preek Mailing List: Preek bij de derde zondag in de vasten

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

 

Preek bij de derde zondag in de vasten  (b-cyclus)

Lieve mensen,

ik ken mensen die het graag doen, maar ik beken dat ik er zelf ongelooflijk tegen op zie: opruimen.  Nochtans moet ik toegeven dat het een goed gevoel geeft achteraf. Maar wat je niet graag doet, stel je meestal uit totdat je er niet meer onderuit kan omdat de chaos overal om zich heen grijpt en je door het bos de bomen niet meer ziet. Tegen wie smalend neerkijkt op mijn ongeordende tohu wa bohu (dat is de toestand van de schepping vooraleer God er orde in bracht), zeg ik dat ‘wanorde een vorm van intelligentie is’, wat meestal, tenzij bij soortgenoten, op niet veel begrip kan rekenen. ‘Ordnung muss sein’ zeggen ze bij de oosterburen. En de vastentijd is de gelegenheid bij uitstek om daar werk van te maken. Trouwens vroeger was dat een traditie: de grote lente schoonmaak, alles voor Pasen een goede beurt geven.  Eigenlijk is de Vasten een soort opruim- en afstofactie maar dan niet alleen voor je huis, auto en tuin maar voor je lichaam en ziel. Voor Pasen bij jezelf de grote kuis doen, je hart zuiveren.  Wat is na een confrontatie of ruzie blijven aan je kleven als modder ? Al dat klein- of al te menselijke … Dat woord, die opmerking beter niet gezegd, of juist teveel en te vaak alles ingeslikt, opgekropt, verzameld dus totdat er niets meer bij kan; die zwarte gedachte, wrok, wroeging, spijt …  Ik weet niet wat jullie allemaal met die dingen doen … ik hoop dat je het ergens en bij iemand kwijt kan, het kan achterlaten. Mijn containerpark voor dat soort materiaal is bij mijn geestelijke begeleider in een paasbiecht. Niet altijd simpel in eigen hart te (laten) kijken of om de tong los te weken. En bepaalde dingen zitten echt aangekoekt maar ik kan je garanderen dat het altijd heel bevrijdend en zuiverend is, zo’n biechtgesprek. Ik hoop dat je zo’n geestelijke ‘verlosser’ hebt/kent en dat hij/zij voor jou hun ‘magic’ kunnen doen. Het opruimen kan ook betekenen het afwerken van een to do-list, dingen die nog af te werken zijn of belangrijk zijn voor een goed functioneren. Ik denk aan die persoon die ik de voorbije week tegenkwam. Hij kwam net terug van een afscheidsmoment bij een familielid. Hij vertrouwde me toe dat hij er verschrikkelijk tegenop had gezien. Wat moet je zeggen, welke houding moet je aannemen bij iemand die je de laatste keer in levende lijve ziet ? Aan zijn uitdrukking te zien, zag ik dat er een groot pak van zijn schouders was gevallen. “‘k Ben blij dat ik nog geweest ben en heb kunnen zeggen wat moest gezegd worden. ”, zei hij. En ik denk dat het ook de zieke zeker heeft geholpen om vrede te vinden en te kunnen heengaan.

In het evangelie van vandaag houdt Jezus grote kuis in de Tempel. Wat een plaats zou moeten zijn voor gebed, liturgie en bezinning is verworden tot een marktplaats vol menselijke en dierlijk geroezemoes; je kunt het je wel voorstellen. Ik moest direct denken aan een kerk in Barcelona (nee, niet de Sagrada Familia maar wel de officiële kathedraal) met wel vijftig kapelletjes en altaren elk toegewijd aan één of andere heilige. Natuurlijk waren er bij elk kabinet de nodige offerblokken en kaarsentafels. In een vlaag van cynisme ben ik nagegaan wie de populairste heilige was door telkens te tellen hoeveel kaarsjes erbij brandden. Waar zijn we mee bezig ? Op de vastenkalender las ik het volgende: “Elke generatie moet zijn eigen rommel opkuisen om te vermijden dat de volgende erover struikelt.” Zeker toepasbaar daar…

Soms moet ’n mens schokkenderwijze met de neus op de feiten gedrukt worden. Dat is wat Jezus hier doet, volgend zijn verontwaardigd hart; iets wat de tempelbazen hem niet in dank zullen afgenomen hebben.  Met God moet je niet marchanderen en God laat zich niet afkopen. Na het wegjaagwerk is de Tempel leeg. Zo heeft God zijn huizen en onze harten het liefst. Als alles vol is, is er geen plaats meer voor God en kan Hij er ook niet wonen. Ruimen dus, ook de rommel in onze harten waarmee we soms de leegte verdoezelen.

Laten we niet bang zijn van de leegte. Zonder leegte geen openheid en verlangen. Dat geldt zo in elke relatie, ook in deze met God.  Leegte kwamen we al tegen, weet je nog in de woestijn op de eerste zondag van de Vasten. Hier ruimt Jezus de boel op, om lege ruimte te maken voor God. Willen we het ook eens proberen ?

 

Attachment: 18-03-03 Preek bij de derde zondag in de vasten.docx
Description: 18-03-03 Preek bij de derde zondag in de vasten.docx