preek Mailing List: Fw: Preek voor zondag 4 me2014

[Frans Vos (fransvos]

Oeps  nu met bijlage!

**

Preek 4 mei 2014          3ezondag a Pasen        Hand 214.22-32 Lucas 24,13-35

Beste mensen,

2 leerlingen van  Jezus lopen ’s avonds in het donker  van Emmäus terug naar Jeruzalem.                                Zij zijn zo opgewonden door wat hun overkomen is,         dat ze wel moesten terugkeren naar Jeruzalem, naar hun vrienden.                    Even daarvoor hadden ze nog tegen Jezus gezegd.                  Blijf bij ons want het is al laat.              Maar gemotiveerd door die enorme vreugde moesten ze opnieuw naar Jeruzalem.

De verrijzenis van Christus is dan ook zoiets extreem ongelovig            dat dit enkel geleidelijk te vatten is.                   Christus de zoon van God wordt gruwelijk vermoord.                De wereld van de apostelen, en al Jezus vrienden stort als het ware volledig in.      Na drie dagen komt de confrontatie met de verrezen Heer.              Maria Magdalena met de tuinman.           De apostelen in een gesloten kamer,    bang weg gestopt,                               eerst zonder en daarna met Thomas.                       Nu de leerlingen die op weg waren naar Emmäus.                    Het hoogtepunt zal er nog komen met Pinksteren.                   Van dan af getuigen ze niet alleen meer naar elkaar maar naar de hele  wereld.

Het kruisteken roept inderdaad veel vragen op.             Waarom moest Jezus aan het kruis eindigen?               Heeft de dood het laatste woord? Neen!

God,    onze Vader laat ons niet in de steek.                 Hij heeft Jezus uit de dood weggehaald.                       Op Pasen heeft de Vader achter het leven en de dood van Zijn Zoon        een totale nieuwe start gemaakt.

De leerlingen geloofden in het begin niet in de verrijzenis.                     Dat was echt niet evident.                     Hun geloof  had tijd nodig     om te groeien.            Ze dachten dat het vrouwenpraat was,              iets wat hen alleen maar in de war bracht.                   Thomas groeide enorm in zijn geloof.    Thomas geeft dan ook een vreugdekreet na de confrontatie met  zijn Jezus :            "Mijn Heer en mijn God."                      Dit mag een troost zijn voor ons.                      Het verrijzenisgeloof is niet vanzelfsprekend, we moeten daarin groeien en vooral elkaar steunen.

Geloven is niet iets wat je bezit voor eens en altijd.       Je leert gaandeweg geloven,                geloof heeft tijd nodig om te groeien, het is een weg van twijfel         naar vertrouwen,                       een weg door de woestijn van de veertigdagentijd,                         onder het kruis van Goede Vrijdag,                   twijfelend op Stille Zaterdag,                en uitlopend op een vijftigdagentijd van Pasen naar Pinksteren. Het is niet één dag Pasen,   het is vijftig dagen leren geloven in de verrijzenis.

De dood van een geliefde persoon kan zo akelig lijken.            De meesten onder ons kennen  dat vreselijke gevoel van wanhopige leegte en totale verlatenheid dat u kan overvallen bijeen overlijden.  Het uitzichtloze van de situatie dringt zich op.                            We hebben geen antwoord op al onze vragen rond leven en dood,    maar we mogen erop vertrouwen dat God aan onze kant staat.  God is bij ons          en doet ons opstaan uit onze angst,     uit onze onmacht          en zelfs uit onze dood.       Hij is een scheppende en bevrijdende God        en zijn weg van liefde loopt nooit dood,                       maar loopt door,       zelfs door de dood heen.                   Laten ook wij dan met vertrouwen vragen:           "Heer, blijf bij ons."

**

 

 

From: Frans Vos

Sent: Thursday, May 01, 2014 8:59 AM

To: PREKENGROEP ; website [at] preken.be

Subject: Preek voor zondag 4 me2014

 

Beste,

 

Graag wil ik een steentje bijdragen bij de verkondiging

Commentaar is welkom!

 

Met een vriendelijke groet

 

François.

Attachment: Preek 4 mei 2014.docx
Description: MS-Word 2007 document