preek Mailing List: 3°zondag vasten

[Heidi Deceuninck (Heidi.Deceuninck]

Onlangs las ik een artikel van een professor filosoof Dirk De Schutter,

Hij schreef een boek ‘sporen van geloof’ vanuit de treurnis

dat de Bijbelse overlevering in onze contreien nagenoeg tot het zwijgen is gebracht.

Hij betreurt deze teloorgang van het christendom

en vreest dat we het kind met het badwater weggooien.

Hij betreurt ook dat sommigen daar blij mee zijn.

Hij is vooral bezorgd om het verlies van de kern van het verhaal:

de menswording van God, God die leven geeft, God die laat dromen,

die ons de mogelijkheid heeft er iets aan te doen.

Dat ziet hij wegebben: het geloof dat onze bijdrage er wel toe doet

zelfs al zie je dat niet direct….

Geloven in het ongelofelijke, in dat mosterdzaadje

Toen dacht al die lezingen over water, levend water, morrend volk, een diepgaand gesprek tussen een samaritaanse en Jezus,…

‘Onze samenleving’ negeert ze, meer zelfs,

wil zijn eigen geloofskennis niet meer kennen.

Maar wij, toch ook mensen van deze samenleving,

luisteren nog elke zondag naar die verhalen, naar de eeuwenoude geloofswijsheden.

Wij willen ons laven. Een kern van hoop?

In ieder geval: waar vinden wij ons levend water…?

Hier in dit dagelijkse leven.

Waar zit die bron die nimmer opdroogt?

Soms denk ik is er vooral veel morrend volk (mezelf incluus),

De weg is soms zolang en het voedsel en vooral de drank raakt op,

Je bent reeds zolang ziek en maar volhouden en volhouden en volhouden…

Hé, hoelang nog???

Je werkt hier al jaren en alle dagen lijken gelijk,

Huis mét werk, collega’s die altijd wat weten, mondige patiënten,…

Wat was de droom van weleer?

De relatie ze brandt op… een laag pitje, superlaag, misschien nog waakvlam-metje… leeg, dor en onbegrepen,…

Waar is dat water die ons zou laven?

Die ons de vreugde van het leven zou brengen?

Je zit vast en je mort…

Je zoekt en klaagt bij de mensen om je heen.

Je vraagt naar levend water maar de voorraad blijkt zoek…

Ergens wist je de tocht moeilijkheden in zich hield,

een tocht door de woestijn is niet makkelijk,

maar dat moeilijk er zó uitzag,

nee, dat wist je niet dat kon je ook niet weten

Maar zit je nu er midden in en… alles is op.

Tot … op een moment

na veel vragen, zoeken en zagen…

ergens water te voorschijn komt…

een leuke dag… samen,

iemand die jou diepgemeend zegt: ‘bekijk het eens anders…’,

de lente in het land,

de bron blijkt veel rijker aan water dan je dacht…

Een bron in de woestijn is altijd rijker dan eentje in waterrijk gebied…

Al was het maar omdat ze zo schaars zijn en je dacht nooit nog water te zien.

Rondom dat water kan leven bloeien

zoeken mensen elkaar, praten met elkaar, delen leven,

vinden een nieuwe wegen,

vruchtbare grond om verder te leven.

En Jezus zit bij de bron, bij begin van leven.