preek Mailing List: Preek bij de 5e zondag van de vasten

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Lieve mensen,

“Als de graankorrel niet in de aarde valt, dan brengt ze geen vruchten voort”. Ik zat al te denken wat ik over die graankorrel zou kunnen zeggen tot een gesprek deze week en een tekstje van Roos Maes uit de vastenbundel van Broederlijk Delen me op een heel andere wijze deed kijken naar dit stukje evangelie.  Mijn blikveld werd verlegd van de graankorrel naar de aarde met het inzicht dat als de graankorrel geen goede aarde vindt waarin ze zich kan geven en delen (sterven), ze ook geen vruchten zal voortbrengen, niet tot bloei zal komen. Roos Maes schrijft: Zonder goede grond geen vruchten. Zonder wortels geen stevigheid. Zonder water geen leven.  En dan legt ze op een biddende wijze de band met God: Wees Gij vaste grond, zin van ons bestaan. Wees Gij vruchtbare aarde, kracht van leven. Wees Gij wassend water, vrede van ons hart. Wees Gij, onze zachte kracht. Dan kunnen wij sterven om te Leven.

Mooi ! En wil ik dan net enkele uren daarvoor het verhaal horen van iemand die door zijn partner gedumpt was voor een ander en daardoor helemaal op den dool aan het geraken is.

Ik hoorde het van een familielid die bezorgd en bekommerd is maar ook onmachtig en kwaad om het aangedane onrecht. “Wat doet ze hem aan ?” “Wat betekent haar woord van trouw ?” “Je ziet als er geen waarden meer zijn dan krijg je dit”, zei die man. En toen voegde hij er nog aan toe: “Als je dan op zo’n momenten geen geloof hebt, dan ben je een vogel voor de kat.”

Ik beaamde dit, maar zijn uitspraak prikkelde mijn denken. Er ging in enkele seconden van alles door mijn hoofd: Maakt geloof werkelijk zo veel verschil ? Wat betekent dit dan op zo’n moment voor iemand ? Ja, is dat een steun of eerder een blok aan het been door bijvoorbeeld schuldgevoelens die het kan teweeg brengen ? Hoe uit zich dat geloof ? Gebed ? Geeft het rust, vrede, berusting, aanvaarding maar moet je je er wel bij neerleggen ? Ja, is dat geloof echt zo’n meerwaarde ? Hoe toont of uit zich dat ? Het was zoeken naar mijn eigen geloofswortels, graven naar de fundamenten van mijn eigen zingevingssysteem. Wellicht met wat inspirerende hulp van de Geest zag ik plots klaar. Geloof dat is religie, en daar zit het Latijnse woordje religare in wat betekent ‘verbinden’ (godzijdank, zo’n jarenlange theologie opleiding dient toch voor iets !), zoeken naar betekenisvolle verbanden. Geloof, dat is hier in dit geval de verbindingen, de banden die iemand heeft zonder de welke men in de afgrond en de leegte valt of de mist ingaat. Ja, best dat die man zijn bezorgde en dragende familie heeft, zijn ouders, zijn broer, schoonzus, nichtjes en enkele echte vrienden die hem nu opvangen. Zonder al die mensen zou het voor die man eenzaam zijn, koud en kil, misschien zelfs de moeite niet meer waard om te leven. Religie, geloof dus als een soort netwerk van verbindingen, leeflijn tussen soortgenoten, mensen en in een ruime context een verbondenheid met de kosmos, de wereld en met die Iemand die we God noemen.

En zo komen we na een omweg uit bij de aarde waarin de graankorrel kan tot leven komen, groeien, openbloeien en vrucht dragen. Het is goed te weten waar onze roots liggen: de plek de omgeving waarin we geworteld zijn. Men zegt altijd dat je je roots niet mag verloochenen. Het ‘contextuele’ zoals men dat tegenwoordig heet, bepaalt veel. Waar en bij wie heb je vaste grond onder je voeten, ben je ingebed, ben je omringd, kom je op en krijg je kracht ? Niemand kan alleen leven of tot leven komen. We hebben ook die veilige grond nodig om te kunnen loslaten, thuis te komen, ons te geven. Je kunt maar beter geaard zijn dan ontaard.

Besluit: We hebben elkaar nodig en zijn op elkaar aangewezen als veilige, voedingsrijke grond om vruchtbaar te zijn in alle betekenissen van het woord.

En God ? Waar zit die in heel dat beeld ? Roos Maes drukt het mooi uit als ze God ziet als de vaste grond van ons bestaan, de vruchtbare aarde die alles tot leven brengt. Mogen we ons vooral met God verbonden weten in het hart, zoals Jeremia verwoordt  in de eerste lezing, een verbondenheid in liefde dus. Wie daarin geworteld, genesteld zit, hoeft geen eenzaamheid, dorheid of tegenslag te vrezen, maar zal vrucht dragen in overvloed. Mocht het zo zijn.

 

 

Miguel Dehondt