preek Mailing List: 32e zondag c-jaar 9 en 10 november 2013

[Jan Lerouge (janlerouge]

Preek 32^e zondag C-jaar 9 en 10 november 2013 Lc 20,27-38

 

Broeders en zusters

Allerheiligen en Allerzielen zijn pas achter de rug, maandag is het 11 november, dan herdenken wij de doden uit de grote wereldoorlogen. Het zijn dagen waar we als mensen even stilvallen, zowel in de kleine kring van familie en vrienden, als in de grote kring van onze parochie, van onze samenleving. Vele mensen bezoeken dan het kerkhof waar hun geliefde doden rusten en we halen hen weer voor de geest.

 

Onze geliefde doden leven voort in onze herinnering. En als we samenkomen vertellen we elkaar onze herinneringen en worden de anekdoten van vroeger weer doorverteld. Deze herinneringen kunnen troostend zijn: we denken dankbaar terug aan de goede momenten die we samen mochten beleven.

Deze herinneringen kunnen ook inspirerend zijn. Veertig jaar geleden stierf bijvoorbeeld mijn vader. En af en toe denk ik nog aan hem en vraag me af hoe hij dit of dat zou aangepakt hebben. Zo wordt hij mee een stukje leidraad, een voorbeeld dat mij vandaag nog kan helpen.

 

Deze manier van denken tref ik vaak aan bij mijn leerlingen, en zie ik dikwijls op rouwkaartjes en blijken van medeleven. En als school organiseren we herdenkingsmomenten voor overleden leerlingen en personeelsleden. Medeleerlingen zeggen dan dat ze de overleden klasmakker nooit zullen vergeten. Mensen leven verder in de herinnering van hun kinderen, familie en vrienden.

 

Maar altijd zijn er bij mijn leerlingen ook een aantal die deze vorm van voortleven vlug doorprikken. De meeste mensen worden niet lang herinnerd. Na twee generaties wordt nog zelden aan hen gedacht. De groten der aarde belanden misschien in de geschiedenisboeken, maar de gewone man of vrouw eindigt in een massagraf of op een strooiweide. De generaals en politieke leiders krijgen misschien een straat naar hen genoemd, maar het lot van de gewone soldaat of burger wordt treffend beschreven in psalm 103:

 

God kent ons toch, Hij is niet vergeten

Dat wij gemaakt zijn uit het stof van de aarde.

Mensen, hun dagen zijn als het gras.

Zij bloeien als bloemen in het open veld.
Dan waait de wind en ze zijn verdwenen

En niemand weet waar zij hebben gestaan.

 

De bijbel stopt echter niet bij de aardse herinnering aan onze dierbaren.

Psalm 103 eindigt niet met de woorden :’Dan waait de wind, en ze zijn verdwenen, en niemand weet waar zij hebben gestaan.’

De psalm gaat verder:

Maar duren zal de liefde van God

En Hij doet recht van geslacht tot geslacht

Aan allen die zijn verbond bewaren

Zijn woord behartigen en het volbrengen.

 

Dit geloof konden we reeds beluisteren in de eerste lezing. Met de dood voor ogen belijden de broers: ‘God, de koning der wereld, zal ons laten opstaan tot een eeuwig leven’ en ‘het is niet zo erg door de mensen omgebracht te worden, wanneer wij mogen vertrouwen op Gods belofte dat Hij ons weer zal laten verrijzen’

 

Wij, we maken ons vaak druk over vragen die hier op aarde belangrijk zijn:

‘hoe zullen we onze geliefde doden terug ontmoeten, hoe zullen we hen herkennen?’ Jezus maakt ons duidelijk dat we ons niet hoeven blind te staren op deze vragen. Als de Sadduceeën hem vragen wat het lot zal zijn van een hertrouwde weduwe en wiens man zij zal zijn bij de verrijzenis, dan antwoordt  Jezus: ‘Zij die deel hebben aan het andere leven huwen niet en worden niet ten huwelijk gegeven. Ze zijn kinderen van God.’

 

De apostel Paulus spreekt over een tweede geboorte, een nieuwe schepping, een overgang naar een heel nieuwe vorm van leven. Onze woorden en ervaringen schieten tekort om dit te beschrijven.

 

Broeders en zusters

Zoals een kleine foetus,

die voor zijn geboorte nog opgesloten zit in de moederschoot,

geen besef heeft van het leven daarbuiten, na zijn geboorte,

zo kunnen wij ons niet voorstellen

hoe wij er zullen uitzien na onze tweede geboorte.

 

Jezus zegt: we zullen kinderen van God zijn.

Moge dit vooruitzicht ons troosten en sterken om elke dag opnieuw de weg van Jezus te bewandelen.

Amen.

Attachment: Preek 32e zondag C.docx
Description: MS-Word 2007 document