| Zesentwintigste zondag door het jaar C | <– Date –> <– Thread –> |
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens pccaritas.be)
|
|
| Date: Wed, 22 Sep 2010 01:24:06 -0700 (PDT) | |
Een arme aan de poort (Lc. 16,20)
Lucas heeft een passie voor
de armen. Daarmee prikt hij de
rijken (Lc. 6,24-25). Gans het
hoofdstuk 16 is hij bezig met de problematiek van bezit, geld en goederen. Hij begon zijn hoofdstuk met een rijk
man, de nogal breeddenkend is en mild voor zijn onrechtvaardige
rentmeester. Hij eindigt dit
hoofdstuk met het verhaal van een tweede rijke, die echter egoïstisch ingesteld
is en die de geschiedenis ingaat als de rijke vrek.
Het is een verhaal van een rijke man met een arme
tegenspeler. Hun rol, hier op aarde
gespeeld, verandert bij hun dood.
Het is een ingebeeld verhaal, dat gelijkenissen vertoont met soortgelijke
verhalen in de Egyptische, Joodse en Griekse wereld. Het is eenvoudig verteld met een oproep
tot een ethische reflectie. Het
shockeert niettemin en stelt een aantal vragen. Komt de hardheid van Abraham ten
opzichte van de rijke wel overeen met de christelijke barmhartigheid? Wat met de voorstelling over het
hiernamaals? Hoe is deze? Steekt in dit verhaal een allusie op de
verrijzenis van Jezus? Wordt
Lazarus beloond en getroost omwille van zijn vroomheid of omwille van zijn
armoede? Is de rijke gestraft
omdat hij veel bezat of omdat hij te weinig liefde had? Waarom heeft de arme een naam en de
rijke niet? (Fr. Bovon, Lucas, dl. 3, p.100). Het zou kunnen dat de naam lazaret
afgeleid is van de misprezen arme man aan de deur van de
rijke.
Het verhaal bevraagt onze verantwoordelijkheid tegenover
de armen. Het betreft de verdelende
rechtvaardigheid. Een aalmoes geven
en tegelijk de belastingen ontduiken, dit is niet juist. Structurele oplossingen ontslaan ons
niet om het gelaat van de concrete arme te zien. Elk jaar is 17 oktober de dag van het
verzet tegen extreme armoede. Het
is heilzaam vrienden bij de armen te hebben. Dit gebeurt in bewegingen voor mensen
met een laag inkomen, in de werking van voedselbanken, in initiatieven als huize
Triest (Gent), de Tinten (Gent), het werk van de Poverello. San Egidio heeft sinds de
heiligverklaring van pater Damiaan zijn tweede Kamiano geopend, ditmaal in de
Finistère te Brussel.
Vertegenwoordigers van de groep Diogenes vertelden aan de Brusselse
kerkelijke onthaaldiensten over hun contacten met daklozen, die soms geen weet
hebben van of weigerachtig staan tegenover officiële
hulporganisaties.
De kloof tussen de rijke
feestvierder en de arme Lazarus stelt zich op wereldvlak. In zijn encycliek Populorum
Progressio had paus Paulus VI dit beeld reeds aangewend. Paus Benedictus gaat daarop verder:
?In veel
arme landen houdt als gevolg van de voedselschaarste de extreme onzekerheid van
het leven aan en dat zou nog erger kunnen worden: honger eist nog talloze
slachtoffers onder de vele mensen aan wie het, evenals Lazarus, niet toegestaan
is met de rijke aan dezelfde tafel te zitten. De
hongerigen te eten geven (vgl. Mt. 25,35,37,42) is
een ethische verplichting voor de Wereldkerk, die overeenstemt met de leer van
haar Stichter Jezus Christus aangaande solidariteit en delen. Bovendien is het uit de wereld helpen
van de honger in het tijdperk van de globalisering ook een doel geworden, dat
noodzakelijkerwijs moet worden nagestreefd om de vrede en de stabiliteit op
aarde te bewaren. Honger hangt
minder af van een materieel tekort dan van een tekort aan sociale hulpmiddelen,
waarvan de belangrijkste institutioneel zijn. Dat betekent dat er een systeem van
economische instellingen ontbreekt, dat in staat is de juiste toegang tot water
en voedingsmiddelen te garanderen, en tevens de knelpunten te overwinnen, die
verband houden met basisbehoeften en de noodsituaties die ontstaan bij
werkelijke voedselcrisissen ? crisissen die natuurlijke oorzaken kunnen hebben
of ook door nationale en internationale politieke onverantwoordelijkheid kunnen
zijn ontstaan. Het probleem op het
gebied van de onzekerheid van de voedselvoorziening moet in een perspectief op
lange termijn worden aangepakt, door de structurele oorzaken ervan uit de wereld
te helpen en de agrarische ontwikkeling van de armste landen te
bevorderen.? (Caritas
in Veritate, 27).
De twee plannen in het verhaal bij Lucas doen een beetje
denken aan het tafereel van de Bekering van Bavo (Schilderij Rubens in de Gentse
kathedraal). Maar daar is de kloof
overbrugd en deelt de rentmeester met de armen op het moment dat Bavo opgenomen
wordt in het klooster.
De vrek blijft egoïstisch tot over de dood. Hij die Lazarus op aarde niet
heeft gekend en hem vooral heeft miskend, wil hem nu gebruiken in zijn voordeel,
als voorspreker. Zijn tweede vraag
is iets meer altruïstisch. Hier
denkt hij althans aan zijn familie en verwanten. Daarop krijgt hij een antwoord dat tot
op vandaag geldt. Er is geen ander
teken dan wat de Schrift ons reeds heeft gezegd. ?Wie niet gelooft in het woord van de
Schrift, die zal ook geen geloof hechten aan iemand die uit het hiernamaals
hierheen komt. Van de
allerbelangrijkste waarheden kan niet de empirische evidentie worden gevraagd
die voorbehouden is aan materiële kwesties.? Paus Benedictus herkent achter Lazarus
die met wonden overdekt voor de deur van de rijke ligt het geheim van Jezus, die
?buiten de stadspoort geleden heeft? (Hebr. 13,12). Jezus, de Gekruisigde en Verrezene, is
de echte Lazarus. ?Deze
gelijkenis nodigt ons uit om in Hem, het grote teken van God, te geloven en Hem
te volgen. Deze gelijkenis is meer
dan een gelijkenis: ze spreekt over de realiteit, de meest beslissende
werkelijkheid van de geschiedenis? (J. Ratzinger, Jezusboek, p.
209). Lucas betuigt hier opnieuw
zijn waardering voor de Schriften (Lc. 24,27). Wie deze met geloof leest en ze beleeft,
krijgt een teken even sterk als een opstanding uit de
doden.
Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal
- (no other messages in thread)
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.