preek Mailing List: achttiende zondag door het jaar B

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Title: Message

?Heer, geef ons altijd dit brood? (Joh. 6, 34)

 

De berichtgever meldt in het ochtendnieuws (02.03.09):

?Post staakt drie dagen;

Rectoren steunen mensen zonder papieren.

Donorconferentie in Charm el-Cheikh over Gaza.  Er zijn bij de oorlog 1300 mensen omgekomen en 13 Israëli?s.

In Vilvoorde verwondt een jongen drie agenten.  Hij is vrij na een nacht in de gevangenis, omdat er te weinig opvangplaatsen zijn.

Schoolkampeerders vormen lange rij om hun kind in te schrijven.?

 

In de zomer zal de nieuwslezers andere berichten brengen.  Ook dan zullen er berichten zijn met kommer en kwel.  De financiële en de economische crisis zal nog niet voorbij zijn.  Al vergeten mensen in vakantie misschien hun zorgen bij goed weer, toch zullen velen begaan blijven met arbeid en inkomen. Welzijnszorg stelt dit als thema voorop in de adventscampagne 2009.

 

Tijdens de eucharistie bidden wij na het onzevader een gebed om beveiliging tegen alle onrust.  Hoe nemen we die onrust weg als zovele zorgen op ons drukken?  Brood is niet alles, maar zonder brood leven we niet.  Primum vivere, deinde philosophari. 

 

Hoe beluisteren we op die achtergrond de discussie van Jezus met de mensen, die hem volgden omdat zij van het brood hadden gegeten aan de overkant van het meer?  Zullen we samen met hen er toe komen om aan deze kant van het meer ons verlangen uit te spreken naar het echte brood? 

 

Met zijn broodrede stoot Jezus door tot de kern.  Hij wil er toe komen dat wie hem hoort bij zijn eigen diepste verlangen komt.  Meer nog dat zij mogen ontdekken dat Jezus het Brood is van en voor het leven.

 

Er is een lange weg om  verlangens uit te zuiveren.  De menigte die zich de dag voordien in het gras aan de overkant kan verzadigen; is al minder talrijk wanneer ze Jezus opzoekt in Kafarnaüm.  Jezus verwijt hen dat zij bij het uiterlijke zijn gebleven en er niet in slagen te onderkennen dat wat hij deed een teken is, teken van iets meer.

 

Elk teken moet volgens de evangelist de toehoorder en de lezer bij Jezus brengen om hem dan als de enige te erkennen.  Hoe kan dit in de diversiteit van meningen, wereldbeschouwingen en religies?

 

Jezus legt met zijn toehoorder een weg af die hen bij Mozes in de woestijn leidt.  Ze spreken over het manna.  Dit woord klinkt voor velen nu als een geheimwoord.  Dat was het niet voor de Joden.  Manna was het voedsel, waarmee God hen in die karige tijd heeft gespijzigd.  Manna is de afscheiding van een doorzichtige, harder wordende vloeistof door een tamarisiekenvariëteit.  Het was vroeg in de ochtend te plukken en kon niet lang bewaard blijven.  Het was voor de mensen op de doortocht een wonder.  Na een tijd had het volk er genoeg van en morde het opnieuw tegen Mozes (Num. 11,6).  Manna heeft bij de Joden een symbolische betekenis.  Het was de naam voor Gods aanwezigheid bij zijn volk langs de Thora.  Daarmee voedt Hij het elke dag. 

 

Jezus noemt zich het ware Manna.  Hij is uit de hemel gekomen en is de gezondene van de Vader.  Hij is voedsel niet alleen voor Israël, maar voor de wereld (Joh. 6,33).  Deze is veel ruimer dan Israël.  Elke dag moeten we leren dat de God die mij bemint ook anderen bemint en dat Hij geen grenzen trekt in zijn liefde.  De Europese ontmoeting van Taizé in Brussel was een lange tafel, met grote diversiteit door de opkomst van jongeren uit gans Europa en de medewerking en gastvrijheid van vele gezinnen.  Mgr. De Kesel schrijft erover: ?In onze gelaïciseerde en pluralistische samenleving zijn onze gemeenschappen op vele plaatsen kleiner geworden.  Dat is niet erg.  De tijden en de situatie zijn veranderd.  Maar het is niet zonder gevaar.  Het gevaar is dat we het gezellig beginnen vinden onder elkaar.  Iedereen kent iedereen en zonder dat we het weten sluiten we ons af van de wereld buiten ons.  We worden een groep van bekenden, een serviceclub, of een vriendenkring.  En zonder het te beseffen, sluiten we stilaan de deuren.  Tijdens de ontmoetingsdagen hebben we aan den lijve ervaren dat de Kerk meer is en groter dan onze vertrouwde eigen groep.  We hebben iets ervaren van de vreugde te behoren tot een wereldwijde, ja ?katholieke? gemeenschap.  Natuurlijk worden christenen geroepen om als kerk echt gemeenschap te vormen.  Maar het evangelie beleven we niet alleen binnen de gezelligheid van de groep, maar in de wereld, daar waar we leven, in het gezin, het beroep dat we uitoefenen, in het engagement binnen de samenleving.  Zijn we niet zo bezig met de eigen groepsvorming, dat we geen oog hebben voor diegenen die niet tot onze kring behoren maar toch zoekend zijn?  Wat is het toch dat deze jongeren bij ons vruchteloos zoeken en in Taizé blijkbaar vinden??

 

Naar wat verlangt het mensenhart?  Naar geluk.  Wat omvat geluk?  Genoeg hebben en nog overschot voor de dag van morgen en overmorgen?  Wat is geluk?  Weten en ervaren dat wij bemind worden en mogen beminnen.  Het was een Samaritaanse vrouw die verlangde naar de bron van levend water.  Het is een Rom in mijn buurt die verlangt naar erkenning en respect.  Hoe helpen we mekaar op de weg om zin en geluk te vinden?  Allen zijn we op zoek naar brood dat leven geeft aan de wereld.

 

Antoine Rubbens

---

  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal

---

---

Aandacht :

 

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

---