preek Mailing List: dragend vertrouwen

[Heidi Deceuninck (Heidi.Deceuninck]

Een tijd geleden sprak ik met iemand wier kind stierf door zelfdoding.

Ze had er zovéél op ingesproken maar het had niet mogen baten.

In de eerste lezing horen we hoe Mozes het volk toespreekt.

In hem hoor je een ouder die zijn kind iets wil duidelijk maken,

én dat kind heeft net ontdekt dat het niet perfect is (en denkt dat de anderen dat wel zijn)

het mokt, is met niets tevreden, te beginnen met zichtzelf,

Wat doe je dan als ouder? Je spreekt erop in.

• Hé, je kan zoveel, het zal wel lukken.
• Missen overkomt iedereen, volgende keer beter,… 
• leg de lat niet te hoog of niet te laag,…

Moeders, vaders, oma’s, opa’s, ooms, tantes,…

Ze geloven erin, voor ons ben je OK , 

‘speciaal uitgekozen’ om bij ons te zijn. ‘Je zou ze onder een glazen stolpje zetten’.

Én je ‘moet erop vertrouwen dat het wel goed zal komen (Nemo).

Niet enkel ouders spreken op kinderen in.

Dat doen wij ook voor elkaar.

Als iemand het moeilijk heeft, willen we die ander tonen dat h/z de moeite waard is,

het gevoel geven dat ook h/z geschreven staat in de palm van Gods hand.

Medemensen geven richting aan: 

wijzen op het feit dat ‘Jij er mag zijn zoals je bent,

‘Dat ook God tot jou gesproken heeft in een vuur

en dat je toch in leven gebleven bent…’ (1° lez)

Ook paus Franciscus zei onlangs tijdens een algemene audiëntie over het doopsel: 

‘…over ons, herboren uit water en Heilige Geest, doet de hemelse Vader zijn stem vol mateloze liefde weerklinken: Jij bent mijn veelgeliefde kind (cf. Mt 3,17). Deze vaderlijke stem, onhoorbaar voor het oor, maar goed te verstaan voor het hart dat gelooft, is met ons gedurende heel het leven, zonder ons ooit te verlaten. Heel ons leven lang zegt de Vader: Jij bent mijn geliefde zoon, jij bent mijn geliefde dochter. …Het doopsel wordt niet overgedaan, omdat het een onuitwisbaar geestelijk zegel indrukt.  Dit merkteken wordt door geen enkele zonde uitgewist…Men blijft kind van God. Men kan tegen God ingaan, maar God verloochent nooit zijn kinderen.’ (Mooi)

Natuurlijk maakt dat niet dat je niets ‘moet’ doen.

‘Onderhoud zijn geboden, die ik u heden geef.

Dan zult gij met uw kinderen gelukkig zijn…’, staat óók in de eerste lezing.

Het dagelijkse leven is er dagelijks én wordt ook dagelijks geleefd.

Dat vergt in-spanning en volharding,

af en toe een serieuze versterving, -op je-tanden-bijten momenten-.

In dat leven vertrouwen

dat we veelgeliefde kinderen zijn,

dat Gd soms in vuur tot ons spreekt en dat we toch in leven blijven.

Zo’n rijk dragend vertrouwen wens ik iedereen toe.

 

Heidi Deceuninck Dienstverantwoordelijke pastorale dienst +32 (0)51 33 41 11 | heidi.deceuninck [at] sjki.be Ommegangstraat 7 | 8870 Izegem |  www.sjki.be