zevenentwintigste zondag B
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbenspccaritas.be)
Date: Fri, 28 Sep 2012 11:22:27 -0700 (PDT)

Het is niet goed dat de mens alleen blijft (Gen. 2,18)

 

Een van de oudste liefdesgedichten in het Nederlands is te vinden in een Latijns kloosterboek, in Kent gekopieerd door een West-Vlaamse monnik.  Het zou het oudste gekende geschreven Nederlands zijn uit de jaren 1100.  “Hebben olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu, wat unbidan we nu?; “Hebben alle vogels nesten begonnen behalve ik en jij, wat wachten we nu?”  De monnik hoorde niet bij die heel vrome ziel die zei: “Ik zal van de wereld weggaan zonder te weten hoe ik er ben opgekomen.

 

De bijbelse oergeschiedenis heeft een nog veel ouder lied.  Adam, de eerste man begroet Eva, de eerste vrouw, de moeder van het leven met:

 

Eindelijk een gelijk aan mij,

Mijn eigen gebeente,

Mijn eigen vlees,

Een die zal heten: vrouw,

een uit een man gebouwd.

 

De vertaling in het zondagslectionarium noemt de vrouw ‘mannin’ en sluit dichter aan bij het Hebreeuws.  De man heet ‘Ish’, de vrouw ‘Ishshah’.  De hulp die bedoeld wordt is meer dan een hulp in het huishouden of op het bedrijf.  Ze is hulp omdat zonder haar de mens niet af is.  De man kan maar mens zijn als de vrouw er is.  Dit drukte de verteller uit met eerst gans de dierenwereld te laten paraderen.  De man mag ze een naam geven.  Hoe verloren voelen we ons als we de naam der dingen en deze van de mensen niet meer kennen?

 

Man en vrouw zijn verschillend maar toch volledig gelijkwaardig.  De mens is man én vrouw.  Paus Johannes Paulus publiceerde hierover in 1988 zijn brief Mulieris dignitatem.

 

De bijbeltekst wijst op de blijvende binding en hechting tussen man en vrouw.  Een pss geeft beelden bij de legende van de ringvinger.  Als je de twee handpalmen dicht houdt en de middelste vingers met de knokkels tegen elkaar, dan kan je alle vingers openen, tenzij de ringvingers.  De duimen vertegenwoordigen de ouders.  De wijsvingers staan voor de broers , zussen en vrienden.  De middelvingers vertegenwoordigen jezelf. De ringvinger staat voor je partner en de pinken verbeelden je kinderen.  Je kunt de duimen scheiden  Ouders zijn niet bestemd om met jou te leven tot de dag dat je sterft.  Je kan met evenveel gemak je wijsvingers scheiden.  Broers, zussen en vrienden hebben hun eigen bestemming.  Ook bij de pinken lukt het ze te openen.  Zij vertegenwoordigen de kinderen.  Deze groeien op en gaan hun eigen weg.  De ringvingers scheiden, dat gaat moeilijker.  Dit paar is bestemd om bij elkaar te blijven tot de laatste dag van je leven.  Dat is de reden waarom de trouwring bij deze vinger hoort.  Wanneer de ring over de vinger wordt geschoven, zijn de twee partners stellig overtuigd dat het eeuwig trouw zal zijn.  Vele zijn echter al gescheiden eer de dood aanklopt.  Een stout Engels gezegde beweert: “marriage is the only war where you sleep with the enemy!"  Gelukkig zij bij wie de liefde veel jaren blijft duren.  Hun verbondenheid is geen last.  Ze berokkent enkel pijn wanneer de partner sterft. 

 

Het beeld van de rib en het verhaal van de zondeval hebben er soms toe bijgedragen dat de vrouw een ondergeschikte rol toebedeeld kreeg.  In de Talmud staat een commentaar van Beresith Raba.  God had nagedacht van waaruit hij de vrouw zou scheppen.  Niet uit het hoofd, want ze zou overmoedig kunnen worden; niet uit het oog opdat ze niet zou lonken; niet uit het oor opdat ze niet zou afluisteren; niet uit de mond opdat ze niet te spraakzaam zou zijn; niet uit het hart opdat ze niet afgunstig zou zijn; niet uit de hand opdat ze niet grijperig zou zijn; niet uit de voet om niet uithuizig te zijn.  Ik zal haar scheppen vanuit een verborgen deel van het lichaam, van een deel dat bedekt is zelfs als de man naakt is.  En bij elk van de ledematen die hij schiep bij Eva, wenste God dat de vrouw bescheiden zou zijn.  En ondanks die reserve moest God vaststellen: “Al mijn goede raad heb je in de wind geslagen” (Spr. 1,25).  Ik heb het hoofd niet geschapen en ze is hoogmoedig, zoals wordt gezegd: “Zij zullen met opgeheven hoofd stappen.”  Niet uit het oog en zij knippert het oog; niet uit het oor en zij luistert zoals Sara luisterde bij de tent.  Niet uit het hart en zij is afgunstig zoals wordt gezegd dat Rachel afgunstig was van haar zus.  Niet uit de hand en zij grijpt de dingen zoals Rachel de terafim heeft gestolen (Gen. 31,34).  Niet uit de voet en ze loopt weg zoals Dina (Gen. 34,1).

 

De vrouw ondergaat nog altijd onderdrukking.  De bijbel bevat nochtans een van de weinige scheppingsverhalen die de vrouw ten volle erkent.  Toen deze verhalen werden te boek gesteld, stonden vragen naar pariteit, proportionele vertegenwoordiging, genderproblematiek niet op de voorgrond.  In de geslachtslijst van Jezus zijn naast de vele mannen slechts vier vrouwen vermeld.  Onder de vele profeten is enkel Deborah bekend en onder de vele veldheren is er slechts een Judith. 

 

Uit de Talmud nog dit verhaal.  Een ongelovige zei tot Gamliel: “Uw God is een dief.  Hij heeft Adam bestolen terwijl deze sliep.”  De dochter van Gamliel hoorde dit en vroeg om een rechter.  “Dieven zijn bij ons gekomen en hebben een zilveren kruik gestolen en een gouden vaas achtergelaten.”  De rechter antwoordde: “Zulk een dief mag bij mij elke dag komen.”  Zij antwoordde hem: “Is het niet dat wat met Adam is gebeurd?  Men nam hem een rib en gaf hem een onovertroffen hulp.” 

 

We staan niet alleen.  De eerste naaste die we meenamen is de naaste uit het gezin.  In het Joods gebed staat de bidder niet alleen.  De weg naar God sluit de medemens in.  Om als eredienst te kunnen doorgaan moeten er tien mannen zijn in de synagoge.  De vrouwen komen naar de synagoge en hebben een rol in de het jodendom.  Zij zijn echter van veel opdrachten gedispenseerd die op bepaalde tijdstippen moeten gebeuren.  Dit is niet als discriminatie bedoeld, maar houdt rekening met eigen taken.  In niet-orthodoxe joodse gemeenschappen waren en zijn er vrouwelijke rabbijnen.  Regina Jonas (1902-1944) was de eerste vrouwelijke rabbijn in Duitsland en werd slachtoffer van de Shoah.  In november 2010 is er opnieuw een vrouwelijke rabbijn gewijd in Duitsland.

 

Op een gedenkplaat voor Regina Jonas staat een haar uispraak uit het jaar 1938: Fähigkeiten und Berufungen hat Gott in unsere Brust gesenkt und nicht nach dem Geschlecht gefragt.  So hat ein jeder die Pflicht, ob Mann oder Frau, nach den Gaben, die Gott ihm schenkte, zu wirken und zu schaffen.  Wenn man die Dinge so betrachtet, nimmt man Weib und Mann als das, was sie sind: als Menschen.”

 

Antoine Rubbens

 

De Interdiocesane dienst voor gezinspastoraal geeft een aantal suggesties voor een homilie bij de tekst van Marcus 10,2-12.  Ze komen vooral uit de IDGP-brochure ‘Ik wil je liefhebben en waarderen al de dagen van mijn leven’ (uitgegeven bij Licap, 2011)

 

 

Maar in het begin, bij de schepping,
heeft God hen als man en vrouw gemaakt.
Daarom zal de man zijn vader en moeder verlaten
om zich te binden aan zijn vrouw
en deze twee zullen één vlees worden.
Zo zijn zij dus niet langer twee,
één vlees als zij geworden zijn.
Wat God derhalve heeft verbonden,
mag een mens niet scheiden.

Uit: Marcus 10,2-16 of 10,2-12

 

Aanknopingspunt met het huwelijksleven: het hele centrale deel van de IDGP-brochure ‘Ik wil je liefhebben en waarderen al de dagen van mijn leven’ (uitgegeven bij Licap, 2011). Enkele citaten hieruit:

 

-         De fundamenten van een christelijk huwelijk: vrije wil, trouw, exclusiviteit, onverbreekbaarheid, gebaseerd op duurzame liefde, en vruchtbaarheid. Over deze elementen moeten beide trouwers het eens zijn als ze willen trouwen voor de kerk. (p. 15)

-          

-         Man en vrouw beloven elkaar een leven lang trouw. Ze beloven elkaar dat niemand anders de plaats van hun geliefde zal innemen, tot de dood hen scheidt. Man en vrouw drukken ook uit dat ze elkaar liefde en waardering willen schenken. Liefhebben is immers meer dan het ervaren van aangename gevoelens voor elkaar. Elkaar willen liefhebben is een keuze, een grondhouding. (p. 21)

-          

-         Partners die met elkaar trouwen, beloven om elkaar trouw te blijven. Dit wil niet enkel zeggen dat de huwelijksrelatie uniek en exclusief is. Het gaat nog verder dan elkaar lichamelijk trouw blijven. Elkaar trouw zijn betekent ook elkaar dragen en blijven dragen in de wisselende omstandigheden van het leven. Het is elkaar alle kansen geven om als mens te groeien en zich te ontplooien. Het is elkaar leven geven, steeds opnieuw, op alle mogelijke vlakken. (p. 16)

-          

-         Elkaar liefhebben en waarderen kan op vele manieren vorm krijgen. Koppels vinden daarbij hun eigen manieren om er invulling aan te geven. Maar niet elke manier is even geschikt. Het is goed om ook stil te staan bij wat liefhebben en waarderen zeker niet betekent. Wanneer er sprake is van geweld in een of andere vorm, van vernedering of onderdrukking, dan wordt geen recht gedaan aan de huwelijksbelofte. Koppels drukken bij hun belofte uit dat ze er telkens opnieuw naar streven om elkaar positief te benaderen, om het goede in elkaar te zien, te benoemen en te versterken, om elkaar kansen te geven om te groeien en zich te ontplooien. (p. 17)

-          

-         Een trouwbelofte biedt geen garantie: niemand kan in de toekomst kijken. De kracht van de belofte zit in het uitspreken van de woorden zelf, die beide partners ertoe verbinden om er alles aan te doen om hun belofte na te komen. Het gaat om een zeer sterk en publiekelijk engagement. (p. 20)

-          

-         Bij de belofte van levenslange trouw en liefde worden verschillende aspecten van een mensenleven benoemd: armoede en rijkdom, ziekte en gezondheid, goede en kwade dagen.

Het erkennen van de realiteit van goede en kwade dagen is een belangrijk deel van de huwelijksbelofte. Wie in de eerste plaats rozengeur en maneschijn verwacht, zal bedrogen uitkomen en misschien niet de veerkracht vinden om zijn of haar belofte waar te maken. Wie denkt dat hij of zij een dergelijke belofte op eigen kracht kan waarmaken zal ook bedrogen uitkomen. Daarvoor hebben mensen de steun, raad en bemoediging nodig van anderen. En ze mogen daarbij vertrouwen op de steun en kracht van de Ander in goede en kwade dagen. (p. 22-23)

 

-         Toch mag de belofte van ‘trouw in goede en kwade dagen’ niet de dekmantel worden van onrecht binnen de relatie of het gezin. Deze belofte onttrekt gehuwden niet aan hun verantwoordelijkheid om hun partner rechtvaardig te behandelen. Dit betekent dat ze geen kwade dagen ‘maken’. De belofte onttrekt gehuwden evenmin aan hun verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor zichzelf. Zo laten ze de kwade dagen niet voortbestaan. Als een van beide partners gewelddadig en vernietigend is voor de ander, is hij of zij op dat moment ontrouw aan het liefdesverbond. Wanneer een relatie getekend wordt door eender welke vorm van geweld, moet met alle mogelijke middelen gezocht worden naar een rechtvaardigere verhouding. Niemand mag een ander mens het leven onmogelijk maken, zeker niet onder het mom van een huwelijk. (p. 23)

-          

-         Over de woorden “Wat God verbonden heeft, dat zal de mens niet scheiden” is er al veel gepraat en gediscussieerd. Deze woorden zijn Jezus’ reactie op de toenmalige mogelijkheid voor mannen om hun vrouw weg te zenden en haar op die manier over te leveren aan een onzeker bestaan

In dit Bijbelvers zit een enorme waardering voor het verbond tussen man en vrouw. Het is een oproep om wat God verenigd heeft niet te scheiden, maar integendeel, met inzet van hart en lichaam, deze vereniging verder vorm te geven. Opdat man en vrouw in hun liefde beeld van God zijn.

De oproep in dit Bijbelvers kunnen christenen niet zomaar naast zich neerleggen. Hoewel er verschillen bestaan in de christelijke kerken met betrekking tot de mogelijkheid van een scheiding, zijn de christelijke tradities het allemaal eens dat huwelijkstrouw zeer belangrijk is. Scheiding is niet zomaar een eenvoudige oplossing wanneer partners zich minder aangetrokken voelen tot elkaar of verliefd worden op iemand anders. De waardering voor het huwelijksverbond van man en vrouw tegenover en met God is de reden waarom de katholieke kerk geen tweede kerkelijk huwelijk toestaan na een echtscheiding. (p. 24-25)

 

IDGP, Sint Michielsstraat 6 bus 3101 B 3000 Leuven: www.gezinspastoraal.be

 

 

met vriendelijke groet,

 

Antoine Rubbens

aalmoezenier

PC Caritas

Caritasstraat 76

9090 Melle

tel. 09 210 68 57

www.pccaritas.be

 

 

 

 


  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal


Aandacht :
 
De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

  • (no other messages in thread)

Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.