preek Mailing List: 5de zondag door het jaar

[Jacques, Dennis (Dennis.Jacques]

Jullie zijn het zout der aarde.  Vroeger noemde mijn vader mij soms “Het Levend Zoutvat”, niet omdat ik zo ijverig was in het bekeren van mijn vriendjes, maar omdat ik graag mijn spijzen bijkruidde met zout.  Ik durfde zelf al eens puur zout te eten, gewoon op mijn hand. Later, heb ik door hoge bloeddruk dat zout toch moeten laten en de eerste keer dat ik ongezouten aardappelen at, misten die toch wel iets, ik vond ze zelfs niet lekker; maar gaandeweg ben ik gaan wennen aan die smaak.

Wij als christenen, als kerk, zijn dat zout. In de samenleving van pakweg 50 jaar geleden, waren de spijzen zeer gezouten, zo gezouten dat mensen er een hoge bloeddruk en soms zelfs een afkeer van kregen. Velen zijn ondertussen anders gaan leven en menen geen zout meer nodig te hebben en voor een stuk is dat ook waar. Ik denk dat het belangrijk is voor de Kerk om te beseffen dat ze eigenlijk niet noodzakelijk is, misschien soms overbodig en soms zelfs eens slecht voor de gezondheid. Je gaat vanuit die positie heel anders tegen de wereld van vandaag kijken en je ook heel anders opstellen in allerlei thema’s als je daarvan uitgaat.  Let wel, ik heb gezegd: “ze menen geen zout meer nodig te hebben”.  Mensen hebben wel zout nodig (weliswaar zout dat echt zout) om ons lichaam in evenwicht te houden (zeker als we fel zweten), het is echter iets extra’s dat we nodig hebben om ons leven echt “af” en “in balans” te brengen.  Daar waar wij als christenen spreken over het echte leven, over die extra’s die Jezus ons leert, dan pas zijn we echt het zout der aarde.

De voorbije winterpieken hebben we gezien dat een voorraad zout het toch veel gemakkelijker maakt om op je bestemming te geraken. Wij als christenen, leggen de wegen niet voor de mensen, we mogen niet zeggen hoe ze precies moeten rijden. Neen, we moeten ervoor zorgen dat we, wanneer het glad is, klaar staan om te strooien en de wegen weer vrij te maken.  We moeten niet te pas en te onpas met ons zoutvat strooien, daar hebben mensen geen boodschap aan. Maar als het glad en ijzig is in het leven van mensen, zullen ze ons zeker waarderen om de momenten en daden die we dan stellen. Misschien, heel misschien gaan ze dan ook eens aan dit zout der aarde denken wanneer het ijs is gesmolten en ze terwijl de aardappeltjes pruttelen toch wat smaak aan hun gerecht willen geven. Amen.

 

Dennis Jacques

Dienst Patiëntenbegeleiding en -advies

Coördinator-ombudsman-pastor

057/35.66.42