zesde paaszondag C | <– Date –> <– Thread –> |
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens![]() |
|
Date: Fri, 30 Apr 2010 09:36:34 -0700 (PDT) |
Geen
zwaardere lasten dan strikt noodzakelijk (Hnd. 15,28)
Ze hadden veel te vertellen
bij het weerzien te Jeruzalem in het jaar 49. De Jezusbeweging was gegroeid. Ze hadden er allen hun steentje toe
bijgedragen. Een aantal bekenden
van bij het begin waren niet meer in Jeruzalem, zoals de groep van de
hellenisten. Dit waren
Griekssprekende joden, die christen waren geworden. Na de vervolgingen, die waren
uitgebroken bij de dood van Stefanus, waren ze naar Samaria gevlucht Dit had een wonderlijk effect gehad en
had geleid tot de uitbouw van een gemeente in het Syrische Antiochië. En hoe was het gegaan met deze mensen
uit Egypte die op Pinksteren in Jeruzalem waren geweest? En wat met die Ethiopiër die op de
terugweg van Jeruzalem naar huis door Philippus was gedoopt? Lucas zegt in de Handelingen niets over
christenen in Egypte, al waren daar bloeiende gemeenschappen.
Op de bijeenkomst in
Jeruzalem gingen de zorgen vooral naar de toekomst. De groep die uit het jodendom kwam, werd
kleiner. Nieuwe christenen, komende
uit de heidenen, houden geen rekening met gebruiken en voorschriften die de
Joden heel dierbaar waren: besnijdenis en een aantal voorschriften uit de wet,
vooral in verband met het voedsel.
Jezus was zelf een besneden en heeft zich daar niet tegen verzet. Hij zou zeker Paulus niet tegengesproken
hebben wanneer deze meer belang echtte aan de besnijdenis van het hart dan aan
deze van een voorhuid. Jezus was
trouw gebleven aan Joodse wetten, maar getuigde van een soevereine
vrijheid. Hij had alle voedsel rein
verklaard en hechtte meer belang aan de binnenkant dan aan de
buitenkant.
Er was geen bezwaar dat de
heidenen Jezus aannemen en hem als enige Heer erkennen. Maar de vraag was of ze zich niet vooraf
Jood moesten worden en de Joodse voorschriften dienden te onderhouden. Een discussie die zo maar niet in een
handomdraai kon opgelost. Paulus
die zelf Jood was en de besnijdenis overbodig vond voor de nieuwe christenen
liet toch Timoteüs besnijden.
Na de uitwisseling van
berichten ging het vooral over de toekomst van de kerk. Lucas geeft de visie weer van drie
tenoren. Petrus komt eerst aan het
woord. Hij heeft een voorname stem
in het kapittel. Hij had de eerste
aanstoot gegeven aan de verruiming door Cornelius en zijn gezin te dopen. Paulus was overduidelijk voorstander van
de opname van christenen zonder de besnijdenis te verplichten. Wanneer Petrus later afwijkt van het
overeengekomen standpunt heeft Paulus een ernstige discussie met hem (Gal.
2,6-14). Jacobus, gekend als chef
van de gemeente in Jeruzalem, brengt vanuit zijn Joodse hoek reserves aan.
De kern is vrij
eenvoudig. Als Jezus bevrijdt, dan
volstaat zijn genade. Wij moeten
niet uitpakken met onze verdiensten.
?Zoveel vrijheid als mogelijk, zo weinig lasten als nodig.? Dat is de kern van de boodschap. Toch maken ze afspraken voor het
samenleven van christelijke Joden en bekeerde heidenen. Ze vermijden aanstoot te geven door het
eten van offervlees. Dit is uit
zorg voor de zwakke en kleine in de gemeente van Jeruzalem en elders (1 Kor.
8-10).
De Handelingen bieden hier
een model aan, dat nuttig is voor de huidige kerksituatie. De Nederlandse minderbroeder
Hans van Munster
(+2008) betekende veel voor de Nederlandse kerkprovincie. Hij zag drie manieren waarop de kerk in
haar geschiedenis zich organiseerde en positioneerde om haar boodschap in de
samenleving te behouden en door te geven (Een mens te zijn op aarde; mijmeren
over goed en kwaad, 2004). Ze
kan zich opstellen als Ark van Noach, als Gideonsbende of als het eerste
'Concilie' in Jeruzalem.
De kerk als Ark van
Noach is een boot vol geredden en een wereld vol drenkelingen (Gen
6-7-8). Ze wordt zo een gesloten,
kleine, misschien toch fijne geloofsgemeenschap. Een veilige en vertrouwde vluchtheuvel
binnen een bedreigende omgeving. De
keuze voor dit model is verleidelijk daar waar een geloofsgemeenschap onder druk
komt te staan of zich bedreigd voelt.
De kerk als
Gideonsbende is geïnspireerd op Rechters 7 met een elite groep die leeft
van de roeping de hele wereld te moeten bekeren. Begeesterde mensen die strategisch,
georganiseerd, doelgericht de wereld intrekken. Ze hebben zeker een boodschap aan de
anderen, maar die boodschap kent maar één richting: de anderen moeten zich
moeten bekeren. Aan hen kan
gevraagd hoe missionair zijn zonder opdringerig of al te overtuigd van eigen
gelijk?
De kerk volgens het eerste
apostelconcilie is naar Handelingen 15 een geloofsgemeenschap die zoekt om
elkaar te horen en er samen uit te komen.
Dit is gelukt in Jeruzalem.
?Geen van beide partijen trekt zich in zijn eigen heilige huisje terug
of eist het exclusieve recht op de waarheid op waartoe de ander zich moet
bekeren. Op deze wijze legde de
beweging van Jezus van Nazareth vanaf het begin getuigenis af van de
mogelijkheid om tegenstellingen te overbruggen, om als 'wij' en 'zij', als voor
en tegen, in gesprek te gaan, verdeeldheid te overwinnen en eenheid te
zoeken.? Waar tegenstellingen
overwonnen worden, is Gods Geest aan het werk (Hand 15,28). Henk Bloem van het dekenaat Utrecht vond
in dit laatste model hulp voor de recente heroriëntering in het bisdom (www.dekenaatutrecht.nl). Zijn formuleringen uit de dekenaatbrief
van juni 2008 zijn hier overgenomen.
Paus Benedictus belichtte de betekenis van het ?concilie van Jeruzalem in
zijn catechese over Sint Paulus (1 oktober 2008). De kerk van Rome kan uit Handelingen 15
voordeel halen in haar houding tegenover traditionele en vooruitstrevende
groepen en in haar contact met andere christelijke kerken en
gemeenschappen.
Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal
-
zesde paaszondag C Antoine Rubbens, April 30 2010
- zesde paaszondag C Antoine Rubbens, April 26 2013
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.