preek Mailing List: 2e zondag van de advent

[Miguel Dehondt (miguel.dehondt]

Preek bij de tweede zondag in de advent (c-cyclus)                                   5-6 december 2009

Lieve mensen,

Ik denk dat niemand kan zeggen dat zijn leven één rechte lijn is. Ons leven gaat bij wijze van spreken over bergen en dalen en heeft dikwijls veel van een kronkelweg met heel wat kruispunten en haltes. Je kan plannen maken, dromen koesteren, een levensweg uitstippelen maar gebeurtenissen en ontmoetingen kunnen je leven een heel andere wending doen nemen.

Ik denk aan die collega die ervan droomde om missionaris te worden. Zijn ticket naar Congo was al geboekt maar een week voor hij zou vertrekken kreeg hij een zwaar ongeluk, werd zijn been geamputeerd en kon hij een carrière als missiepater vergeten. Er volgde een moeilijke revalidatie niet alleen van zijn lichaam maar ook van zijn gebroken dromen. Gedurende de lange herstelperiode in het ziekenhuis kwam hij in contact met veel zieken en ontdekte hij zijn roeping en talent als ziekenaalmoezenier. Hij heeft deze taak jarenlang op prachtige wijze uitgeoefend. Een merkwaardig verhaal, maar niet uitzonderlijk. We maken allen hetzij bij onszelf, hetzij in onze omgeving dergelijke dingen mee. Wanneer heel je hebben en houden door een gebeurtenis verstoord geraakt, spreekt men van een crisis. Het is meestal een negatieve ervaring want het gaat gepaard met loslaten: verlies aan zekerheden, scheiding en rouw. Een crisis vraagt en kost veel van mensen. Het oude is voorbij, het nieuwe is er nog niet. Het is dwalen door een niemandsland, zoekend naar een uitweg, een nieuwe richting, een lichtpunt waarop men zich kan oriënteren. Het woordje ‘crisis’ komt van het Griekse werkwoord ‘krinomai’ wat zoveel betekent als: onderscheiden, schiften, beslissen en beslechten, kiezen. Een crisis is dus ‘het moment van de waarheid’, waarop een beslissing moet genomen worden die van grote invloed is op de toekomst. Zo’n momenten kennen we allemaal. Een mooi voorbeeld is de grote milieuconferentie te Kopenhagen die volgende week begint waarbij men keuzes en beslissingen zal moeten nemen om onze planeet te redden. Maar we moeten het zover niet zoeken. Ons eigen leven kent ook grote en kleine crisissen. De adventsperiode nodigt ons uit daarbij stil te staan en keuzes te maken. Niet toevallig valt ze in de donkerste periode van het jaar. Wanneer je ’n crisis doormaakt lijkt het alsof alles rondom je duister en donker is en je geen ‘klaar’ ziet. De Advent wil perspectief aanreiken, toekomst bieden. Het licht dat je week na week ziet groeien wil zeggen: er is uitzicht, er is een weg, geloof erin, ga er voor. Wie een crisis doormaakt, op welk vlak dan ook, weet hoe belangrijk het is ‘lichtpuntjes’ te zien. Gisteren nog meegemaakt met een man die te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek is. In een eerste reactie wilde hij er volledig de brui aangeven en aan alles een eind maken. Na een lang gesprek zijn we samen met de familie de palliatieve eenheid gaan bezoeken. Gewezen op de zorg, de omringing die we hem op die manier willen aanbieden. Zijn reactie was: “ik was bang voor de pijn en de aftakeling die me te wachten staan, maar nu weet ik dat het zal gaan, ik ziet ’t al weer een beetje zitten, bedankt.” In crisismomenten komt het er op aan om licht te zien, én creatief te zijn. Ik denk aan de dode, kromme takjes en het beetje groen waarmee we een mooie krans in elkaar hebben geknutseld. Ook dat is advent: zoeken naar een oplossing en uitweg en daarbij beroep doen op eigen creativiteit en mogelijkheden. Johannes zegt: “bekeer u”: bekijk de zaken van een andere kant … ik zou het vertalen als: “zoek creatief naar een uitweg.” Daarvoor is geloof, vertrouwen en inzet nodig. Om het met een ander beeld uit het Evangelie van vandaag te zeggen: bergen van egoïsme moeten gesloopt, ravijnen van moedeloosheid gevuld en muren van onbegrip gesloopt. Misschien is dat juist de grote uitdaging en bekering in een crisismoment: dat we geloven dat het kan en dat we er niet alleen voor staan. Het is een gezamenlijk project van God en mens, waarbij ik me niet zal uitspreken over ieders aandeel. Dat hoeft ook niet als we maar geloven in een resultaat ten goede aan het einde. Hopelijk kunnen we op zo’n moment achterom kijken en zeggen: door die crisis toen, zwaar en pijnlijk, kreeg mijn leven een heel andere wending, maar ‘t was een nieuw begin van leven, anders maar goed.