preek Mailing List: eenentwintigste zondag door het jaar B

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Title: Message

?Wilt ook gij soms weggaan?? (Joh. 6,67)

 

De broodvermenigvuldiging was een ontmoetingsfeest met velen.

s? Avonds trekt Jezus zich alleen terug in het gebergte.

De dag nadien verklaart hij in de synagoge van Kafarnaüm de zin van de brooddeling aan de overkant.

Het gesprek verloopt moeilijk.  Het applaus verandert in gemor.

Jezus slikt zijn woorden niet in.  Integendeel hij bevestigt dat hij de gezondene is van de Vader.

Hij zegt dat ze zijn vlees moeten eten.  Hiermee bedoelt hij niet dat ze menseneters worden.  Hem eten, dit is met hem in communie treden.  Hem eten is hem ontmoeten als de Verrezene.  In de communie worden wij wie hij is.

Dit alles is niet vanzelfsprekend.  Het verwondert niet dat zijn woorden reacties oproepen.  Als overtuigde Joden, die houden aan de enigheid van God, weten de toehoorders van Jezus geen weg met hem als hij zich situeert als gezonden door de Vader. 

Jezus verliest door zijn uitspraken een aantal van zijn leerlingen.  Dit raakt hem, al zegt hij het niet.  Hij dwingt niemand in hem te geloven.  Je moet trouwens niemand smeken om te blijven, want dan word je van hen afhankelijk. 

Die is geen stoïcijnse houding van Jezus.  Het behoort tot het risico van zijn boodschap.

Wie verkondigt, houdt rekening met ontgoocheling. 

Al mag niet elke afwijzing op rekening van de boodschap worden geplaatst.

Het kunnen ook de blunders zijn van wie verkondigt.

In het begin van 2009 hebben mensen afgehaakt.  De houding van een bisschop-negationist heeft velen geschokt.

De aanduiding door het Vaticaan van een hulpbisschop in Linz zonder rekening te houden met de voorgestelde drie kandidaten leidde in Oostenrijk tot meerdere uittredingen uit de kerk.

De steen die we zelf oprapen, vermijdt dat andere deze steen naar ons gooien.

 

Jezus vertrouwt in de broodrede erop dat wie in hem gelooft trouw blijft.

Hoe houden wij stand bij storm en wind?  Wankelen wij wanneer medemensen Jezus verlaten?

De broodrede eindigt met een keuze.  Elke ontmoeting met God is een uitnodiging om te kiezen. ?Wie wil je dienen??, vroeg Jozua aan de twaalf stammen.  ?Blijven jullie mijn volgelingen?? vraagt Jezus in Kafarnaüm.

 

Wij danken Petrus om zijn antwoord, daar gegeven.  Met Petrus zeggen wij: ?Heer, naar wie zouden we gaan.  Gij hebt woorden van eeuwig leven.?  Ik blijf ervan overtuigd dat hij mij niet op het verkeerde pad heeft geleid.  Ik heb geen behoefte om andere paden te proberen, alsof het gras daar zoveel groener zou zijn.  In deemoed vraag ik dat de Heer mijn hart mag behoeden opdat het op hem gericht blijft.  Mij treft telkens het lied, dat jonge mensen zingen op de melodie van Taizé: ?Herr, wohin sollen wir gehen?  Du hast Worte ewigen Lebens.? 

 

Dank aan mensen die aan de Heer hun jawoord hebben gegeven en er van leven.  Eind februari stierf in de zustergemeenschap Caritas/Melle zuster Alice.  Ze was 97 jaar oud.  Ze was geprofest als Zuster van Liefde en had in Dalhousie (India) haar eeuwige geloften afgelegd.  Ze verbleef meer dan zestig jaar in India.  Ze zou op 20 augustus 2009, feest van sint Bernardus, haar 75 jaar kloosterjubileum hebben gevierd.  In het vooruitzicht daarvan had zij een tekst geschreven, die bij haar uitvaart is meegegeven als gedachtenisprentje: 

 

?Al die jaren, Heer, was U aan mijn zijde.  U nam mijn hand in de uwe, bewaarde me in uw liefde ondanks al mijn zonden en gebreken.  Daarom, Heer, dank, vereer, bemin en prijs ik U.  Terwijl ik langzaam maar zeker het einde van mijn aardse reis bereik, bid ik met psalm 130/131: ?Als een kind bij zijn moeder geborgen, zo voelt zich mijn ziel.?  Voor alle genade en zegeningen die ik van U ontving, Heer, zing ik: ?Te Deum laudamus.?  In U, Heer, heb ik mijn vertrouwen gesteld.  Mijn vertrouwen zal niet beschaamd worden.?

 

Tot op de dag van haar sterven heeft zij dagelijks de eucharistie ontvangen, dankbaar dat deze elke dag in haar gemeenschap gevierd wordt.

 

De twaalf die in Kafarnaüm voor Jezus hebben gekozen, zijn, op één na, bedienaars van de eucharistie geworden.  ?Sinds de tijd van de apostelen komen de christenen op de eerste dag van de week samen voor de viering van de eucharistie.  Ze sluiten zich aan bij de grote dankzegging van Christus.  Ze luisteren naar Gods Woord en vieren de Maaltijd des Heren tot gedachtenis aan zijn dood en verrijzenis.  Van daaruit worden zij gezonden om te midden van de mensen te getuigen in woord en daad van Gods menslievendheid.  Veel is in de kerk onderhevig aan de wisseling der tijden, maar deze samenkomst op zondag voor de eucharistie behoort tot haar grondstructuur.  Daar wordt duidelijk wat ,,kerk'' betekent en waartoe ze door God is geroepen.  Het eenvoudig gebeuren van het samenkomen op zondag toont op zich al waar het in heel de zending van de kerk om gaat: dat God alle mensen wil verzamelen, zonder onderscheid en zonder iemand uit te sluiten, en hen allen roept te leven in verbondenheid met Hem en in gemeenschap met zijn Zoon.  De samenkomst van christenen op zondag drukt symbolisch uit wat God op het oog heeft met alle mensen.?  Dit staat in een beleidsnota van het bisdom Gent.  Wat echter met gemeenschappen die op zondag geen eucharistie meer hebben?  Vanuit Kafarnaüm blijven we op weg met het verlangen naar het verborgen manna (Op. 2,17) van de eindtijd.

 

Antoine Rubbens

---

  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal

---

---

Aandacht :

 

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

---