preek Mailing List: 4de zondag advent: Een goddelijke ontmoeting

[Jacques, Dennis (Dennis.Jacques]

Een Goddelijke ontmoeting


Inleiding tussen de lezingen.
Twaalf jaar lang bevond de sculptuur “Pistolen tot 
ploegijzers”[1]<file:///D:/Documents/Dennis/15-12-19%204de%20zo%20advent.doc#_ftn1>
 van Esther Augsburger zich vlakbij het Capitool in Washington D.C. Dit werk is 
een grote stalen sculptuur in de vorm van een ploegschaar met 3000 pistolen 
erin verwerkt. De geweren zijn opgehaald bij verschillende inleverprogramma’s 
van de politie, waarbij een Amerikaanse bokser $100 doneerde voor ieder 
binnengebracht geweer. De politiecommandant vroeg de kunstenares of ze dit 
beeld wilde maken gebaseerd op het idee dat we onze vernietigingswapens kunnen 
veranderen in een werktuig dat de vrede bevordert – een ploegschaar. In de 
eerste lezing (en ook bij Jesaja) horen we hetzelfde.  In de tussenzang horen 
we dat het nu niet meer lang zal duren voordat Hij komt en in het evangelie 
zijn we getuigen van een mooie ontmoeting tussen Maria en haar nicht Elizabeth. 
 Twee vrouwen die als eerste getuige mogen zijn van de grote wonderen die staan 
te gebeuren!


Woordje uitleg
Broeders en Zusters, voor dit woordje zou ik graag gebruik maken van een beeld. 
Een beeld dat ik terugvond in het 
Gerardusmagazine[2]<file:///D:/Documents/Dennis/15-12-19%204de%20zo%20advent.doc#_ftn2>.
 Het gaat om een fresco van Gustave van de Woestyne.  Van de Woestyne wist niet 
direct welke weg hij wilde gaan in zijn leven. Hij bezocht wel de academie in 
Gent, maar voelde zich ook aangetrokken tot het leven als monnik.  In 1905 ging 
hij naar de abdij van de benedictijnen in Leuven (waar ik nog op kot zat), maar 
bleef er slechts enkele weken, keerde weliswaar terug naar de Academie, maar 
met een blijvend verlangen naar stilte en meditatie. Hij trok naar 
Sint-Martens–Latem, even buiten Gent, om tussen de eenvoudige mensen in rust en 
stilte te werken. Tijdens WOI week hij uit naar Engeland, maar kwam na de 
oorlog terug naar België.  Hij schilderde toen een aantal religieuze 
afbeeldingen zoals dit fresco: “Gastvrijheid voor de vreemdelingen”. Het is 
niet onmogelijk dat hij deze schildering maakte omdat hij zelf de gastvrijheid 
met zijn gezin had ervaren toen zij in 1914 vluchtten. Dat je op een hartelijke 
wijze met elkaar om kan gaan op momenten dat het leven moeizaam is, had 
wellicht onuitwisbare sporen in hem achtergelaten.
Op de afbeelding zie je de kunstenaar zelf de vreemdeling uitnodigen binnen te 
komen.  Het is heel duidelijk: de ontheemde hoeft niet te kloppen of aan te 
bellen. De deur staat al wagenwijd op en de gastheer staat buiten met een 
uitnodigend gebaar een beetje zoals in sommige steden de obers je proberen 
binnen te roepen. Hier worden echter geen voorwaarden (een rekening na de 
maaltijd) aan verbonden: het is “gratuit”.
De ontmoeting van vandaag inspireerde ook talloze kunstenaars omdat ze 
hetzelfde gevoel weergeeft. Twee (gezegende) vrouwen ontmoeten elkaar. 
Elisabeth kwam zelfs haar nicht al tegemoet (als dat niet ‘uitkijken naar’ 
is!). Je voelt dat hun ogen schitterden en dat je daar de vonken van Gods 
liefde wel moest in herkennen.
Beiden zijn zwanger of “in verwachting”, want iedere zwangerschap is een 
uitnodiging aan een kind om zonder kloppen binnen te komen in je leven. Mensen 
die een kind verwachten gaan het kamertje klaarmaken, kleertjes kopen voor 
iemand die ze nog niet kennen. Iemand die eigenlijk ook (nog) een vreemdeling 
is.  Bij elke uitnodiging (ook voor iemand die gewoon komt eten) weet je dat 
het anders zal zijn, veel complexer dan voordien… maar je voelt aan dat het dat 
waard zal zijn.
Ieder kind is bij zijn ouders te gast, maar ik ben ervan overtuigd dat de 
rollen vaak omgedraaid worden: ouders voelen zich heel vaak ook een gast bij 
hun kinderen: als de kinderen een gedichtje voordragen, een goed rapport 
hebben, of iets moois vertellen: dan voel je je zelf te gast. De zwangerschap 
van Maria is dan nog eens van een heel andere orde. Ze mag God dragen, zij mag 
God uitnodigen om binnen te komen.
Als God bij ons thuis wil komen: zal Hij moeten kloppen? Zullen we Hem 
uitnodigen om binnen te komen?  Of zullen we al op de uitkijk staan met de deur 
wagenwijd open.  Als het zo is, dan heb je dit jaar geluk, want het is veel te 
warm voor de tijd van het jaar. Amen.

________________________________

[1]<file:///D:/Documents/Dennis/15-12-19%204de%20zo%20advent.doc#_ftnref1> 
ArtWay beeldmeditatie 6 december 2015, www.artway.eu<http://www.artway.eu/>, 
Esther Augsburger: Pistolen tot ploegijzers

[2]<file:///D:/Documents/Dennis/15-12-19%204de%20zo%20advent.doc#_ftnref2> M. 
Debets, U bent welkom in Gerardus, magazine voor bezieling en levensoriëntatie, 
2015/7, 18-19.