preek Mailing List: preek 2e zondag C-jaar

[Jan Lerouge (janlerouge]

Tweede zondag C jaar de bruiloft van Kana; 16/17 jan 2009

Als ik mijn leerlingen op school ?laatstejaars van het middelbaar onderwijs- vraag om eens te vertellen wie Jezus is, dan valt er een stilte in de klas. Een schuchtere vinger gaat de hoogte in: ?de zoon van God?? ?De messias?? of een andere min of meer dogmatische omschrijving volgt. Meestal zijn dat veilige, maar weinig zeggende antwoorden. De leerlingen kunnen niet uitleggen waar deze titels voor staan. En ze zijn niet de enige die het daar wat moeilijk mee hebben.

 

Ik probeer ze dan een tip te geven. Ik vertel dat op familiebijeenkomsten er soms door neefjes en kleinneefjes, nichtjes en kleinnichtjes gevraagd wordt wie grootvader of grootmoeder, overgrootvader of overgrootmoeder nu eigenlijk was. Dan antwoorden wij ook niet met definities of de gegevens van de identiteitskaart. Neen, dan vertellen we verhaaltjes.  Hoe meter Gusta tot op zeer hoge leeftijd graag met de kaarten speelde, hoe ze uren kon paternosteren, en hoe ze als we vertrokken, ze haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen een kruisje gaf op het voorhoofd, en daarbij haastig mompelde ? god zegene en beware u?. Zelfs als haar kinderen 50 of 60 jaar oud was, als ze vertrokken na een bezoek aan meter Gusta, kregen ze zo altijd een kruisje en een zegen. Die verhalen zeggen veel meer over meter Gusta dan de gegevens op haar identiteitskaart.

 

Dan vraag ik mijn leerlingen welk verhaal ze over Jezus zouden vertellen. Ik duw hen dan een beetje in de rol van de evangelisten. De gemeenschap rond Johannes vroeg ook aan de oude Johannes: wie is die Jezus nu eigenlijk? En Johannes vertelde ook verhalen. Vandaag , op het eerste gewone weekend van het liturgische jaar, horen we zo een verhaal dat komt uit het prille begin van het Johannesevangelie; het lijkt bijna een programaverklaring.

 

Jezus is aanwezig op de bruiloft van Kana. Hij leeft mee met momenten  van vreugde, maar zal er ook zijn als het moeilijk wordt.

Op een bepaald moment is de wijn op, het is een verwaterde bedoening, het feest dreigt in het water te vallen. Feesten staat voor vreugde, gelukkig zijn, gezelligheid, een gevoel van verbondenheid. Maar dit feest dreigt te verzanden.

 

Het leven is niet altijd een feest. Ook ons leven niet. De vreugde kan brutaal omslaan is droefheid, het gelukkig-zijn kan stuivertje wisselen met het ongelukkig-zijn, de gezelligheid dreigt verveling te worden en de verbondenheid kan uit elkaar vallen en ons alleen en eenzaam achterlaten.

Johannes vertelt ons dat Jezus het verwaterde leven kan veranderen tot feestelijke wijn. Waar wij in een doodlopend straatje zitten, kan Jezus ons nieuwe wegen openen, waar wij dreigen te verzanden in uitzichtloosheid, kan Jezus nieuwe toekomst bieden. Als het ons allemaal teveel wordt en de duisternis zich nestelt in ons hart, kan Jezus nieuw licht brengen in ons leven. Als ons hoofd vol vragen zit en we geen antwoorden vinden en we dreigen bij de pakken te blijven zitten, daar kan Jezus ons antwoorden geven en ons de hand reiken om opnieuw op weg te gaan. Johannes vertelt ons dat Jezus ons verwaterd leven kan omvormen tot feestelijk wijn, niet alleen een feest voor onszelf, maar ook en vooral voor onze medemensen. En Maria geeft ons een goede raad: 'Doe maar wat Jezus u zeggen zal'

 

Maar Johannes legt in zijn verhaal nog een tweede accent. Het valt mij op in het verhaal dat Jezus niets alleen doet. Hij heeft mensen nodig die hem helpen. Het begint al met Maria, die hem duidelijk maakt dat er een probleem is. Dan vraagt Jezus de hulp van de tafelbedienden: ?doe dit kruiken vol water?. En de tafelbedienden voldoen aan dit vreemde bezoek,  ik zou niet graag een stenen kruik met 100 liter water moeten vullen of verslepen. Daarna vraagt hij hun medewerking om de tafelmeester te overtuigen: ?schep er nu wat uit en breng dat aan de tafelmeester.? En opnieuw voldoen ze aan dit merkwaardige verzoek. En de rest van het verhaal kennen we.

 

Broeders en zusters

Jezus kan wondere tekenen doen, hij kan het verwaterde leven veranderen in feestelijke wijn als wij doen wat Hij ons zegt. Maar Hij doet het niet op zijn eentje, niet zonder de medewerking van mensen die bereid zijn concreet de handen uit de mouwen te steken en daadwerkelijk te helpen.

En dat is blijde boodschap die Johannes aan zijn gemeenschap toen meegaf, maar ook blijde boodschap voor ieder van ons vandaag.

Amen.