preek Mailing List: Christus Koning 34 zondag A

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Christus, de eersteling (1 Kor. 15,20)

 

In en rond het oud Sint-Elisabeth-begijnhof in Gent staan de kerken van vier christelijke belijdenissen.  Ze hebben goede contacten onder elkaar.  Tijdens een pinksterweek zijn daar de oecumenische gebedstochten gestart, waarbij christenen biddend elkaars kerk bezochten.  In het project Holy Corner kunnen geleide bezoeken aangevraagd.  De pastorale groep van Caritas/Melle ging er heen en genoot van een rijke gevulde bezinningsdag.

 

De jongste kerk is deze van de apostel Andreas.  Die gemeenschap is gegroeid vanuit geïnteresseerde gelovigen die contacten hadden met het Parijse orthodoxe instituut Saint Serge.  Er waren onder hen personen die onvoldaan en ontevreden waren over de liturgische hervormingen en experimenten na het tweede Vaticaans concilie en meer voedsel vonden in de orthodoxe vieringen.  Een mooie kerk is er in 1997 gebouwd en beschilderd door Russische iconenschilders.

 

De Rabotkerk is begonnen als kerk van de Gereformeerden met mensen, schippers en handelaars uit Nederland.  Ze maakt nu deel uit van de Verenigde protestantse kerk van België.

 

De anglicaanse kerk is in 2010 verhuisd naar het gewezen Karmelietessenklooster in de Theresianenstraat.  Als Engelstaligen zijn ze minder geïntegreerd in het Gentse stadsleven.  Het bezoek in die kerk werd op het laatste moment afgelast.  Sinds 1 augustus 2011 is de Canadees Stephen Murray de nieuwe herder van de Gentse Anglicaanse gemeenschap en tevens van deze in Knokke (Kerk en Leven, 19.10.11).

 

De oudste kerk is deze van de St.-Elisabethparochie met een lange, bewogen geschiedenis.  De begijnen waren niet die zoeterige zielen, zoals vaak getypeerd.  Het was een spiritualiteitbeweging met veel autonomie en inzet voor de plaatselijke bevolking.  Bij de twisten van de negentiende eeuw tussen liberalen en katholieken zijn ze vandaar verdreven.   Een nieuw begijnhof werd buiten de stad gebouwd in Sint-Amandsberg, waar nu geen begijnen meer zijn.

 

In elk van de drie kerken een boeiende uitleg.  Dominee Marc Loos liet goed het maatschappelijk engagement van zijn kerk aanvoelen.  Een kleine dynamische veelkleurige geëngageerde gemeenschap, die al vaak betrokken was bij kerkasiel.

 

In de katholieke kerk sprak pastoor Paul De Wit, pater Augustijn over de reorganisatie van parochies in de stad Gent op zoek naar eigen accenten.  Zijn kerk is een concertkerk aan het worden.  Hij sprak over herbronning, die steunt op de verbondenheid met Jezus.  Hij legde uit hoe Sint Augustinus de band benadrukte tussen dienst aan God en dienst aan de mensen en dit laatste meer vernoemde dan het eerste.

 

Pastoor Dominique Verbeke gaf een klaar inzicht in enkele trekken van de orthodoxe spiritualiteit.  Wij vernamen dat in hun evangelieboek het evangelie van Johannes vooraan staat.  Hij liet de iconen spreken in de kerk.  Hun perspectief is anders dan het Westerse.  Iconenschilders vertrekken niet vanuit de mens, maar vanuit God.  Iconen zijn een venster waarbij de hemel opengaat.

 

Drie verschillende benaderingen in dienst van het zelfde koninkrijk van de Heer.  In elke christelijke gemeenschap bidden de christenen het Onze Vader en vragen ze om het komen van Gods rijk.  Dit is onder ons in de persoon van Jezus.  Elke dag eren we hem als Heer en Koning, zo wij ons op en naar hem richten. 

 

“Als we bidden om het rijk Gods vragen we aan Jezus:

Maak ons tot de uwe, Heer.  Doordring ons.  Leef in ons. 

Verzamel, Heer, de verstrooide mensheid in uw Lichaam, zodat in U alles aan God onderworpen wordt en dat U dan alles aan de Vader zult overdragen.  Zo zal God alles in allen zijn” (Benedictus XVI, Jezusboek, p. 151).

 

“Het leven van dit Rijk is het voortleven van Christus in de zijnen.  In elk hart dat zich niet meer voedt met de levenskracht van Christus, gaat het Rijk ten einde.  In een hart dat erdoor geraakt en veranderd wordt, begint het” (Reinhold Schneider).

 

De getuigen in drie kerken uit de Holy Corner zorgden elk voor een andere invalshoek op de lezingen van het Christuskoningfeest.  Bij dominee Loos hoorden wij vooral het woord van Jezus: “Wat je aan de mensen der mijnen hebt gedaan, hebt je aan mij gedaan” (Mt. 25,40).

 

In het ‘herderen’ van de pater Augustijn sprak het beeld van de herder.  Deze verbindt wat is verwond, geeft kracht aan wie ziek is, legt contact met wie hij ontmoet en opzoekt (Ez. 34,16).

 

De iconen die de priester toonde in de Andreaskerk, deze van Jezus die de hand reikt aan Adam en Eva, en vooral de icoon van de pantocrator brengen ons bij de verrijzenistekst van Paulus in zijn brief aan de Korintiërs (1 Kor. 15,20-28).  Gans dit vijftiende hoofdstuk is een meditatie over de verrijzenis van Jezus en over onze toekomst.  Paulus erkent dat hij staat in een geloofstraditie, waarin hem is geleverd dat Jezus gestorven is en opgewekt (1 Kor. 15,3-5).  Hij zelf vond zijn roeping in de ontmoeting met de verrezene.  De verrijzenis van Jezus waarborgt onze verrijzenis en luidt een nieuwe tijd in.  De prediking van Paulus en zijn brieven verkondigen Jezus als pantocrator, als albeheerser.

 

 

Op het feest van Christuskoning krijgen we een paastekst.  In de lutherische kerken wordt de tweede lezing van het Christuskoningfeest gebruikt op Pasen.  Op die dag redt Jezus de oude Adam en Eva en tilt hen op uit de onderwereld.

 

Adam was door God geschapen.  In hem zijn we allen schepsel.  Hij werd de man van het ‘neen’.  Door hem zijn we verweven in de wereld van de zonde.  Zijn tegenbeeld is Jezus, een mens uit het geslacht van David en aangewezen als Gods zoon (Rom. 1.4).  Jezus belichaamt het ‘ja’ (1 Kor. 1,20).  Door Hem zijn we nieuwe mensen geworden.  Hij is de eersteling van de nieuwe schepping.  Op een iconostase staat Jezus nooit alleen.  Naast de pantocrator hangt een icoon van Johannes de Doper en zeker een icoon van Maria, zijn moeder.  De apostelen zijn er meestal bij en dan een reeks van zoveel heiligen.

 

We laten ons raken door de blik van de pantocrator en zijn zegenend gebaar.  Wij belijden dat hij is de Christus, overwinnaar, bron van leven.  We zeggen jubelend dank aan de Eersteling, die onze mensheid heeft gedeeld om ons op te nemen in zijn goddelijk leven.

 

Juich dan en zing!  Hij d’Eersteling heeft onze vijand bedwongen,

is sterk en groot dwars door de dood tot in Gods rijk doorgedrongen.

Wie bij Hem hoort mag door die poort achter Hem aan ten leven gaan, -

Hij heeft de zege bedongen (Z.J. 427).

 

Dagelijks merken wij in onze geglobaliseerde wereld hoe alles met alles te maken heeft, en hoe niets en niemand geïsoleerd staat binnen het geheel.  Door op Christus te gelijken vergoddelijken we de wereld en brengen deze tot grotere humaniteit.

 

 

met vriendelijke groet,

 

Antoine Rubbens

aalmoezenier

PC Caritas

Caritasstraat 76

9090 Melle

tel. 09 210 68 57

 

 

 

---

  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal

---

---

Aandacht :

 

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

---