preek Mailing List: Re: Openbaring des Heren (Epifanie) Cyclus C 2016 - Van oosterse wijzen en spookrijders...

[there . frank (there.frank]

Hallo Pater Boni,

Om de orientatie wat te vergemakkelijken en de GPS richting te geven heb ik gewoon een kopie van de preek hier achter gehangen.

Hartelijke groeten

Frank Theré

Openbaring des Heren                    Cyclus C        2016                                       Jesaja 60, 1-6 

Mattheus 2, 1-12

 

Van oosterse wijzen en spookrijders...

 

Beste vrienden,

Drie mensen op zoek!  Drie mensen met een verlangen in zich dat zo groot en zo geweldig is, dat ze gewoon hun koffers pakken en op reis gaan naar het onbekende. Over hun leven weten wij niets, maar we kunnen wel met grote zekerheid stellen: Mag hun leven nog zo fantastisch zijn geweest, iets ontbrak er toch aan, het was blijkbaar niet compleet. En dat hiaat, - of beter gezegd – dat verlangen, knaagde zo sterk aan hen dat ze alles hebben achtergelaten en op reis zijn gegaan. Wat ze zochten was voor hen belangrijker dan al het andere wat ze tot dan toe in hun leven al hadden gevonden. Maar dat plotse vertrek was echt geen wanhoopsdaad. Neen, die mannen volgden zeker geen vaag hersenspinsel, ze waren vol vertrouwen dat ze datgene wat ze zochten ook werkelijk zouden vinden; de hoop stond stralend voor hen als een ster en verlichtte voor hen de weg. Met zulke hoop aan de hemel en in hun hart kwamen ze ook werkelijk bij hun doel. Zij hadden weliswaar een omweg gemaakt die niet ongevaarlijk bleek, maar ze liepen niet verloren; ze vroegen weliswaar raad aan de verkeerde persoon, met name Herodes, maar ze kwamen toch aan, liepen niet verloren en werden ook geen oriëntatieloze „spookrijders.” 

A propos „Spookrijders“– een woord dat elke chauffeur doet schrikken. Ook bij ons in Vlaanderen worden er elk jaar meer dan 100 gevallen van spookrijden vastgesteld. Zij zijn dikwijls oorzaak van zware ongevallen met dodelijke afloop. Het woord “spookrijder” is niet alleen een metafoor geworden voor het gebrek aan oriëntatie in het wegverkeer, maar dikwijls ook voor het verlies van de oriëntatie in het eigen leven; Wat gebeurt er wanneer ik uit de mij goed vertrouwde levensbaan word geslingerd? Door werkloosheid, ziekte of door het spaaklopen van de relatie? Wat gebeurt er wanneer ik mijn weg dan niet meer kan vinden in die nieuwe toestand?  Wanneer ik mijn leven niet meer op orde krijg, zij het door leeftijd of omdat alles te gecompliceerd en steeds jachtiger wordt?  Wat wanneer ik me in mijn leven als een spookrijder ga gedragen? Waar, of beter bij wie vind ik dan terug oriëntering? In het verhaal van die drie wijzen, die de ster achternagingen, vinden we een antwoord.  Ook Jesaja heeft daar, reeds vijfhonderd jaar vroeger, een antwoord op geformuleerd.  Het joodse volk was teruggekeerd uit de Babylonische ballingschap, en er ontstond in de resten van het verwoeste Jeruzalem grote onenigheid tussen de teruggekeerden en diegenen die gebleven waren. In een groeiende stemming van opkomende moedeloosheid schreef Jesaja de zinnen neer die we in de eerste lezing hebben gehoord:  "Sta op en schitter, Jeruzalem, want uw licht is gekomen. De glorie van de Heer komt over u. En zie, de duisternis bedekt de aarde, en donkerte de volken, maar over u gaat de Heer lichtend op...    Uw hart zal trillen en zwellen: de schatten van de zee worden naar U toe gebracht. Een vloed van kamelen zal u bedekken ... alle bewoners komen uit Saba, met goud en wierook beladen, zij verkondigen de lof van de Heer.”    

Licht, glans en stralen – de profeet Jesaja voorspelt het allemaal met zeer sterke woorden, zodat het licht bijna grijpbaar, en voor onze oren bijna hoorbaar wordt. Het is misschien wel grappig uitgedrukt: “licht voor de oren. Maar dat licht van de toekomst kan nu reeds de duisternis, die binnenin en om ons heerst, verhelderen. Een stralen dat nu reeds een glimlach op de lippen kan toveren. Want wat de profeet hier zo prachtig omschrijft, dat moet immers nog komen, daar mogen we ons nog op verheugen. We leven nog altijd in de verwachting van datgene wat de wijzen uit het oosten zochten en wat ze in die stal in Bethlehem uiteindelijk hebben gevonden. Het is dan ook belangrijk dat wij ons altijd weer aan de toezegging van dat licht herinneren, en zeker dan wanneer alles om ons heen weer eens in diepe duisternis ligt. Het hemelse Jeruzalem, het Rijk Gods, is geen vage verwijzing naar een verre toekomst. Het is een vast gegarandeerde belofte van God. Gegarandeerd, omdat dat Rijk Gods al is begonnen met de menswording van God in jezus Christus, met zijn woorden en handelen hier op aarde. Wij leven reeds midden in die heilsgeschiedenis waarover Jesaja spreekt!

Ieder van ons heeft een eigen rol in die heilsgeschiedenis van God met ons mensen in deze wereld. En geen figurantenrol, maar een hoofdrol. Wij, U en ik, zijn de lievelingsacteurs van God voor het vertolken van zijn eigen rol. Door deze mens geworden nabije God wordt elke mens oneindig graag gezien en naar waarde geschat.

Wanneer iedere mens dat zou beseffen en in zijn hart voortdurend zou herhalen: “Ik ben een hoofdrol in Gods Heilsgeschiedenis en al mijn medemensen ook.” Dan zou niemand nog achter het stuur kruipen wanneer hij weet dat hij, om een of andere reden, daar de anderen mee in gevaar brengt. Dan zou ook niemand meer zo vertwijfeld zijn om met opzet te gaan spookrijden om zo een eind aan zijn eigen leven te maken. Het is onze opdracht om die hoofdrol ook te leven en om onze naaste, als lievelingscast van God zelf, ook te achten en te beminnen. En ik ben er vast van overtuigd dat (om in het beeld te blijven) voor al diegenen die hun leven in het verkeer hebben verloren of die door ziekte of geweld zijn gestorven, de film nog niet ten einde is, maar dat ook hun leven nog voleindigd zal worden. Want het leven dat God voor ons heeft voorzien kent geen aftiteling. We leven, hier en nu, reeds in dat begonnen Rijk Gods in opbouw. De feestdagen behoren morgen weer tot het verleden en we bevinden ons terug in het leven van alledag. We kunnen net zomin in de feestglans blijven vertoeven als de wijzen uit het oosten niet bij de kribbe konden blijven. Zij moesten ook terug naar huis. Ze zijn dus niet voorgoed uit hun dagelijkse leven gestapt, maar ze zijn er vernieuwd terug ingestapt. Maar ik ben er zeker van dat ze in dat nieuwe dagelijkse leven helemaal anders omgingen met wat er in hun wereld gebeurde. Hun zoektocht naar dat mens geworden kind van God was immers geen van het leven afgescheiden gebeurtenis, maar een belangrijke etappe in hun eigen levensweg. Hun doel, die ontmoeting in de kribbe, was bereikt, maar bij hun vertrekken behoorde ook het terug thuiskomen: en wel anders thuiskomen als ze vertrokken waren. De drie wijzen hadden bij hun vertrek veel achtergelaten. Maar ze hebben diegenen die thuis gebleven waren niet vergeten. Toen ze terug thuiskwamen hebben ze verteld wat ze allemaal hadden beleefd en wie ze waar hadden ontmoet: God zelf in een klein kind!

Ze vertrokken met een heldere ster voor ogen, een groot kosmisch teken aan de hemel, maar ze kwamen terug met een open blik voor het kleine, het schijnbaar onbeduidende; ze kwamen terug met een klein, pasgeboren kind in hun hart. Ook wij keren na de feestdagen terug in ons dagelijkse leven. Zijn wij ook veranderd? Heeft dat kerstfeest bij ons ook sporen nagelaten? Of is alles terug zoals voorheen – maar dan veertien dagen later?

Nu moeten je niet schrikken omdat je misschien een gelegenheid tot verandering hebt gemist. Het is daarvoor nog niet te laat. Van de drie wijzen kunnen we iets leren: Dat we altijd weer innerlijk op stap kunnen gaan en ons ook het onverwachte ter harte moeten nemen; Dat we ons op Gods woord kunnen oriënteren om zijn tekenen te interpreteren; dan kunnen we ook in het kleine het werkelijk grote ontdekken. We kunnen van hen ook leren hoe we God moeten aanbidden en hoe we Hem alles kunnen zeggen, zowel onze klachten als onze dank; we kunnen Hem onze gaven toevertrouwen: de talenten die wij in en voor onze gemeenschap kunnen laten werken, of het geld dat we kunnen missen. We kunnen ons veranderen terwijl we erop vertrouwen dat het uiteindelijk God is die ons ten goede verandert. Zonder hem zouden de wijzen nooit bij de kribbe zijn geraakt, zonder Hem zouden ze in dat kind nooit de mens geworden God hebben ontdekt, zonder Hem moeten ook wij niet terugkeren in onze oude dagelijkse sleur. Amen.

 

---

Van: "there frank" <there.frank [at] telenet.be>
Aan: "preek" <preek [at] preken.be>
Verzonden: Maandag 28 december 2015 13:44:18
Onderwerp: Openbaring des Heren (Epifanie)   Cyclus C  2016 - Van oosterse wijzen en spookrijders...

Hallo allemaal,

de wijzen uit het oosten, zij hadden een doel en konden zich aan de ster oriënteren.

In onze tijd zijn er velen die hun oriëntatie verloren en doelloos in de verkeerde richting rijden.

De wijzen leren ons hoe we onze oriëntatie terug kunnen vinden en hoe we ons doel steeds voor ogen kunnen houden.

Gods woord is de beste GPS - we moeten hem alleen volgen;

Hartelijke groeten en de beste wensen voor een gezond en gelukkig 2016!!

Frank Theré