preek Mailing List: preek bij de 3e zondag door het jaar (a-cyclus)

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

De voorbije maandag noemt men ‘Blue Monday’, een uitvinding van de Britse psycholoog Cliff Arnall voor de meest deprimerende dag van het jaar. De blauwe maandag of depri-maandag is sinds 2005 de dag waarop de meeste mensen zich treurig, neerslachtig of weemoedig voelen. Waarom die dag juist halverwege januari valt, zou te maken hebben met het feit dat goede voornemens voor het nieuwe jaar mislukt zijn en de vakanties ver weg lijken. Daarnaast zijn de dagen nog donker en is de maandag voor veel mensen de eerste dag van de werkweek. Arnall werd in academische kringen met bakken kritiek overladen maar niettemin duikt zijn begrip sindsdien in de media op. Ook al is het niet wetenschappelijk, het idee heeft wel iets herkenbaars en het beantwoordt zeker aan een gevoel bij veel mensen. 

Ik hoop in ieder geval dat jouw voorbije maandag niet te blauw of te donker was.

Ik heb de indruk dat het voor veel mensen toch wel een donkere tijd is. Om te beginnen gebeurt er weinig in de wereld om vrolijk van te worden. Zoveel mensen zijn op de vlucht voor oorlog, geweld en terrorisme; het klimaat is op drift, diersoorten sterven aan recordtempo uit; onze instellingen lijken stuurloos en weinig in staat tot het nemen van de juiste beslissingen; er lijken geen waarden en normen meer . Het zijn die dingen die we elke dag in het nieuws horen en die ons beangstigen omdat er geen beterschap in zit. Niet dat het vroeger zoveel beter was – de machten der duisternis zijn altijd actief geweest, maar ergens was er altijd nog perspectief en hoop: morgen wordt het beter. Nu missen we vaak die hoop omdat de media vaak alleen maar focussen op het negatieve omdat dat zo sensationeel is.

Wat mij eveneens beangstigt, zijn de vele mensen rondom ons die worstelen met depressies, burn out en levensmoeheid.  Voor hen gelijkt het leven vaak op een donkere nacht zonder uitzicht op licht. Veel te veel mensen stappen ook uit het leven of vluchten in drank of drugs om het leefbaar te houden. Iemand die zichzelf tekort deed na een leven van lijden schreef in een nagelaten briefje: “Heb begrip voor ons voor wie het altijd donker is in ons hoofd, zelfs terwijl de zon schijnt. Heb begrip omdat de gordijnen in ons leven niet opgetrokken geraken.”

En dan horen we vandaag bij Jesaja: “Het volk dat ronddwaalt in het donker, ziet een helder licht. Over hen die wonen in een land vol duisternis gaat een stralend licht op.”

Mattheüs herkent vervolgens in Jezus dat licht. Door wat Jezus zegt en doet brengt Hij een blijde boodschap. Voor mensen is Hij een teken van hoop, een licht in de duisternis. Laat dit een mooie, beeldrijke manier zijn om duidelijk te maken welke impact Jezus had in zijn tijd op zijn omgeving. Dit verklaart ook waarom het christendom zo’n vlugge verspreiding heeft gekend over heel de toenmalige wereld. De mislukten, rechtelozen, armen, uitgestotenen, zieken, kleinen, allen die niet meetelden of er niet bij hoorden, kregen plots een voorkeursbehandeling; werden opgevist en hoorden dat zij Gods lievelingen waren. Voor hen was Jezus duidelijk de Messias, de bevrijder van alles wat hen belette om echt, ten volle te leven: “Woord van God is wat Hij doet. Hij geeft leven in overvloed” , zingen we in een lied van Carlos Desoete. Mogen wij in Jezus’ voetspoor ons uitgenodigd weten om net zoals de apostelen ‘mensenvissers’ te worden. In het Evangelie horen we dat ze terstond hun netten in de steek lieten en Jezus volgden. Waren ze verblind door die beloftevolle en aantrekkelijke profeet met de naam Jezus ? Ze wisten wellicht niet waaraan ze in hun naïef enthousiasme begonnen. Visser zijn is net als herder zijn een hondenstiel, uitgeleverd zijn aan de natuurelementen en vooral aan de willekeur van je kudde schapen of school vissen.  Het vraagt nederigheid en bescheidenheid en vooral vertrouwen wanneer dat Rijk Gods veel meer weg heeft van een verre droom dan van een “midden-onder-u-verhaal”. Ik denk aan die mensen voor wie het duister blijft ondanks alle lichten, zij die de uitgestoken stand niet zien of niet willen nemen, zij die door de mazen van de netten glippen, als glibberige vissen uit je handen springen terug het water in. Onmacht , als herder, als visser… hoe ga je daar mee om, zonder dat bij u het licht uitgaat ? Moge God zich over ons blijven ontfermen zodat we steeds het licht zien in de duisternis én mensenvisser zijn, want daartoe zijn we allen geroepen.

 

Miguel Dehondt

 

Attachment: 17-01-21 3e zondag door het jaar A preek.docx
Description: 17-01-21 3e zondag door het jaar A preek.docx