preek Mailing List: elfde zondag B

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Een twijgje van de top van de ceder (Ez. 17, 22)

 

Ceders zijn prachtige hoge fiere bomen.  In psalm 92 vergelijkt de psalmist de rechtvaardige met ceders van de Libanon en met palmbomen.  De vrome in de bijbel is als de boom aan het water geplant (ps. 1, Jer 17,8).  Hij looft de vruchten, die ze dragen op eender welke leeftijd: “Ook al zijn ze reeds oud, zij dragen vruchten, sappig en fris” (ps. 92).  Zo kan je in onze streken van een oude appelboom smakelijke appeltjes blijven plukken.

 

We moeten ons de bomen tot vrienden houden.  Florian Bernard schreef het gebed van de boom en verspreidde het langs mooie powerpointpresentaties.

 

Mens lief, luister eens naar mij.

In de koude nachten van de winter ben ik de warmte voor de haard.

Door mij op te branden kan ik jou verwarmen.

Ik bezorg jou verfrissende schaduw bij de hitte in de zomer.

Ik ben het blad van je tafel en stoel, waarop je kan uitrusten.

Ik ben het gewelf van je kerken en kathedralen.

Ik ben het bed waarin je kan slapen na een dag van zwaar werken.

Ik ben het hout waarmee je jouw boten maakt.

Ik zorg voor de levende materie van je viool en voor de harmonieuze klanken van je fluit.

Ik ben het handvat van jouw sikkel, de schaats van jouw slede en het hekken

van jouw omheining.

Ik ben de koffer met jouw bezittingen, de rol die jouw deeg kneedt en de lepel die jouw soep omroert.

Ik ben de wieg van jouw kind en zal jouw kist zijn als je deze wereld verlaat.

Mens, ik ben je vriend.

Waarom ben jij dan zo wreed tegenover mij?  Waarom vernietig gij mij?

Je zou me moeten beschermen want je eigen leven is nauw met het mijne verbonden.

 

De profeet Ezechiël houdt van ceders en cipressen (Ez. 17,3; Ez. 17,22-23; 31,3.4.8).  Hij gebruikt ze als allegorie om Gods soevereiniteit te onderstrepen (Ez. 17).  Ezechiël is in eenklank met de psalmisten, die de HEER loven voor de ceders van de Libanon en alle gewassen der aarde (ps. 104).  Deze draagt zorg voor het stekje dat hij heeft geplant (ps. 80).  Ezechiël ziet in zijn visioenen een rivier uit de tempel stromen.  Ze is bron van vruchtbaarheid en langs haar oevers staan aan weerskanten veel bomen (Ez. 47,9). 

 

Ezechiël hoort bij de eerste gedeporteerden.  Hij waarschuwt dat de ballingschap lang zal duren.  De ballingen moeten niet denken dat Jeruzalem zal gespaard blijven in de komende oorlog.  Voor Ezechiël is God de soevereine HEER.  Hij duldt het onrecht niet.  Hij treedt straffend op tegen het onwillige Jeruzalem, maar hij zal genadig herbeginnen.  Doorheen het lijden klinkt een klank van hoop.  De HEER zal een dorre boom tot bloei brengen en zijn adem over een dal vol beenderen blazen zodat deze beenderen tot leven komen (Ez. 37, 1-14).

 

De ceders op de Libanon zijn in aantal flink verminderd.  Ontbossing overal.  Zij die er nog staan zagen de burgeroorlog in het land en de verwoesting.  Wanneer de ballingen terugkeerden naar Israël was daar geen paradijs.  Pioniers zijn erin geslaagd om de steppe te doen bloeien en de woestijn te omvormen tot vruchtbare grond.  Maar in het land staat een scheidingsmuur en is de vrede tussen Palestijnen en Joden nog steeds zoek.

 

Was het planten van de bomen slechts een droom en hebben de planters tevergeefs gewerkt?  Geeft de fabel van de drie bomen het antwoord?

 

Drie bomen, maakten heel lang geleden deel uit van een groot bos. De eerste boom bad dat, wanneer hij omgehakt zou worden, hij gebruikt zou worden bij de bouw van een koninklijk paleis, het mooiste gebouw dat ooit door de creatieve handen van mensen gebouwd zou worden ... In plaats daarvan moest hij de schande ondergaan dat zijn prachtige hout werd gebruikt om een eenvoudige stal in elkaar te timmeren. Maar het was de stal waarin het Christuskind werd geboren!

 

De tweede boom verlangde van God dat, als de bijl aan zijn wortels zou worden gelegd, de planken van zijn machtige stam gebruikt zouden worden voor het bouwen van een prachtig schip, het mooiste schip dat ooit de zeven zeeën had bevaren ... Maar helaas, toen hij was omgehakt, werden zijn planken gebruikt voor de bouw van een vissersboot, en de boom had verschrikkelijk de smoor in. Maar die onbelangrijke vissersboot was de boot waaruit Jezus zijn onvergetelijke woorden sprak bij de oever van het Meer van Galilea!

 

De derde boom smeekte God dat hij nooit de slag van de wrede bijl zou behoeven te voelen, maar dat hij jaar na jaar zou mogen voortleven om met zijn trotse vinger naar de hemel te wijzen ... Toch kwam de donkere dag dat de houthakkers arriveerden en de boom met hun scherpe bijlen omhakten. Bij elke slag riep hij zijn verwijten naar God. Maar van deze diep teleurgestelde boom werd het kruis van Golgotha gemaakt, voorbestemd om voor altijd met zijn vinger naar de hemel te wijzen! Geen enkele van deze drie bomen zag zijn wens in vervulling gaan, zijn gebed verhoord. Maar God die op zijn manier de gebeden van deze bomen verhoorde, gaf hun iets dat ver uitging boven alles wat ze hadden kunnen wensen of hopen.

 

Antoine Rubbens

 

 

 

 

---

  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal

---

---

Aandacht :

 

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

---