preek Mailing List: preek bij de 7e paaszondag - moederdag

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Lieve mensen,

De zondag tussen Hemelvaart en Pinksteren wordt ook wel eens ‘wezenzondag’ genoemd.

Niet moeilijk om te snappen waarom. De leerlingen van Jezus bleven na zijn vertrek met Hemelvaart verweesd achter. Voor Hij hen achterliet, heeft Hij met veel aandrang voor hen gebeden. Men kan moeilijk aannemen dat Hij dit gebed zo woord voor woord heeft gebeden.

De evangelist stelt het zo voor, maar zijn Evangelie is geschreven rond het einde van de eerste eeuw. Dus Jezus' leerlingen hebben pas een 70-tal jaren na Pasen het gebed voor hen kunnen lezen dat het Johannesevangelie Hem toeschrijft. Ze hebben het gelezen in het licht van hun situatie. Ze hebben er ongetwijfeld hun eigen gebed voor elkaar en hun geloofsgemeenschap van gemaakt. Als wij bijgevolg vandaag dit gebed lezen, laten wij het dan ook doen in het licht van onze eigen situatie, met de uitnodiging er ons eigen gebed van te maken.

Zo kan ik me direct heel wat afscheidsmomenten voor ogen halen waar ik gelijkaardige woorden en beden heb gehoord of meegemaakt. Ouders die tijdens een afscheidsritueel (die men vroeger ‘berechting’ noemde) afscheid nemen van hun kinderen en vragen dat ze ‘overeen’ zouden blijven komen. Je maakt het ook mee dat kinderen het spontaan zelf zeggen en beloven. Het is meestal een heel emotioneel maar ook heel intens mooi moment. Soms hoor je ook een bezorgdheid: het was bijvoorbeeld moeder die hen altijd samenbracht, bij wie ze op zondag als duiven neerstreken; wat als zij er nu niet meer zal zijn ? Een terechte bekommernis. Soms zie je ook families uit elkaar vallen na het heengaan van de laatste ouder omwille van de erfenisregeling. Bezit, eigendom kan bij mensen heel wat minder nobele gevoelens oproepen, die we gerust met de woorden van het Evangelie mogen catalogeren onder ‘het kwade’. Dan zitten we bij de grondbetekenis van ‘het diabolische’: nl. wat mensen uiteendrijft. Ik denk dat dit allemaal heel herkenbaar is en ook van alle tijden is. Zo kunnen we twee dingen besluiten. Ten eerste: het vraagt meer energie om mensen, families en organisaties samen te houden dan om ze uit elkaar te doen vallen of verdeeldheid te zaaien. Ten tweede: eenheidsfiguren zijn belangrijk en kunnen écht het verschil maken. Ik had het daarnet nog over ‘de moeder’ als eenheidsfiguur in een familie. De Italianen spreken over ‘la mamma’. En we kunnen denk ik allen één of meerdere moeders voor ogen halen die daaraan beantwoorden. Charles Aznavour heeft er een prachtig lied over geschreven. Het is één van zijn mooiste en meest gekende nummers. We zullen het draaien tijdens de communie. 

Je ziet het zo voor je… zij omringd door al haar kinderen, sommigen zijn van heel ver gekomen en ook die ‘verloren’ zoon is erbij. Ze weet ze allen samen te brengen. En zoveel herinneringen komen boven en zegt Aznavour (zoals alleen hij kan), treffend: Y'a tant d'amour, de souvenirs autour de toi, toi la mamma. Y'a tant de larmes et de sourires à travers toi, toi la mamma que jamais, jamais, jamais tu nous quitteras... (er is zoveel liefde, er zijn zoveel herinneringen verweven met jou; zoveel verdriet en vreugde die jij meedraagt dat je ons nooit zult verlaten.) Ja, moeders dragen veel in hun hart; brengen samen, houden samen op een manier die alleen moeders kunnen, met een liefde en trouw die onvoorwaardelijk is.

“Blijf in mijn liefde”, voor een moeder is dat evident, hoef je dat niet te vragen want al haar kinderen hebben een gebeitelde plaats in haar hart. Nu mooi, maar elke medaille heeft twee kanten. Juist dat sterk gevoel van verbondenheid en willen samen houden kan ook bron zijn van veel pijn en gemis wanneer kinderen dat zo niet aanvoelen of wegblijven. Ik verwijs naar het pakkende lied ‘Moeder Cordula’ van Willem Vermandere. Zeven van haar acht kinderen vertrekken naar Canada en zij blijft achter – verweesd - , hunkerend, verlangend. Zoals Kris Gelaude in één van haar gedichten zegt: ‘Moeders zijn meesterlijk, het meest en het langst in het koesteren van hoop’. Tragisch, wanneer er na jaren eindelijk één van haar kinderen terugkeert, en ze hem niet meer herkent. “Blijf in mijn liefde”, hopelijk voor veel moeders geen ijdele hoop op deze dag waarin we hen in de bloemetjes willen zetten.

 

Miguel

Attachment: 18-05-12 7e zondag na Pasen B.docx
Description: 18-05-12 7e zondag na Pasen B.docx