- Eerste lezing: Jesaja 2, 1-5
- Evangelie: Mattheus 24, 37-44
Zusters en broeders,
Vandaag is het de eerste zondag van de advent. Dat betekent dat er een nieuw liturgisch jaar begint, en dat we ook een andere evangelist aan het
woord zullen horen. Vorig jaar was dat Lucas, nu is het Mattheus. Maar wie het ook is, hij brengt niet zijn eigen boodschap, maar de boodschap van
Jezus. Vandaag luidt die boodschap: ‘Wees waakzaam’ Dat is de raad van Jezus na zijn verhaal over de tijd vóór de zondvloed.
De mensen waren toen zozeer met zichzelf bezig dat ze geen oog hadden voor de werkelijkheid om hen heen.
En daarmee zitten we meteen in de realiteit van vandaag, want ook wij moeten ons afvragen of we niet alleen waakzaam voor onze eigen werkelijkheid,
maar ook voor de werkelijkheid om ons heen. Als christen moeten we zulke waakzaamheid opbrengen. We moeten dus meer doen dan alleen maar binnen onze
eigen lijntjes kleuren. Onze lijntjes van bezit, plezier, verlangen, gezondheid, succes, geen enkel tekort. Dat zijn heel mooie en heel aangename
lijntjes, maar hebben we ook aandacht voor de lijntjes van anderen? Lijntjes van eenzaamheid, armoede, ongeluk, ziekte, radeloosheid, ellende, tekort
aan alles en nog wat.
‘Wees waakzaam, want gij weet niet op welke dag uw Heer komt’, zegt Jezus daaromtrent. En die Heer is niet zomaar een meneer, maar is
God zelf, die ons voortdurend oproept om te kiezen tussen licht en donker. Licht van liefde en vrede, van aandacht voor onze elkaar, van eerbied voor
de natuur, van positief denken, van streven naar gerechtigheid en zoveel andere dingen die Gods schepping tot een aards paradijs maken, en niet tot de
donkere wereld van egoïsme en eigenbelang, oorlog en terrorisme, vernietiging van onze aarde, waanzinnige rijkdom van enkele honderden, en
afgrijselijke armoede van honderden miljoenen andere mensen.
We moeten ons dus de vraag stellen of we zijn zoals Noach. Hij bouwde een ark omdat hij luisterde naar God. Doen wij dat ook: luisteren naar God,
of zijn we zoals Noachs tijdgenoten die er zelfs niet aan denken naar God te luisteren, want ze zijn te druk bezig met zichzelf. En dat is zo
herkenbaar vandaag, want ook wij hebben het toch zo druk. Zo druk dat we zelfs geen tijd hebben om te verlangen naar de komst van de Mensenzoon. Dat
is nochtans niet zomaar een komst, nee, dat is het vreugdevolle vieren dat God zelf op aarde is gekomen om ons bij te brengen hoe we zijn schepping
kunnen uitbouwen tot een aards paradijs. De komst van de Mensenzoon: dat is dus Kerstmis, maar vieren we inderdaad zijn komst, of is Kerstmis voor ons
niets anders dan een feest van lekker eten en drinken, veel cadeaus, lichtjes in straten, op pleinen, in tuinen. Is Kerstmis misschien ook voor ons
verworden tot die idiote zogenaamde kerstman die uit de ramen hangt? En is advent dus niets anders dan de tijd waarin we ons afvragen hoe ons
feestmenu er zal uitzien, welke geschenken we zullen kopen en krijgen, en in welke winkels er de voordeligste solden op komst zijn?
Zusters en broeders, in de eerste lezing schrijft de profeet Jesaja hoe de wereld er zal uitzien als alle volkeren luisteren naar de woorden
van de Heer. ‘Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers, hun speren tot sikkels. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander, en
niemand zal nog leren oorlog voeren’, schrijft hij. Hoe heerlijk zou zo’n wereld zijn: een wereld van zorg voor elkaar, van vrede en
gerechtigheid. Zoals elk jaar in de advent roept niet alleen Jezus, maar ook Welzijnszorg ons tot zo’n wereld op. ‘Samen solidair tegen
armoede’ luidt de slogan, en die inzet is nodig. Welzijnszorg bestaat al vijftig jaar, en moet nog altijd tot solidariteit oproepen, want het
aantal mensen in armoede is niet verminderd, eerder integendeel. Wees waakzaam, zegt Jezus. Wees solidair, zegt Welzijnszorg. Wat een heerlijke
Kerstmis zou het zijn als we door waakzaamheid en solidariteit de komst van Jezus, de komst van God op aarde feestelijk zouden kunnen vieren.
Amen.
Download dit
document
homilie.net)
