preek Mailing List: 22e zondag door het jaar preek

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Preek bij de 22^e zondag door het jaar (c-cyclus)                                     

Lieve mensen,

in de voorbije dagen was er op Canvas vier keer een uitzending over het presidentschap van Barack Obama, over zijn verwezenlijkingen en tekortkomingen als president van de hoop.

Na 100 dagen in het ambt werd hij zoals het in de VS de gewoonte is, beoordeeld op zijn prestaties. En toen vroeg Jeff Zeleny, een journalist: “Wat heeft u het meest verbaasd over uw ambt, wat heeft u het meest bekoord, wat heeft u het meest verontrust, wat heeft u het nederigst gemaakt ? ‘Verbaasd’ was hij over de omvang van de economische crisis die hij had aangetroffen; buitengewoon onder de indruk en dankbaar (zijn omschrijving van ‘bekoord’) was hij voor het werk van de militairen; ‘verontrust’ in de zin van ‘ontnuchterd’ was hij dan weer omdat verandering in Washington zo langzaam gaat; en ‘nederig’ was hij geworden door het feit dat een president heel machtig is, maar dat hij niet op een knop kan drukken waardoor bankiers plots gaan doen wat hij wil; of dat hij niet aan een knopje kan draaien waardoor alle Congresleden in de pas gaan lopen. Het is duidelijk, hoe zelfverzekerd hij ook was (en gebleven is) het presidentschap had hem toch een lesje in nederigheid geleerd. Obama is toch enkele keren met zijn kop tegen de muur gelopen. Het mooie is dat hij ook dankbaar was voor de kansen die hij had gekregen en erkentelijk naar de mensen toe die hem omringen en zich inzetten voor hem, beseffend dat hij niets zou kunnen doen zonder hen. Dit werd nog meer duidelijk in heel zijn strijd om een algemene ziekteverzekering, de zgn. obamacare, erdoor te krijgen. Die wet erdoor te krijgen was voor hem belangrijker dan her verkozen te worden omdat het presidentschap voor hem het realiseren van iets is, veeleer dan roem en eer voor zijn persoon. Enfin, volgens de uitzending. Nu, die programmamakers kunnen het allemaal goed voorstellen, laten we kritisch blijven en niet naïef zijn.

Niettemin vind ik het een mooie illustratie van de boodschap uit het evangelie van vandaag. Ken je plaats. Misschien lopen we eerst wel een aantal keren met de kop tegen de muur vooraleer we dat door hebben en is het niet leuk het te moeten meemaken maar uiteindelijk maken al die lessen in nederigheid van ons mooiere mensen. Let op: er is een verschil tussen nederigheid en vernedering. Bij ‘nederigheid’ sta je ten volle in je eigen waardigheid en je kunnen; ben je ook innerlijk vrij van de grote drie bekoringen macht, eer en bezit. Het draait niet meer om jou en jouw zelfrealisatie. Het accent komt te liggen op de ander. Het uit zich in respect en waardering. Grote mensen zijn het die zich nederig en klein opstellen en gedragen. Mijn collega was deze zomer in Japan en ze was getroffen door de respectvolle manier waarop ze door die mensen ontvangen en begroet werd. Zelfs de kaartjesknipper op de trein groet zich buigend bij het binnenkomen en verlaten van de treincoupé. Dienstbaar, de ander hoog achtend (wie eindigt er nog zijn brief op die manier? Je mag al blij zijn als er staat mvg.) Zouden de reizigers daar ook duwen en trekken om de beste plaatsen te hebben op trein, tram, bus ? Ik kan het niet geloven. Toch straf dat het opvalt. Hoofse etiketrij hebben we overboord gegooid als slijmerig maar misschien zijn we daardoor ook de kunst van het waarderen en respecteren verloren. Hoe gaan we om met complimentjes ? Net het tegenovergestelde daarvan is trouwens het vernederen. Bij vernedering ga je er als persoon onderuit, word je als mens gekelderd; kan je ook je eigen respect en zelfvertrouwen verliezen. Daar word je geen beter mens van. Hoed u ook voor valse bescheidenheid. Daar kan veel hunker en gevoel van miskenning achter zitten.

Wat is het toch moeilijk om de juiste plaats te vinden ! En al die tijd en energie dat we daarin steken. Wat zitten we toch ‘gecomplexeerd’ in elkaar. We lachen met Hyacint Bucket in  keeping up appearances en beseffen niet dat we een spiegel worden voorgehouden.

En te weten dat het juist zo eenvoudig kan zijn...als we maar beseffen dat God voor elk van ons een plaats aan zijn tafel heeft. ‘Ken je plaats’, over- of onderschat jezelf niet, maar weet je terzelfdertijd ook uitgenodigd, bemind, gewaardeerd door een God die liefde is. Het maakt je nederig en mooi, om zoveel eer.

 

Attachment: 16-08-27 22e zondag door het jaar preek.docx
Description: 16-08-27 22e zondag door het jaar preek.docx