preek Mailing List: Uitnodiging tot de dans...

[Geert Dedecker (gdd]

Dag iedereen,

verleden week zaterdag mocht ik een hele voormiddag lang een inleiding geven op de ‘Brondag’ in de federatie Groeninge – Kortrijk. Vertrekkende vanuit de Handelingen der Apostelen wilde ik daar in mijn tweede deel (in alle bescheidenheid) wat krijtlijnen uittekenen voor een ‘Kerk van de toekomst’… Maar net toen mijn voorbereiding zowat klaar was, kreeg ik de samenvatting in handen die Prof. Johan Verstaeten maakte en in power-point presenteerde op het IPB-forum van 1 maart 2014, van de pas verschenen Pauselijke Exhortatie ‘Evangelii Gaudium’. Het is het allereerste ‘officiële document’ dat Paus Franciscus de wereld instuurde – enkel van zijn hand (en dat is er duidelijk aan te merken)!

Het lezen van deze samenvatting maakte me zo enthousiast, ontroerde en inspireerde me zo, dat ik meteen besloten heb om de helft van mijn voorbereiding voor Kortrijk te schrappen, en die resoluut te vervangen door het presenteren en commentariëren van deze samenvatting. Want deze Exhortatie getuigt van zoveel profetische en diaconale inspiratie en gedrevenheid, dat ik deze tekst op de Kortrijkse Brondag meteen volle stemkracht wilde geven. Ook in een werkwinkel een week eerder, op een Bronnamiddag op de Godelieveparochie in Roeselare, liet ik deze sinds lang niet meer gehoorde Profetische Stem reeds een beetje klinken.

 

Mijn inleiding in Kortrijk eindigde ik als volgt:

 

We moeten – voor wat ons ‘kerkwerk’ betreft – niet de hele tijd naar binnen zitten te kijken. Naar buiten kijken is zoveel interessanter, want daar is per definitie zoveel meer te zien wat we (nog) niet kennen…

·         Cfr. het ‘aggiornamento’ van Pinksteren – geboortedag van de Kerk

·         Cfr. equipe in Tierra Blanca – El Salvador over Thomas die er niet bij was, omdat hij als ‘diaken’ de commissies was gaan doen en ‘buitendienst’ had. En omdat hij de deur van het cenakel op een kier had gelaten, kon deVerrezen Jezus van Nazareth, kon het Leven/de Levende naar binnen komen – van buitenuit naar binnen (en niet omgekeerd!!!) Zo is de Kerk geboren: onder de invloed van de Geest… 

 

Laten we eens zeven jaar lang (een sabbatsperiode als het ware!) een heel aantal zaken uit onze klassieke dagdagelijkse kerkelijke agenda schrappen – of ze op zijn minst tussen serieuze haakjes  zetten: alle discussies over het ambt, over wie er vooraan aan het altaar mag staan, wie er mag preken en of dat dan al of niet een ‘homilie’ mag heten, over gebedsdiensten al of niet met communie, over echtgescheidenen die wel of niet ter communie mogen naderen, en wie er mag dopen, en waar of wanneer, wie er de ziekenzalving mag toedienen enzoverder, enzovoort…

En laten we alle tijd en energie en personeel (professionelen én vrijwilligers) wat daardoor vrij komt eens zeven jaar lang zorvuldig en hardnekkig aanwenden om na te denken en te dialogeren over wat er écht toe doet: het evangelie verkondigen én doen; werken aan het Rijk Gods in de wereld; gemeenschap (her)opbouwen, aan diaconie doen, adressen van hoop verzamelen…

Want terecht merkt Monsegñor Romero in zijn toespraak in Leuven op 2 februari 1980 op:

‘De wereld van de armen binnengaan, betekent voor ons én incarnatie én bekering’. Zolang we enkel binnenkerkelijk bezig waren, vooral vanuit de bekommernis om eigen heil en imago, slaagden we er in El Salvador niet écht in de nodige veranderingen door te voeren in de pastoraal, in het beleid en de kerkstructuren, in het religieus en priesterlijk leven, en in de lekenorganisaties. Nu we in de wereld van de armen zijn binnengetreden, slagen we daar merkwaardig genoeg wonderwel in…’

 

Ik weet dat zo’n ‘sabbatsperiode’ van échte evangelische herbronning in de praktijk niet makkelijk kan en op het eerste gezicht niet haalbaar is. Maar laten we toch tenminste met zijn allen – van ‘hoog’ tot ‘laag’ – eens deze dénkoefening maken en ze een tijd lang volhouden, alleen én samen (wat is bidden anders???), om te horen en te zien wat daar uit komt. Het is immers vijf vóór twaalf op het uurwerk van onze plaatselijke klokkentoren. En dat is behoorlijk laat… Maar misschien wordt juist dit uur het uur van het feest, het uur van de geest, het uur van Pinksteren, het uur van ‘En toch’, van ‘Il faut continuer’ (Dom Helder Camara) en van ‘De moed opgeven – daar ben ik tegen…’ ( de ekster van Toon Tellegen)

 

Misschien zijn er onder jullie wel een aantal ‘profetische’ en ‘diaconale’ bondgenoten’ te vinden die hierin mee willen doen? In elk geval: ik stuur jullie de samenvatting gemaakt door Prof. Johan Verstaeten heel graag door als een soort ‘Uitnodiging tot de (pastorale/diaconale/profetische) dans’.

Met hartelijke groet – ‘Échte vooruitgang laat niemand achter!’

 

geert dedecker

 

Dienst Diaconie bisdom Brugge

en KMS West-Vlaanderen

Attachment: Evangelii Gaudium - Apostolische Exhortatie van Paus Franciscus.doc
Description: MS-Word document