preek Mailing List: 3e zondag veertigdagentijd

[paul ghyssaert (p.ghyssaert]

3^e zondag in de veertigdagentijd A-cyclus

God is op zoek naar de mens. Maar is de mens op zoek naar God?

In de lezingen van vandaag hebben mensen dorst. Wie kan hun dorst lessen?

 

In de eerste lezing lijden mensen in de woestijn hevige dorst. In de dorheid van het dagelijks bestaan snakken zij naar water, dat wil zeggen: naar léven dat toekomst heeft.

Het visioen van het beloofde land, een land van melk en honing, lijkt zo ver weg. Zij ervaren het leven als één grote miserie, een voortdurend lijden: tekort hebben, nooit tevreden zijn, voortdurend pijn hebben, verdriet hebben om wat verloren lijkt.

Mozes, die ooit in de brandende struik God in zijn leven had ontdekt, wil zijn volk doorheen de dorre momenten van het leven leiden naar een leven zonder dorst, naar een leven met toekomst.

Maar het volk begrijpt zijn bezieling niet. Het volk bedreigt Mozes met de dood. ?Wij willen nú het leven? denkt het volk. ?We willen er niet meer voor vechten. We zijn het moe! Liever de vleespotten van Egypte dan het vermoeiende vechten voor een ideaal dat zo veraf ligt. Hier gaan we nog dood!?

Mozes voelt zich door het volk dat hij leidt met de dood bedreigd. ?Wat moet ik doen?? vraagt hij aan God. Hij krijgt als antwoord dat God op de berg Horeb ?op de rots zal staan?. Dat wil zeggen dat God op zijn post zal blijven. ?Ik ben er?, dat is Gods naam, zal zich daar laten gelden en laten zien wat hij ?waard? is: hij laat mensen niet vallen. Bij God is leven geen louter lijden, want hij geeft kracht om te leven ?over het lijden heen?. Daarom zegt God tegen Mozes dat hij met zijn staf op de rots moet slaan, zodat zich daar een bron vormt. Levend water krijgt het volk om verder op weg te gaan naar het Land van Belofte, naar een hoopvolle toekomst.

 

In het evangelie horen we Jezus bij de Jakobsbron spreken met een Samaritaanse vrouw over water. Soms heb je aan water alleen niet genoeg om je dorst naar leven te lessen. Daarom spreekt Jezus over lévend water. In de Samaritaanse ontmoeten wij een mens die verdwaald is in haar speurtocht naar geluk. Haar leven lijkt wel een moderne reality soap. Zij kan ?de ware? blijkbaar niet vinden. In hun gesprek ontdekt de vrouw in Jezus een bron van waarheid, zij laaft zich aan hem. Net als ooit bij het volk in de woestijn, is God er voor de mens.

Uit Jezus komen zulke indrukwekkende woorden dat de vrouw in hem de Geest van God herkent. Hier hoort zij woorden van waarheid die richting en leven geven, ééuwig leven. Aan Jezus? woorden kan zij zich optrekken. Zij mag opnieuw beginnen: een nieuwe richting geven aan haar leven. Een leven dat niet gedomineerd wordt door tekort hebben, nooit tevreden zijn, voortdurend pijn hebben, verdriet hebben om wat verloren lijkt.

 

Mensen van nú hebben ook dorst. Zij zoeken ?levend water?.

Net zoals Jezus dat was voor de Samaritaanse vrouw, kunnen wij dat zijn voor mensen.
Als wij oprecht willen luisteren naar mensen en van onze tijd durven delen met hen, dan is dat voldoende. Want als wij elkaar leven geven, dan ís de Heer bij ons. Hij wil de bron van levend water zijn.

Wie naar Hem toegaat kan bij Hem troost en kracht putten om mensen te ontmoeten: mensen die uitzien naar een hoopvol leven.  

God is voortdurend op zoek naar de mens. Maar is de mens wel op zoek naar God?

En kennen we mensen die dorst hebben naar een hoopvol leven? Zij rekenen op ons!

 

Paul Ghyssaert

Attachment: A Vasten 3 preek Ghyssaert.doc
Description: MS-Word document