haese beluisterde in
Québec het getuigenis van Mgr. Henri Teissier, toen ontslagnemende
aartsbisschop van Algiers en noteerde:
?Mgr. Henri
Teissier van Algiers plaatste de eucharistie in het concrete leven dat dag in
dag uit het zijne is in een land waar zinloos geweld en terreur in zijn meest
afschuwelijke vormen een haast dagelijkse realiteit is. Hij vertelde over kleine groepjes
christenen die werkelijk hun leven riskeren wanneer zij ?s zondags samenkomen
voor gebed en eucharistie, maar het niet kunnen nalaten. Als ik in de eucharistieviering aan de
consecratiewoorden kom ? aldus de aartsbisschop ? en de woorden herhaal ?Dit is
mijn lichaam, gegeven voor u? ben ik er mij goed van bewust dat dit ook elke dag
mijn eigen lichaam kan betreffen.
Hij had het ook over zijn bijzondere band met de nu vermoorde monniken
uit het trappistenklooster van Thibirine en over de dominicaan Pierre Claverie
die hem destijds opvolgde als bisschop van Oran. Maar hij kon ook vertellen dat hij een
echte vriendschapsband heeft met bepaalde muzelmannen die evenzeer als hij en
wij van vrede en verzoening dromen, die hem in het geheim komen opzoeken en hem
en de christenen hun warme sympathie betuigen. De golf van geweld binnen de Islam mag
ons in geen geval blind maken voor het feit dat echte vriendschap en samenleven
in wederzijdse eerbied tussen christenen en broeders en zusters uit de Islam
mogelijk zijn.?
Op een ontmoetingsdag met Oost-Vlaamse missionarissen
haalde Mgr. Van Peteghem een citaat aan van Mahatma Gandhi: ?Ik kan begrijpen
dat als God mens wordt in een wereld die honger heeft, dat hij dan brood
wordt.?
Een byzantijnse mozaïek in de abdij Tabga aan het Meer
van Galilea
toont twee vissen en een mandje met vier broden. Waar is het vijfde brood uit het
evangelie? De kunstenaar geeft aan
dat het vijfde brood het
eucharistisch brood op het altaar is. Christus schenkt zichzelf onbeperkt als
voedsel voor mensen van alle tijden.
Antoine
Rubbens
Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal
- (no other messages in thread)
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.