| 26° zondag | <– Date –> <– Thread –> |
From: Heidi Deceuninck (Heidi.Deceuninck sjki.be)
|
|
| Date: Fri, 27 Sep 2019 06:56:30 -0700 (PDT) | |
|
Ooit al eens op iemand ingepraat met goede raad waar jij zeker van was dat het beter was? En vastgesteld: dat werkt niet. Als mensen willen luisteren naar raad,
dan doen ze dat meestal vrij snel en moet je het niet herhalen. Als ze het niet willen horen, dan helpen vele boodschappen niet. Al doende leer je bezuinigen op goede raad en wacht je af. Soms krijg je later een jammerlijke opmerking in de trant van:
‘waarom heb je me niet eerder gewaarschuwd?’ Een Jezuaanse wedervraag doet vaak wonderen:
‘Zou je dan geluisterd hebben?’ Het eerlijke antwoord is vaak: ‘Nee’. In het evangelie vraagt een rijk man aan Abraham om zijn broers te waarschuwen. Maar helaas: Abraham gaat er niet op in omdat hij weet dat het geen zin heeft. Zo is het zo vaak in het leven: Wie er -in zijn rijkdom- op los leeft,
krijgt vroeg of laat de rekening en wil graag anderen daarvoor behoeden.
Rijk zijn is een ruim begrip. We denken direct aan grote huizen, sjieke wagens, dure reizen.
(erg zichtbaar én nooit ons) Maar rijkdom is vaak niet zo zichtbaar.
Het is eerder waar we teveel van hebben en niet beseffen dat het ons zó royaal valt. Laat het ons ‘getalenteerdheid’ noemen. Het kàn geld zijn maar evenwel… werklust, goede gezondheid, ijzeren discipline,
hoe gek het ook klinkt- ziekjes zijn-
dat is een stekelig, venijnig addertje…- Het hangt er een beetje vanaf wat jouw rijkdom/getalenteerdheid is.
De rijkdom/getalenteerdheid op zich is niet het probleem
maar wel of je er anderen bij betrekt of niet.
De eerste lezing verwoord het mooi. Wie erop los leeft: ‘de zorgelozen, de zelfverzekerden’
degene die zich om niets bekommeren
omdat dat lastig is, te confronterend,.. In ieder geval degene die denkt dat hij veilig zit met zijn rijkdom/getalenteerdheid, ziet niet dat het hem kan verzwelgen. Als je het te veel uitdaagt dan slaat het terug en wordt ‘rijk’ ‘dom’. Wie zijn sterke gezondheid uitput, wordt ze op een dag gestolen. Wie altijd bijna ziek is, wordt niet meer gelooft als het echt is (dat zijn de gevaarlijkste zieken)… Wie te hard werkt, gaat er op een gegeven moment over de grens en verliest zijn omgeving, M.a.w. wie ‘zijn rijk’ ‘dom weg’ uitmelkt, verliest zijn Rijk. Het medeleven van mensen is ondertussen opgesoupeerd. Net deze omgang met rijkdom wordt op de korrel genomen. Je mag getalenteerd / rijk zijn maar het opsouperen, -zonder rekening te houden met anderen die talenten of rijkdom ontberen
of zich er anders tegenover verhouden-
dat ligt moeilijk. Het maakt naamloos. Dat wordt op den duur mensonterend. Vooral als die getalenteerde het leven/de zorgen van de armoedige negeert, hij niet ziet dat zijn eigen rijkdom
een gekregen gegeven is waar hij mee kàn leven, en dat armoede evenwel een gekregen gegeven is waarmee móet geleefd worden. Maar wie zijn rijkdom niet als eigendom ziet maar als gekregen,
behoedt zich voor de uitputting ervan,
deelt zijn talent met een ander, wordt Lazarus: een mens die niet alleen voor zichzelf leeft.
(God is mijn helper) En als mijn rijkdom/mijn getalenteerdheid mijn eigendom niet is,
dan is een ander zijn armoede ook zijn eigendom niet.
Er ontstaat een ruimte waar we elkaar kunnen ontmoeten… tijd en ruimte om te luisteren naar elkaar en elkaar be-raden, als mensen die allen geschreven staan in de palm van Gods hand.
|
- (no other messages in thread)
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.