preek Mailing List: 12 januari - doop van de heer

[Heidi Deceuninck (Heidi.Deceuninck]

 

Onlangs vertelde een jonge man mij heel trots dat hij nu getrouwd was.

Hij was niet zo gelovig en de kerk zei hem niet veel, maar hij was getrouwd en het deed hem wat.

‘Er is iets veranderd,’ zei hij, ‘ik ‘voel mij getrouwd.’ Een stap, een keuze in ‘mijn leven

én een keuze voor iedereen die mij kent (verbonden).

Trouwen -op zich- doet iets. Dat verraste hem.

Belangrijke momenten: ze doen iets. Vandaar die rituelen…

Het doopsel doet ook iets.

Wij dopen met water zoals Johannes deed.

Wij ouders dopen graag onze kinderen klein.

We laten ze meegroeien met ons geloof, opgroeien in ons vertrouwen.

We geven dingen mee die ze nog niet begrijpen

maar die ze zullen herkennen wanneer stormen in het leven komen.

Een soort rugzak met steunwoorden, steunwarmtes.

Toch zal ik niet ontkennen wat ik in de godsdienstpsychologie leerde:

‘je kan niet van volwassen geloof spreken voor het twintigste levensjaar.’

Geloof/vertrouwen groeit met de jaren,

groeit mee met het leven maar je moet wel met zaadjes beginnen.

Een beetje zoals in elke belangrijke beslissing in je leven,

eentje van één dag is niet hetzelfde als ééntje van 50 jaar.

Op een dag beslis je, begin je en dan vervolgt… het leven.

Soms herinner je je enkel nog dat je ooit besliste.

Nooit gedacht, verwacht en al zeker niet gewild dat ‘dit’ zou volgen.

‘Dit?’: Jezus ging bij zijn doopsel de Jordaan, het water in…

De Jordaan ligt heel diep -meters onder de zeespiegel-.

Er is geen enkele rivier ter wereld die zo laag ligt.

De diepte in…

daar wordt geloof dikwijls geboren of...verloren

diep … daar heb je die ruggen-steun nodig om verder te kunnen.

Die bodem van de Jordaan: een accident, een trombose, ruzie…

een rotslechte diagnose, eentje die je neus op je eindigheid drukt

…maar toch is er ook… morgen,

een kind plots uit het leven weggerukt, moeder, vader blijven verweesd achter …maar zij leven ook… morgen,

fouten begaan, ongedaan maken kan niet meer, spijt wel

… en morgen gaat het leven verder….

Leven dat tegenzit. (ik zou wel willen vloeken, zei een oude man)

Vanuit die diepte weer naar boven komen, vraagt veel van een mens.

Soms teveel, soms weet je echt niet of het jou ooit zal lukken (soms lukt het niet).

De Jordaan ligt ver onder de zeespiegel.

dat voel je … als je hard knokken moet.

Leven, waarom nog??? 

Uit de diepte,

uit het diepe water naar boven komen -zoals Jezus-

en merken ‘de Hemel is daar’

en -ondanks alle gebeurtenissen- ‘ik ben een veelbeminde’.

De Hemel zie zicht op leven geeft,

Leven, hét leven als een kado,

nee, geen droomgeschenk maar wel een kado,

gekregen van Iemand die mensen zijn geliefden noemt.

Veelgeliefde is -geen aanloop naar succes-, maar een leven -gevuld met leven-.

Geluk om leven, pijn om leven, zoeken naar leven, geven om leven,…

Zo vol leven dat het zelfs blijft doorleven na het zien van de diepste diepten,

na het zien van de dood.

Uit de diepe Jordaan naar boven komen en er de hemel zien,…

Je kan het niet vatten, niet timen of plannen maar plots ‘is het daar.

‘Ik zal dopen met water, hij zal U dopen met de Geest,’ zei Johannes.

Wij dopen nog steeds zoals Johannes met water.

Het doet meer dan dat,  kunnen wij –mensen- niet.

We hopen als onze kinderen groot zijn en de tijden rijp dat ook zij de hemel mogen zien en de Geest over hen komt en hen doopt als veel beminden.  Amen.

 

 

Heidi Deceuninck Dienstverantwoordelijke pastorale dienst +32 (0)51 33 41 11 | heidi.deceuninck [at] sjki.be Ommegangstraat 7 | 8870 Izegem |  www.sjki.be