drieëndertigste zondag door het jaar C | <– Date –> <– Thread –> |
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens![]() |
|
Date: Fri, 5 Nov 2010 02:45:02 -0700 (PDT) |
Red je leven door standvastigheid! (Lc.
21,19)
De kring is rond. Bij het einde van het liturgisch jaar C
lezen we uit hetzelfde hoofdstuk als bij het begin. Lucas spreekt in zijn 21° hoofdstuk over
de komst van de
Mensenzoon en over onze waakzaamheid als christen. We zijn een jaar ouder en zijn anders
dan bij de aanvang ervan. Vrienden
zijn gestorven en kinderen zijn geboren.
Een jaar met aardbevingen en overstromingen. Het terrorisme stopte niet. De zorg om de klimaatverandering neemt
toe. Een tsunami in de Belgische
kerk, hevig geschokt en doorheen geschud door het drama van de pedofilie
(rapport commissie Adriaenssens).
Ze beleeft een ?annus horribilis, een zwaar jaar. Ze wordt bevraagd om harde standpunten
en uitspraken (www.ipbsite.be). Een aantal mensen keren haar de rug
toe.
Zoals bij het begin van dit liturgisch jaar wakkert Lucas
ons aan waakzame volgelingen van Jezus te blijven. ?Het einde is ons vertrekpunt... en
het eind van al ons verkennen zal de aankomst zijn aan het vertrekpunt en het te
kennen voor de eerste keer? (T.S. Eliot).
Als ?mensen van de weg? (Hnd. 9,2) hebben we met
Lucas kleine stappen gezet. Lucas
heeft ons geholpen om volgeling van Jezus te worden en om deze beter te leren
kennen. Zondag na zondag heeft
Jezus ons uitgenodigd achter hem na te gaan. Hebben we dit gedaan? ?Het volgen van Jezus uit zich in een
nieuwe manier van bidden, een nieuwe houding tegenover de naaste die boven de
verplichtingen van de wet uitstijgt, in een nieuwe visie op God en wereld, die
Jezus? onderricht aan zijn leerlingen schenkt, en het bewustzijn dat de leerling
nauw betrokken is bij de komst van het Godsrijk. Vooral brengt het volgen de leerling
naar Jeruzalem? (H. Servotte, Lucas litterair, p. 145). Hoe ver zijn we met Jezus
meegegaan? We stonden op een
veilige afstand van zijn kruis, maar mochten mee op de weg naar Emmaüs. Wij groeiden in het geloof dat Jezus
naar de Vader is teruggekeerd en werkzaam in deze wereld aanwezig
blijft.
Wij hebben ieder zondag het evangelie van Lucas gelezen
en vanaf de 22° zondag zelfs elke dag van de week. We hebben zo alweer rijke facetten van
Jezus ontdekt. ?Een man uit
Nazaret die als leraar rondtrekt, blijkbaar door God geïnspireerd, die mensen
geneest, duivels uitdrijft, en zo de heerschappij van het kwaad over de mensen
terugdringt. Daartoe vergeeft hij
ook de zonden in de naam van God, en maakt hij deze zondaars (opnieuw) bekwaam
om op eigen kracht de wegen Gods te bewandelen, Gods woord te horen en Gods
wereld te zien. Zo doende vestigt
hij de heerschappij van God. Hij
leert hen God op een nieuwe manier te kennen, brengt zo het licht in de
duisternis van deze wereld binnen; hij nodigt mensen uit tot een nieuwe manier
van leven in radicale naastenliefde en dienstbaarheid en hij gaat daarin
voor. Meer nog, hij betrekt de
anderen bij zijn opdracht. Zijn
hele leven, wat hij doet en wat hij ondergaat, beleeft hij in een intens contact
met de Vader in wie hij een absoluut vertrouwen heeft, zelfs in de donkerste
uren. Zo hecht is die relatie dat
hij kan optreden in de naam van God, wiens plaatsbekleder hij is. Niet alleen kan hij de zonden vergeven
en het leven schenken in de naam van God maar de houding die de mens tegenover
hem aanneemt, raakt God zelf.? (Ib. p. 145-146). Wat heeft ons in het voorbije jaar in
Jezus aangesproken? Wanneer en in
welke omstandigheden hebben wij in de voorbije maanden voor hem moeten
kiezen?
Lucas wijst in het 21° hoofdstuk op de moeilijkheden van
de eindtijd. Hij ziet deze evenzeer
aanwezig in de tijd, die daaraan voorafgaat. Lucas hecht aan die voorafgaande periode
veel belang. Het is een tijd met
vervolgingen en daarin de oproep tot getuigenis.
?Nog voor dit alles is geschied, zullen ze u
vastgrijpen? (Lc. 21,12). Voor
Marcus maken de vervolgingen deel uit van de eschatologische crisis. Voor Lucas gaan deze er aan vooraf. Lucas zegt dat het einde niet terstond
volgt. ?Waar Marcus nog leefde
in de verwachting van de nabije eindtijd, schuift Lucas, die een twintigtal
jaren later schrijft, het einde van de tijden op om ruimte te scheppen voor de
Kerk en de geschiedenis van de Kerk, waaraan hij zijn tweede boek, de
Handelingen, zal wijden. Voor Lucas
is de tijd van Jezus niet langer de eindtijd, maar wel het midden van de tijd,
het scharnier van de wereldgeschiedenis, gespannen tussen de tijd van de belofte of de tijd van Israël en de
tijd van de Kerk? (S. Lamberigts, Dit boek gaat over Jezus, p.
181).
Lucas bemoedigt de christenen. Jezus verlaat hen niet in moeilijkheden
en vervolgingen. Hebben we al niet
ondervonden dat wij verrast kunnen zijn van ons antwoord als wij met mensen
oprecht in gesprek gaan en aanvoelen dat wij moeten zeggen voor wie wij
kiezen? Door standvastigheid kunnen
we het leven winnen. Standvastig
betekent niet koppig of eigenzinnig, maar wel volharden doorheen de beproevingen (Hnd.14,22)..
Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal
- (no other messages in thread)
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.