zevende paaszondag C | <– Date –> <– Thread –> |
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens![]() |
|
Date: Sat, 8 May 2010 01:05:09 -0700 (PDT) |
Vervuld van de heilige Geest (Hnd. 7,55)
Bij zijn wekelijkse audiënties heeft Paus Benedictus
aanvankelijk nog enkele catecheses gebruikt die van zijn voorganger waren. Diens laatste catechese waren aan de
psalmen gewijd. Daarna begon deze
paus met een eigen cyclus, waarin hij de geschiedenis van de kerk overloopt aan
de hand van enkele grote figuren.
Hij schetst wie ze zijn en geeft weer wat ze voor het heden
betekenen.
Nadat hij over de twaalf apostelen gesproken had, kwam
Stefanus aan de beurt. Deze is de
eerste martelaar, ons bekend uit de Handelingen van de apostelen. Lucas besteedt twee hoofdstukken
aan Stefanus. Stefanus behoort tot
een groep van zeven ?mannen van goede faam, vol van geest en
wijsheid.? Zij werden door de
apostelen in een vergadering van christenen uitgekozen en aangesteld om te
zorgen voor de behoeftigen, op de eerste plaats de weduwen. Niet alles was rimpelloos in de nieuwe
Jezusbeweging en er waren wrijvingen tussen de Hebreeuwse christenen en de
Griekssprekende. Problemen waarvoor
oplossingen moesten worden gezocht en ook werden
gevonden.
Stefanus is als eerste vermeld in de rij van de zeven als
man ?vol geloof en heilige Geest.?
De diakens, een benaming die niet helemaal overeenkomt met wat later de
vaste instelling van het diaconaat werd, hebben vooral een opdracht voor het
dienstbetoon, de caritas. Ze
blijven tevens begaan met de verkondiging.
Stefanus behartigde deze volgens Lucas met grote bekwaamheid. De tegenstanders kunnen moeilijk op
tegen zijn wijsheid en geestkracht.
Zij beschuldigen hem ervan tegen Mozes en tegen God te zijn. Stefanus houdt een lange redevoering en
gebruikt een redenering, waar de tegenstanders niet mee instemmen. Hij geeft immers een christelijke lezing
van de Schriftteksten. Hij geeft
een nieuwe interpretatie van Mozes en zelfs van de Goddelijke Wet. Hij herleest het Oude Testament in het
licht van de verkondiging van Jezus? dood en verrijzenis. Die visie beantwoordt ten volle aan deze
van Lucas in zijn evangelie. Hij is
het procédé van de Emmaüstocht de geest toegankelijk maken voor de Schriften,
zodat de lezer en toehoorder de weg verstaan van het lijden, sterven en
verrijzen van Jezus. Wanneer
Stefanus tegenover de woedende en kwade aanvallers beweert dat hij Jezus ziet in
de heerlijkheid van de mensenzoon, staande aan Gods rechterhand, klaar om hem te
onthalen, dan is de maat vol. Dit
gaat in tegen hun visie op de éne God.
Stefanus wordt dood gemarteld. Hebben zij hem eerst voor een
gerechtshof geleid of heeft de menigte hem gelyncht? In zijn sterven gelijkt Stefanus op de
gekruisigde Jezus. Zoals Jezus
vertrouwt hij zijn geest toe in Gods handen en schenkt hij vergiffenis aan zijn
moordenaars (Lc. 23,34.46). Het
gebed van Stefanus is tot Jezus gericht.
Een primeur in de Handelingen.
Vervuld van de Heilige Geest staart hij naar de hemel, hopend op hulp van
hierboven. De Geest helpt, maar
redt daarom nog niet zijn leven.
Dat had Jezus al voorzegd: ?Heb geen angst voor wie het lichaam kunnen
doden, maar niet de ziel.? De
hulp die Stefanus ontvangt is dat hij een visioen heeft en Jezus ziet
staan. Een hulp die ongetwijfeld
een aantal ter dood veroordeelden in hun laatste uren hebben ondervonden. We kunnen denken aan het getuigenis van
de Duitse priester Franz Stock (1904-1948) die als Duitse gevangenisaalmoezenier
in Frankrijk velen heeft bijgestaan (Raymond Loonbeek, Franz Stock, La
fraternité universelle). Gods
hulp komt bij de martelaar Stefanus, die sterft als man van geloof en
liefde. Dit onderstreept Calvijn in
zijn commentaar op de verzen Hnd. 7,59-60.
Lucas vernoemt hier voor het eerst Saulus (Hnd, 7,58),
die van vervolger een apostel van het evangelie werd. De dood van Stefanus, waarvan hij
getuige was en die hij aanvankelijk wellicht heeft goedgekeurd, heeft een rol in
zijn ommekeer. ?Dit laat ons de
wonderdaden van de Goddelijke Voorzienigheid zien. Saul, hardnekkig tegenstander van het
visioen van Stefanus, herneemt na zijn ontmoeting met de verrezen Christus op de
weg van Damascus, de christologische lezing van het Oude Testament die de eerste
martelaar ervan gaf, en hij verdiept en vervolledigt ze, en wordt zo de
?apostel van de volken?. De Wet is vervuld, zo leert hij, in het kruis
van Christus. En het geloof in
Christus, de gemeenschap met de liefde van Christus, is de ware vervulling van
heel de Wet. Dat is de inhoud van
de prediking van Paulus. Zo toont
hij aan dat de God van Abraham de God van allen wordt. En allen die in Jezus Christus geloven,
worden als zonen van Abraham, deelgenoot van Zijn beloften. In de zending van de heilige Paulus komt
het visioen van Stefanus tot voltooiing.?
Paus Benedictus wijst op een andere belangrijke boodschap
van Stefanus. ?Zijn geschiedenis
leert ons dat men het sociale engagement van de naastenliefde nooit mag scheiden
van de moedige verkondiging van het geloof. Zo verkondigt hij met de naastenliefde,
de gekruisigde Christus, tot op het punt dat hij het martelaarschap
aanvaardt. Naastenliefde en
verkondiging gaan steeds samen. De
heilige Stefanus spreekt ons vooral over Christus, de gekruisigde en verrezen
Christus als centrum van de geschiedenis en van ons leven. Wij kunnen begrijpen dat het kruis
steeds centraal blijft in het leven van de Kerk en tevens in ons persoonlijke
leven. In de Kerkgeschiedenis
zullen lijden en vervolging nooit ontbreken. Het is juist de vervolging die, volgens
een bekende zin van Tertullianus, voor de nieuwe christenen een bron van zending
wordt: ?Wij vermenigvulden ons telkens we weggemaaid worden. Het bloed van de christenen is zaad?
(Benedictus XVI, 10 januari 2007)
Moge de heilige Stefanus ons leren dat Christus ook in moeilijke momenten
aanwezig blijft.
Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal
- (no other messages in thread)
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.