preek Mailing List: Fwd: preek bij de 2e zondag na Pasen

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Begin doorgestuurd bericht:

Van: Miguel Dehondt <miguel.dehondt [at] skynet.be<mailto:miguel.dehondt [at] 
skynet.be>>
Datum: 1 april 2016 23:50:33 CEST
Aan: 'Miguel Dehondt' <miguel.dehondt [at] yperman.net<mailto:miguel.dehondt 
[at] yperman.net>>
Onderwerp: preek bij de 2e zondag na Pasen

Lieve mensen,
Een mailtje van een tante van mij, vorige week als antwoord op een paaswens die 
ik haar toegestuurd had: “het is hier een Pasen in mineur geworden. De zoon van 
mijn zus zat in de bomaanslag in Zaventem. Hij ligt zwaargewond in het 
ziekenhuis.” Je weet en beseft wel dat het voor de vele slachtoffers en hun 
families geen Pasen is geweest maar het is nog iets anders als die mensen een 
naam en een gezicht krijgen. Die aanslagen hebben ons allen geraakt, dieper dan 
we beseffen (wat trouwens ook de bedoeling van die terroristen was). De wonden 
die geslagen zijn op alle vlakken, je mag er niet aan denken. Er is het fysisch 
leed die de spijkerbommen, bedoeld om zoveel mogelijk schade te berokkenen, 
hebben veroorzaakt met het maanden en jarenlang herstelproces, als dat al 
mogelijk is. Hoeveel mensen zullen niet voor de rest van hun dagen verminkt 
door het leven moeten, met als gevolg een dagelijkse of voortdurende 
confrontatie met dat ene fatale moment van het op het verkeerde moment op de 
verkeerde plaats te zijn ? De psychische trauma’s, de angsten, het verdriet, de 
rouwperiode… er zal onnoemelijk veel tijd, opvang en begeleiding nodig zijn om 
al die wonden te helen.
Zo lang zal het voor al die slachtoffers en families in ons religieus 
taalgebruik en manier van spreken ‘stille zaterdag’ zijn: die periode tussen 
Goede Vrijdag en Pasen, tussen dood en leven. Die ‘stille zaterdag’ kan lang 
duren en hangt af van persoon tot persoon. Je kunt revalidatie en rouw nooit 
forceren of er een vaste periode op plakken. Alle begrip wanneer Pasen voor 
sommige mensen nooit meer komt. Voor sommige mensen is het leed wellicht 
onherstelbaar omwille van té diep geslagen wonden en trauma’s.
In het evangelieverhaal dat voor ons ligt duurde het voor Thomas langer dan 
voor zijn vrienden.  Er staat ‘acht dagen’ maar laten we ons niet fixeren op 
dat getal. Thomas heeft meer tijd nodig en vooral lichamelijke, realistische 
bewijzen van de opstanding van Jezus: eerst zien en dan geloven. Wat wil hij 
zien ? De verwonde, lijdende Christus  die hij heeft zien afzien op de weg naar 
Golgotha en hangend aan het kruis ? Neen. Wat hij vraagt is om de littekens te 
mogen zien m.a.w. de genezen wonden, weliswaar geheeld maar duidelijk 
verwijzend, de blijvende sporen tonend van de opgelopen verwondingen. Geen 
opstanding, geen Pasen, geen nieuw leven zonder een genezings- of 
helingsproces. Thomas, onze tweelingbroer aan wie we ons kunnen spiegelen, 
maakt het ons duidelijk.
Ik weet niet of u de uitzending van Koppen van de voorbije week gezien hebt ? 
Het toonde het genezingsproces van vier slachtoffers van de aanslagen in de 
Bataclan te Parijs op 13 november van vorig jaar. Een ontroerende reportage 
over de weg die die mensen in enkele maanden tijd hebben afgelegd. Moedige 
mensen die ondanks de blijvende verminkingen voluit gingen voor het (nieuwe) 
leven. Ik zag er vier opstandingsverhalen in (soms heel letterlijk) dicht 
aanleunend bij ons evangelieverhaal van vandaag met zijn beeld van wonden die 
littekens geworden zijn. Verrassend hoeveel levenskracht, humor, joie de vivre 
en patience die mensen uitstralen. Dat zijn echte paasmensen ! Maar hun weg van 
Goede Vrijdag naar Pasen is niet zo stil, afwachtend verlopen: het zou niet 
mogelijk geweest zijn zonder de deskundigheid, de onverdroten inzet, het geloof 
van de hulpverleners, die kennis nog moeite hebben gespaard om hen er door te 
trekken en weer bovenop te krijgen.  En laten we niet vergeten de muzikanten 
die kwamen spelen voor hun vriend; ‘opwekkend’, hun muziek ! Tenslotte nog dit: 
de verrezen Jezus zegt ontelbare keren in dit stukje evangelie “vrede zij u”. 
De ‘opgestane-nieuw leven gevondene’ straalt heel veel vrede uit, tot vreugde 
én hernieuwd geloof in het leven van zijn vrienden en omstaanders. Ik herkende 
dat ook in die reportage van Koppen. Van iemand wiens wonden geheeld zijn tot 
littekens gaat heel veel vrede uit die zich vertaalt in levensvreugde, 
dankbaarheid en mildheid. Wat is het leven toch veerkrachtig en sterk ! Er 
staat ook nog dat de leerlingen Gods Geest meekregen om tot vergiffenis van 
zonden te komen: belangrijk in het genezings- opstandingsproces, soms niet 
haalbaar, teveel gevraagd maar mooi als het kan, én meer dan mensenwerk, laten 
we dat altijd beseffen.

Attachment: 16-04-02 Preek bij de 2e zondag van Pasen.docx
Description: 16-04-02 Preek bij de 2e zondag van Pasen.docx