negenentwintigste zondag door het jaar | <– Date –> <– Thread –> |
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens![]() |
|
Date: Fri, 8 Oct 2010 00:23:34 -0700 (PDT) |
Wie dag en nacht tot hem roept (Lc. 18,7)
Lucas brengt een parabeltje over een verdorven
rechter. Deze miskent de weduwe in
haar rechten. Het komt pijnlijk
over dat wie aangesteld is om recht te spreken die niet doet of daarin partijdig
is. Op velerlei terreinen moeten
mensen blijven aandringen opdat zou uitgevoerd worden en afgewerkt wat ze
bestelden. Laat maar eens een
karweitje uitvoeren. Hoe lang kan
het aanslepen eer de arbeiders komen en het werk goed doen?
God is in de bijbel
rechter. Hij is de rechter van de
eindtijd. Zijn komst kan
duren. In deze tussentijd mogen we
niet versagen in het bidden. Wie in
hem gelooft, lijkt op die weduwe die taai en volhardend bidt. Het parabeltje is ingekleed tussen twee
belangrijke zinnen. Jezus sprak
over de noodzaak
om altijd te bidden en niet op te geven.
De kerk is gedragen door biddende mensen. Ze doen dit op velerlei wijzen. Ze bidden met de Joden dagelijks het
psalmgebed. Een groep jongeren
houdt wekelijks een stilte-uur. Een
bejaard echtpaar bidt ?s avonds de rozenkrans en sluit hun gebed af met de
aanroeping van hun lievelingsheiligen.
Anderen houden van het Jezusgebed of prevelen een schietgebed. Bidden is alert zijn voor God en voor de
zorgen en de vreugden van onze medemensen.
?Er zijn mensen die volledig in het gebed opgaan zoals
een vis in het water, omdat zij zich helemaal aan Onze Lieve Heer
overgeven. In hun hart is geen
verdeeldheid.? Zo iemand was
Johannes Maria Vianney, gestorven als pastoor van Ars in 1859. ?Elke mens, zo zei hij, heeft
een prachtige taak: hij mag bidden en beminnen. Bidden en beminnen, daarin ligt het
geluk van een mens op aarde. Bidden
is niets anders dan zich verenigen met God? (Getijdenboek, 4
augustus).
Tegenover dit optimisme en
serene vreugde stelt Jezus na zijn parabeltje een bezorgde vraag. Hij is overtuigd dat God God blijft en
dat Hij het eerste en laatste woord heeft.
Hij is overtuigd dat Hij de rechtvaardige rechter is. Maar toch stelt Jezus de vraag of de
Mensenzoon bij zijn komst het geloof op aarde zal vinden. ?Ik zeg jullie dat hij hun
spoedig recht zal verschaffen. Maar
als de Mensenzoon komt, zal hij dan geloof vinden op aarde? (Lc. 18,8). Abraham had bij God gepleit voor het
behoud van Sodoma en Gomorra zo er nog tien rechtvaardigen zouden zijn (Gen.
17,32). Was hij daarmee doorgegaan
en had hij gevraagd om de steden te redden omwille van één rechtvaardige, dan
zou God daarmee nog ingestemd hebben.
Zal de Mensenzoon nog geloof
vinden? Bloeiende christenheden uit
Noord Afrika, zoals de kerk van Augustinus, zijn verdwenen. Sterft het christendom in onze
streken? Veel van wat ik als kind
gekend heb, is weg. De pastorie van
mijn geboortedorp is verkocht; het klooster veranderd in een
appartementsgebouw. Gaat het zoals
met de molen van maître Cornille?
De moderne molens maakten zijn windmolen overbodig en de mulder
werkloos. Bij zijn dood neemt
niemand de zaak over. « Que
voulez-vous, monsieur, tout a une fin en ce monde et il faut croire que le temps
des moulins à vent était passé comme celui des coches sur le Rhône, des
parlements et des jaquettes à grandes fleurs » (A. Daudet, Lettres
de mon moulin). Lucas acht het mogelijk dat
het uitblijven van de komst van de Heer en de lange wachttijd leidt tot
verzwakking van het geloof.
Christenen versagen en geven op.
God komt, maar de mens heeft daarin een stuk verantwoordelijkheid. Hij kan falen.
De
historicus Jean Delumeau stelde in een publicatie van 1979 de vraag Le
christianisme va-il mourir?
Het
christendom verplaatst zich van het Noorden naar het Zuiden. ?Ik ben niet gedoopt en ik heb nog
nooit een voet in een kerk gezet? hoorde ik onlangs in de trein een jonge
student aan een Kortrijkse hogeschool zeggen.
Misschien is er tegenwoordig
in onze streken meer religiositeit en minder godsdienst. Nicolas Sarkozy zei in een toespraak tot
het diplomatiek korps dat de klimaatsverandering en de terugkeer van het
religieuze twee grote uitdagingen zijn voor de XXI° eeuw. In het meervoudige religieuze Westen
zullen christenen nadenken over hun geestelijke identiteit, over de inhoud van
hun Credo en de kwaliteit van hun getuigenis. Daarom investeert de kerk veel in
geloofsvorming en geloofsverdieping.
In een toespraak over de toekomst van het christendom in het Westen zei
kardinaal Tauran: ?Ik heb geen angst voor het religieus pluralisme. Wat me bekommert is of wij christenen
voldoende beseffen welke rijkdom in ons geloof besloten ligt.? (Toespraak
Centre Saint Louis de France Rome, 24.01.08).
Ik mocht een huwelijk bijwonen van twee jonge mensen in
Toulon. Ze waren naar de Europese
ontmoeting gekomen van Taizé in Brussel (2008). Ze waren omringd door een grote groep
diakens uit het bisdom, door jongeren uit de Arkgemeenschappen en door hun
vrienden van Points-Coeur.
Dit is een kerkelijke beweging in 1990 door priester Thierry de Roucy tot
leven geroepen. Zij staan ten
dienste van de kleinsten en de zwaksten in de wereld, en in het bijzonder van
kinderen. Charlotte en Emmanuel
hadden in hun viering een litanie ingelast. Zij rekenen op de voorspraak van Teresia
van Lisieux, van Jean-Marie Vianney, van Damiaan van Molokaï, op deze van Edith
Stein en Johannes Paulus II, zij richten hun aanroeping tot Mother Teresa, Frère
Roger en alle getuigen van onze tijd.
Het zijn alle mensen die God en de medemens lief hadden en die hun hart
vulden met het gebed.
Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal
-
negenentwintigste zondag door het jaar Antoine Rubbens, October 8 2010
- Negenentwintigste zondag door het jaar homilie, October 11 2010
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.