preek Mailing List: Fwd: 16-04-29 Preek bij de zesde zondag na Pasen

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Begin doorgestuurd bericht:

Van: Miguel Dehondt <miguel.dehondt [at] skynet.be<mailto:miguel.dehondt [at] 
skynet.be>>
Datum: 30 april 2016 00:06:04 CEST
Aan: 'Miguel Dehondt' <miguel.dehondt [at] yperman.net<mailto:miguel.dehondt 
[at] yperman.net>>
Onderwerp: 16-04-29 Preek bij de zesde zondag na Pasen


Lieve mensen,

Je hoort het mensen nog wel eens zeggen wanneer iets gelukt is dat bijna 
onmogelijk was of dat toch veel inspanning gevraagd heeft: “’t Was met hulp van 
hierboven.” Het zijn dezelfde soort mensen die een kaarsje aansteken voor het 
welslagen van een operatie of een examen. Sommigen vinden dat wellicht niet 
meer van deze tijd. Wie gelooft er nu nog in een God die tussenkomt of hulp 
zendt via de Geest of via een schare engelen ? Fabeltjes, iets voor kindertjes 
of naïeve zielen. “Kom daar niet meer mee af, meneer paster.” Ik vrees trouwens 
dat bij dat soort mensen die zo sterk op hun autonomie en zelfbeschikkingsrecht 
staan, God ook niet meer màg tussenkomen. Een god moet zich niet moeien met hun 
privéleven. Die weigeren prompt alle hulp of steun; zeker als het van hierboven 
komt, iets/iemand waarin ze toch niet geloven. Te merken aan het vele dat 
mensen in het intentieboek schrijven als vraag om hulp en steun, denkt gelukkig 
niet iedereen zo nuchter rationeel, vrijzinnig en zakelijk.

Al zullen er onder de vurige smekelingen in dat intentieboek vast en zeker ook 
opportunisten tussen zitten, die eigenlijk niet geloven in goddelijke bijstand 
maar denken “baat het niet, schaadt het niet”, of “alle baten helpen”, je weet 
maar nooit dat het iets uithaalt. “Oma, ik zit met een examen, wil je daar in 
‘jouw’ kerk een kaarsje voor aansteken ?” Zou God dat door hebben ? Mocht ik 
God zijn, ik zou zo’n valsspelers uitsluiten van enige vorm van genade of 
steun, met God en het geloof moet men de zot niet houden. Maar gelukkig voor 
iedereen ben ik God niet…In dit jaar van de barmhartigheid komen we een God op 
het spoor die één en al barmhartigheid en goedheid is, dus waarschijnlijk mild 
door de vingers ziet en altijd klaar staat om te helpen. Maar goed, ik moet/mag 
Gods agenda en profiel niet invullen. Ik wil ook geen verwachtingen creëren die 
dan niet ingevuld worden en alleen maar zorgen voor frustratie of afhaken. Maar 
waarin mogen we dan wél geloven ? Waarvoor kunnen we Gods hulp inroepen ? Hoe 
vér rijkt die goddelijke bijstand ? Nu, we zijn niet naïef. Het is niet omdat 
we geloven, dat al onze gebeden en vragen ook verhoord worden. We leven in een 
niet perfecte wereld waarin ongelukken en rampen gebeuren en van alles fout 
loopt. Dat kan God niet verhinderen of voorkomen. Maar wat God daar wél 
tegenover plaatst is de liefde. Dat is voor elk van ons een enorm krachtig 
middel om al het negatieve aan te kunnen en zelfs de baas te kunnen. Om te 
beginnen is liefde grenzeloos. Het laat zich niet kooien door ruimte, plaats, 
tijd of door alles wat eindig en beperkt is. Liefde is alles en is overal. 
Mensen voelen bijvoorbeeld hun geliefde heel dichtbij ook al zijn ze van elkaar 
gescheiden door de dood. En dus heb ik ooit geen moeite als mensen zeggen “’t 
was met de hulp van hierboven”. Wie of wat ze daar ook mee bedoelen. Er zijn 
geen grenzen voor wie liefheeft en zich verbonden weet, noch tussen mensen 
onderling, noch tussen God en mens. Johannes in heel zijn Evangelie is daar vol 
van. Hij kan er maar niet over zwijgen. We horen het hem voortdurend herhalen. 
Nu, eigen aan de liefde is dat het geen verplichting is. Je ‘moet’ dat niet 
geloven, net zoals je ook niemand kunt verplichten om een ander lief te hebben. 
Maar liefde is wél voortdurend een uitnodiging om er voor open te staan, het te 
beleven en te doen op oneindig veel mooi-menselijke manieren. Prachtig als je 
dat mag voelen en ervaren. Over dit alles heeft Johannes het in het stukje 
Evangelie van vandaag. We moeten niet teveel speculeren en nadenken over de 
liefde, we moeten ze vooral beleven in het zorgen en aandacht hebben voor 
elkaar: “wie kan ik voor je zijn; wat kan ik voor je doen ?” (wie herinnert 
zich nog dat liedje uit de jeugdbeweging ?). Eenvoudige vragen, maar niet 
altijd simpel om te realiseren. We voelen ons vaak onmachtig of tekortschieten 
in het beminnen: gaande van het ‘ook maar mens zijn’, het lijden bij het zien 
lijden van een geliefde, het niet beantwoorden van een liefde, tot het pijnlijk 
verlangen bij het missen van een geliefde.  We kunnen dus best wat hulp/een 
Helper gebruiken ! Ervoor openstaan is al één ding; het voelen van die hand, 
dat duwtje, die steun…wat kunnen we beter wensen ?

Attachment: 16-04-29 Preek bij de zesde zondag na Pasen.docx
Description: 16-04-29 Preek bij de zesde zondag na Pasen.docx