preek Mailing List: Christus koning

[Miguel Dehondt (miguel.dehondt]

Geschreven vanuit de actualiteit van de voorbije dagen,

en dus met een hoog politiek gehalte. Wellicht daarom niet zo bruikbaar voor het grote publiek.

U ziet maar. Miguel Dehondt

 

Ik denk dat het niemand onberoerd laat: onze Herman Van Rompuy die de eerste president van Europa wordt. We mogen als Belgen fier zijn dat iemand van bij ons voor zo’n rol gekozen is. We kennen zijn integriteit en zijn capaciteiten. Nu is het aan de rest van Europa om hem te leren kennen en waarderen. Want in schril contrast met de loftuitingen die we bij ons hebben gehoord staat het scepticisme dat elders klinkt. Sommigen schilderen hem af als een clown; anderen dan weer doen smalend over zijn toekomstige rol als president. Het lijkt alsof het niet veel voorstelt en inhoudt: een president zonder macht die niets te zeggen heeft, een marionet in de handen van de 26 regeringsleiders. Als je dat vergelijkt met wat bijvoorbeeld president Obama kan of mag. Akkoord. Maar men heeft dan ook met het verdrag van Lissabon gekozen voor een heel andere invulling van het presidentschap, één waarvoor onze Van Rompuy de geknipte man lijkt. We hoorden hem zijn eigen profiel schetsen in drie woorden: dialoog, eenheid en actie. Wat hij op de eerste plaats wil zijn is een bruggenbouwer, uitgaande van wat hem zo eigen is: wederzijds respect en eerbied voor zijn tegenstander. Hij wil dat bij onderhandelingen niemand zich verliezer voelt.

Het is duidelijk hoe hij het presidentschap ziet: niet als een machtspositie maar als een gezagsfunctie. Dat zo’n leidersfiguur uit ons land komt, zal wel geen toeval zijn. Want het is alleen door op zo’n manier te regeren dat de eenheid bij ons nog kan bewaard worden. Het doet mij automatisch denken aan de manier waarop bij ons het koningschap wordt ingevuld. Ook koning Albert is een bruggenbouwer tussen de verschillende gemeenschappen; een figuur van de eenheid en de dialoog die net als Van Rompuy de gave bezit om te luisteren. Door deze bescheiden invulling van het koningschap lukt het, en is hij voor mij een grote en sterke koning. Zo’n invulling van het koningschap of van het presidentschap is voor sommigen niet meer van deze tijd. Het hoeft ons dan ook niet te verwonderen dat Van Rompuy en waar hij voor gaat of staat vreemd overkomen. Europa kiest dus duidelijk voor een heel andere invulling en aanpak dan de rest van de wereld. Ik vind dit een zegen en een unieke kans. Ik mag dit hier zeggen dat ik in dit alles de oeroude christelijke wortels van Europa herken. We weten dat Van Rompuy een overtuigd en praktiserend christen is, dat blijkt volgens mij ook uit de manier waarop hij zijn presidentschap ziet en invult. Wie naar het Evangelie van vandaag geluisterd heeft, ziet de gelijkenissen met de manier waarop Christus zijn koningschap invult. Pilatus, een op en top machtsfiguur weet er geen raad mee. Die Jezus is een enorm sterke morele figuur, zo dwaas is Pilatus ook niet om dit niet te onderkennen, maar die Jezus straalt geen macht uit en beroept zich er ook niet op. Hij weigert zich te verdedigen. Hij is koning op een heel andere manier, zo heel anders dan de wereld normaal het koningschap invult. Macht, geld, overheersing, in zijn koninkrijk is het allemaal van geen tel integendeel: de kleinsten zijn de grootsten, de zwaksten komen eerst omdat de naastenliefde de enige motor of drijfveer is. De koning is dienaar, zoveel is duidelijk.

Nog iets anders maakt dit stukje Evangelie op een nogal pijnlijke manier duidelijk. Het weze meteen een waarschuwing voor al wie in Jezus’ koninklijke voetsporen wil treden. Jezus is koning, maar Pilatus herkent hem niet. Je mag dan nog als Jezus honderden argumenten aanvoeren, als de tegenpartij, Pilatus, je niet herkent en érkent, dan sta je daar; dan is het een maat voor niets. Koning, keizer, president, eerste minister … er zit altijd iets van herkenning en érkenning in. Je bent het niet zomaar, je kan het niet over jezelf afroepen, je bent het bij de gratie van anderen, van het volk dat het in u herkent en erkent. De institutionele crisissen die we momenteel in ons land doormaken zijn, zijn daar een bewijs van. De buitenlandse, kritische commentaren op de benoeming van Herman Van Rompuy tot president eveneens. Gelukkig beschikt hij over een groot moreel gezag, innerlijke rijkdom en wijsheid om dit te counteren. Vandaag worden wij hier alvast uitgenodigd om Jezus te herkennen als de Christus-Koning, als Diegene die heil en redding betekent voor onze wereld. In onze huidige wereld is dit toch niet zo evident. Twee voorbeelden. Mensen krijgen een kindje en vinden het een geschenk van God; voor anderen is het alleen maar iets dat ze zelf hebben gemaakt. In beide gevallen zijn ze dankbaar voor maar er is toch wel een accentverschil. Of mensen worden geconfronteerd met een ziekte. De enen zeggen dat ze steun vinden in hun geloof, voelen zich door God gedragen en beschermd ... anderen komen er ook door maar hebben daarvoor God niet nodig en herkennen Hem niet in heel het ziekteproces. Jezus vraagt een geloofsbelijdenis, een herkenning en erkenning. Mag ik jouw koning zijn ? Wat antwoord jij?