preek Mailing List: 5° Zondag vasten

[Heidi Deceuninck (Heidi.Deceuninck]

 

Iemand vroeg mij onlangs de naam van mijn buurvrouw,

spontaan antwoordde ik Griet Van Becelaere.

Maar dat was niet de vraag: hoe was hààr naam, haar eigen achternaam?

Eerlijk gezegd ik wist het niet. Het is Griet, maar dan…

Hij en de kinderen noemen Van Becelaere.

Dus noemt gans het gezin Van Becelaere.

Haar naam?? Die is verdwenen in het gezin.

Voor moeders is dit vaak letterlijk zo,

op school en overal waar je kinderen komen,

ben je de moeder van de Van Becelaeretjes

en iedereen kent je dan ook als de moeder van …

Je eigen naam verdwijnt in de naam van je kinderen.

Je wordt een beetje een Van Becelaere.

Zoals een graankorrel verdwijnt de naam en komt anders terug.

Verdwijnen in het leven, in de toekomst.

Ergens doen we dit allemaal.

We leven, we werken en staan er niet echt bij stil.

Er is zoveel te doen en we gaan er onopvallend in op.

Opgaan in het leven.

Het staat een beetje haaks op onze samenleving die vooral het individu accentueert:

‘Bewijs jezelf en hou het heft in handen’.

Als alles voor de wind gaat, kan je dit geloven,

tot plots een onverwacht ‘wat als…’ in het leven komt (geen komisch TV-programma)

• Wat als…je leven UIT je handen valt…. Wat doe je dan?
• Wat als…een ziekte komt ongevraagd opduiken?
• Wat als… de stress op het werk je teveel wordt?
• Wat als …je gewoonweg ‘geen gemakkelijk mens’ bent, moeilijk te ver-dragen?
• Wat als… je zelfbeeld verloren gaat?

‘Alles wordt troebel.’

Er is zoveel waar we niets aan kunnen doen,

waar geen enkele trend te volgen is,

gewoonweg omdat er geen trend is.

• Wat is de trend om met je zieke moeder om te gaan?
• Wat zijn de nieuwste ontwikkelingen om je doodgeboren kind een plaats te geven?
• Wat is ‘in’ om moed te vinden middenin een depressie?

Ergens in de brief aan de Hebreeën staat:

‘Jezus  leerde  gehoorzamen  doorheen  de  school  van  het  lijden.’

Eerlijk gezegd, ik vond het eerst iets zo van die typische lijdensmystiek.

én ik vind lijden niet zo mystiek.

Maar toch… 

in moeilijke periodes ‘blijven geloven,

je niet van je stuk laten brengen,

je doorheen de dagen slaan die je je ontziet omdat er spanningen zijn,

omdat je een richting moet uitgaan die je echt niet wil,

omdat de zon opkomt en jij alleen maar duister ziet, ..

Doorheen die dagen…
Mensen zeggen het vaak: ‘dat is doodgaan voor mij.’

Doodgaan,

hopelijk zoals een graankorrel…

doodgaan en toch verderleven.

Het is een opdracht om U tegen.

Geloven doorheen het onmogelijke 

en verder dragen – zelfs als je niet meer dragen kunt-

blijven geloven dat jij ergens gedragen wordt.

Mysterie van leven.

 

 

Heidi Deceuninck pastorale dienst +32 (0)51 33 41 11 | heidi.deceuninck [at] sjki.be Ommegangstraat 7 | 8870 Izegem |  www.sjki.be