preek Mailing List: derde zondag van de Advent C

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Title: Message

?Wat moeten wij doen?? (Lc. 3,10) ?

 

Johannes mocht zich gelukkig prijzen.  Wat hij zei bij de Jordaan, kreeg weerklank.  Zijn woord bracht de toehoorders tot inzet.  ?Wat moeten we doen??  Dit vroegen de toehoorders aan Johannes, wanneer hij zei dat zij vruchten moesten voortbrengen, die passen bij bekering.  Bekering bereik je niet alleen door goede wil.  Drie keer klinkt bij hem de vraag: ?Wat moeten wij doen??  Hij antwoordt telkens met een bondig appel op solidariteit en gerechtigheid.  Emmanuel Kant herleidt al onze vragen tot deze drie:

 

Wat kan ik weten?

Wat mag ik hopen?

Wat moet ik doen?

 

Lucas onderstreept van de vier evangelisten het sterkst de sociale inslag van Johannes.  In het Magnificat bezong Maria Gods keuze voor de armen.  God verhoogt vernederden, verzadigt hongerigen, stuurt rijken ledig heen.  Johannes neemt de schreeuw van Maria tot ommekeer en bekering over, ?totdat hij zelf het slachtoffer wordt van één van de aangeklaagde machthebbers en zijn hoofd verliest? (W.R. van der Zee, Vandaag gebeurt het, p. 21).  Die zang van Maria voor de omgekeerde orde, voor Gods revolutie heeft haar zoon Jezus zeker geraakt.  Hij bewaart de gedrevenheid van zijn moeder en stelt de armen voorop in zijn zaligsprekingen. 

 

Johannes zegt dat wie heeft, moet delen met wie niets heeft.  Het gaat over delen van kleren en voedsel.  Het gaat evenzeer over het delen van macht en kennis. Zo kunnen kloven binnen een land en op wereldvlak verminderen.

 

?Wat moeten wij doen??  Wij kunnen klagen om het vele dat verkeerd is:  ?De paradox van onze tijd is dat we langere gebouwen hebben maar kortere tenen, bredere snelwegen maar smallere gezichtvelden.

We hebben onze bezittingen verdubbeld maar onze eigenwaarde gehalveerd.  We praten te veel, hebben te zelden lief en haten te veel.

We zijn naar de maan geweest maar hebben moeite om de straat over te steken om nieuwe buren te begroeten.

We hebben de ruimte overwonnen maar verloren onszelf.

We hebben de lucht gezuiverd maar onze ziel verontreinigd; het atoom overwonnen maar niet ons vooroordeel.

We leerden te haasten maar niet om te wachten.  We bouwen computers met meer opslagruimte.  We maken kopieën in veelvoud, maar we communiceren minder en minder.

Dit is de tijd van fastfood en langzame spijsvertering, hoge winsten en oppervlakkige relaties. 

Dit is de tijd van twee inkomens maar meer scheidingen, mooiere huizen maar gebroken families.  Een tijd met alles in de etalage en niets in de winkel.

Een tijd waarin technologie je dit laat lezen, en een tijd waarin je kan kiezen deze visie te delen of gewoon weg te klikken? (Naar George Carlin).

 

Elke dag gebeurt er dicht bij ons, in eigen regio zoveel goede dingen.  Zonder goede dingen was de wereld al lang om zeep.  Welzijnzorg concretiseert tijdens de Advent de vraag ?wat moeten wij doen??  Dit jaar sensibiliseert WZZ rondom arbeid en inkomen.  Elke regio kan initiatieven voorleggen van solidariteit met armen.  Daniël vertelt over de voedselbank in zijn landelijke parochie; Marcel over de Sloep in de grootstad Gent, Marie-Rose over de sociale winkel in Mechelen; An over de rol van zuster Lucienne (+ 2008) in de Gentse Kerst-in, Jacques over zijn inzet in de kringloopwinkel in Heist op de Berg.  Geert Mac vermeldt in zijn boek In Europa. Reizen door de twintigste eeuw een Brusselse ervaring: ?In de Spaarzaamheidstraat schuil ik voor de regen bij een opvanghuis voor daklozen.  Een van de zusters haalt me binnen.  De Brusselse ontheemden hebben mooie verhalen en gebaren, slechts een enkeling ligt met het hoofd op de armen te slapen.  Het huis heeft geen cent subsidie nodig, de keuken draait uitstekend op kruimels van de stad.  ?Zo meteen gaan we naar de Nationale Bank?, vertelt een van de zusters.  ?Minstens twee kruiken soep, aardappelen, groente, vlees.  De Eurostar, de catering van de treinen, iedere dag, allerlei hapjes en lekkers.  Het Atomium houdt een kinderfeest; tweehonderd broodjes met vlees.  De patissiers: overtollig gebak in overvloed, voldoende om iedere dag tweehonderd mensen een dessert te geven.  Allemaal over, weg, voor ons!??  Vandaar klimt Mac verder de Galgenheuvel op.  ?Het Justitiepaleis houdt al meer dan honderd jaar de volkse Marollenbuurt eronder.  Het is één brok versteende macht: enorme gerechtszalen, kantoren en archiefruimten, een koepel zo groot als van de Sint-Pieter en op de stoep een kerstboompje voor de vijf vermoorde kinderen aan wie nog altijd geen recht is gedaan.  Zodra ik de hal binnenstap, verander ik in een mier, een kleine mierenman tegenover de reuzenambitie van de jonge Belgische natie én van de architect, die tijdens de bouw langzaam krankzinnig werd? (Op., cit. p. 847).

 

?Wat moeten wij doen??  Er waren tollenaars en soldaten onder de nieuw-gedoopten.  Speciaal volk.  Zij collaboreerden met de bezetter.  De tollenaars inden belastingen voor de Romeinen.  De militairen wogen op de kleine man.  Johannes had alweer een kort en raak antwoord.  Mogen we het actualiseren naar overdreven beheersvergoedingen, naar steekpenningen, plezierreisjes en zoveel meer?

 

Wat zal ik aan de Heer op kerstmis tonen van mijn concrete inzet in de Advent?

 

Antoine Rubbens

---

  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal

---

---

Aandacht :

 

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

---