preek Mailing List: homilie A 7e zondag groeten Christiaan

[Christiaan Plaisier (diakenchristiaan]

Title: Homilie 7e zondag A 19-20/2/2011

Homilie 7^e zondag A 19-20/2/2011                    diaken Christiaan Plaisier

Beste broeders en zusters,

“Heb uw vijanden lief” zegt Jezus ons in het evangelie vandaag.

Hoe moeten we daar in Godsnaam aan beginnen? Zulk bevel klinkt onwerkelijk, ongelooflijk, te veeleisend, onmogelijk. Het is een bovenmenselijke opdracht. Misschien is het wel zó veeleisend, dat we het liever links laten liggen, omdat er toch geen beginnen aan is. Of misschien laat het ons wel koud, omdat we denken dat we geen vijanden hebben…

Voor Jezus is het duidelijk: We doen niets bijzonders, als we alleen maar goed en vriendelijk zijn voor mensen, die het goed met ons menen en als we het kwaad, dat ons wordt aangedaan, met kwaad beslechten. Daar hebben we geen evangelie voor nodig. Daar hebben we zelfs God niet voor nodig. Een wijze woestijnvader schreef hierover het volgende verhaal:

Een broeder, die door een andere broeder beledigd was, kwam bij zijn abt en sprak tot hem: “Ik ben door een broeder beledigd en ik wens me te wreken!” De abt gaf hem een vermaning en zei: “Neen, kind, laat alles wat het wreken betreft liever aan God over.” Maar de broeder zei: “ Ik zal niet rusten voor ik me gewroken heb.” Daarop sprak de abt: “Laten we bidden, broeder.” Hij stond op en zei: “God, wij hebben U niet meer nodig om voor ons te zorgen, want we zullen onszelf wel wreken.” Toen de broeder dat hoorde, viel hij op zijn knieën en zei: “Ik eis mijn recht niet meer op bij mijn broeder. Vergeef me, Vader.”

Beste mensen, Jezus roept ons vandaag op om meer te doen dan het gewone. Hij wil dat we tonen dat we Christenen zijn, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Hij wil dat we volmaakt zijn, zoals God in de hemel volmaakt is. En dat lijkt inderdaad ondoenbaar. Maar zoeken we het misschien niet te ver? Want als we “vijanden” vertalen naar “moeilijke mensen”, staan we misschien al een stapje dichter bij ons dagelijks leven. We komen allemaal wel eens moeilijke mensen tegen: ruziestokers, aandachttrekkers, onhandelbaren, criminelen. Mensen die anders zijn dan wij. Mensen waar we niets mee te maken willen hebben of die we het liefst een koekje van eigen deeg willen geven. Oog om oog, tand om tand, is ons niet vreemd. Onze naaste liefhebben, dat lukt wel. Maar onze vijanden beminnen en op de koop toe voor hen bidden, dat is nog iets anders. En toch is het dat wat Jezus van ons verlangt. Je moet je niet verzetten tegen wie je kwaad doet, hem niet met gelijke munt terugbetalen. Als je slaag krijgt van iemand, moet je niet terugslaan. Reageer niet boos op je vijand. Toon hem dat je hem liefhebt en keer hem je linkerwang toe.

Wil dit alles dan zeggen dat we het kwaad, dat ons wordt aangedaan, passief moeten ondergaan? Neen. Want in het evangelie zegt Jezus immers: “Ik zeg jullie je niet te verzetten tegen wie kwaad doet.” Met andere woorden: Richt je pijlen niet op de dader, maar je mag je wel verzetten tegen het onrecht zelf. Jezus bood tijdens zijn leven ook altijd actief weerstand aan zijn belagers, maar weigerde hierbij geweld te gebruiken. Hij benaderde ze vanuit een barmhartige liefde. Want liefde gaat in tegen onrecht, maar respecteert diegene die het onrecht bedrijft. De liefde viseert nooit de dader. Integendeel, ze bidt voor hem. Door je andere wang aan te bieden, bied je op een vreedzame manier weerstand. Want je tegenstander zal misschien verrast zijn door je reactie. Het dwingt hem misschien tot nadenken. Je andere wang aanbieden, is niet vluchten, maar de tegenstander in de ogen kijken. Een goede invloed op hem uitoefenen. En hem zo de kans geven zijn houding te wijzigen en daardoor terug meer mens te worden. Je laat de zon op hem schijnen, zoals God zonder onderscheid voor iedereen doet. En zo kunnen we leerlingen van Jezus worden. Zo worden we Christenen. Zo worden we kinderen van de Vader. Zo worden we volmaakt, zoals de hemelse Vader volmaakt is.

Beste mensen, vandaag krijgen we van Jezus een stevige opdracht mee: “Heb je vijand lief.” Het vraagt veel moed om aan deze, bijna onmogelijke, oproep te beantwoorden. Want we zijn uiteraard ook maar mensen, met onze goede en kwade kanten. Maar we kunnen wel, steeds opnieuw, proberen om te gaan voor de liefde en tegen het onrecht. Aan ons de keuze.

Tot slot wil ik jullie nog het volgende meegeven als overweging:

Een indiaan vertelde zijn kleinzoon over het geweld en de wreedheid in de wereld en hoe deze ontstaan. Hij zei dat het voelt alsof er twee wolven in zijn hart aan het vechten zijn. De ene wolf is wraakzuchtig en boos, de andere wolf is begripvol en vriendelijk. De jongen vroeg zijn grootvader welke wolf het gevecht in zijn hart gaat winnen. De grootvader antwoordde: “De wolf die ik besluit te voeden, zal winnen.” Amen.