preek Mailing List: inzendig voor de nationale ziekendag 16 oktober

[Luce Lenaerts (luce.lenaerts]

Beste,

Ik wil je deze inzending delen , deze preek is gebaseerd op de gekregen liturgische suggesties van CM die

erin verwerkt zijn.

Luce 

lucelenaerts [at] skynet.be   wil je mijn prh adres vervangen door dit adres, mijn beste dank !

 

Homilie of bezinningswoordje

Goede mensen , hier vandaag feestelijk samen gekomen voor onze nationale ziekendag.

Het doet me deugd dat wij weeral  kunnen samen komen maar ook dat onze  vrijwillige ziekenbezoekers en bestuur dit  weer mogelijk maken dank zij  hun  bereidwillige inzet.

Toch zeker als we ervaren dat onze moderne samenleving  niet zo goed kan omgaan met kwetsbaarheid.

In onze maatschappij is alles zogezegd maakbaar.

Maar de diepste dingen in ons leven zijn niet zomaar maakbaar.

Neem bv,  Liefde en vriendschap  en blijven niet heel ons leven ons onverwachte dingen overkomen? Zoals een politieke crisis, een ongeval of een tegenslag.

Ook vandaag blijven mensen kwetsbaar en afhankelijk.

Een chronische ziekte en een ongeneeslijke ziekte zijn ook zo?n voorbeelden van onvoorziene dingen, die ons hele leven door elkaar kunnen schudden.

En ja we ondervinden het,  onze moderne maatschappij weet  met deze dingen niet meer zo goed om te gaan .Ze kan niet goed omgaan met rouwen met de rouwenden .Ook niet  met het sterven en doodgaan van mensen. Ze kan moeilijk verwijlen en luisteren naar mensen die langdurig ziek zijn en ouderen

Onze maatschappij van presteren en genieten raast verder.

Opzij, opzij, opzij?  geen tijd meer voor kwetsbare mensen.

 

Zelfs in Jezus? tijd was het al zo.

De blinde bedelaar Bartimeüs is een beeld voor mensen, langdurig aan de kant van de samenleving. Kwetsbare mensen worden niet in beeld gebracht.. Ze mogen immers de pret niet bederven. Ze worden weggehouden, ja, hun mond wordt toegesnauwd.

 

We kijken naar Jezus. Jezus doet anders.

Hij haalt de blinde Bartimeüs uit zijn uitsluiting.

Hij brengt hem weer in de kring, zelfs op de eerste rij.

 

Dit is ons eerste huiswerk vanuit het evangelie vandaag. Als parochie, als Ziekenzorg beweging, als christenen zijn we opgeroepen om de moderne samenleving te openen voor kwetsbare en broze mensen. Het is onze opdracht om onze zieken, ouderen of noodlijdende een waardige plaats en inbreng te bezorgen in  de samenleving.

 

Het evangelie heeft een tweede oproep.

Een oproep voor de zieke medemensen zelf.

 ?Blijf maar vertrouwen dat iemand je zal zien in de volheid van je mens zijn. Jij blijft ondanks je chronische ziekte of andere ziekte of ouderdom , een mens die kan meetellen.

Jij kan anderen en de samenleving iets aanbieden van je blijvende rijkdom en van je ervaring als zieke.?

En Jezus ziet het vertrouwen van Bartimeüs. En leert hem weer inzien dat hij er nog bij hoort.

 Dat hij ondanks zijn blindheid kan leven en gelukkig zijn.

Dat is het ware zien, dat is de  echte genezing bij Jezus .  

Mensen in hun situatie van beperktheid, falen of kwetsbaarheid kracht geven om te blijven doorgaan.

Juist door de woorden van Jezus en zijn evangelie mogen zieke medemensen meer vertrouwen en kunnen ze beter zien.

Inzien dat ze nog een gelukkig leven kunnen mee-maken, dat ze nog beroep kunnen doen op mensen en verenigingen die met hen meegaan in hun goede en kwade dagen.

Het is ook aan ons Ziekenzorg , aan onze parochie , aan elk van ons in ons eigen leven, om chronische zieken erbij te laten horen, om te zorgen voor een zorgzame buurt.

Jezus was in de buurt van zieken. Christenen die willen leven zoals Jezus zullen ook in hun buurt te zien zijn.

Zieke medemensen kunnen op hun beurt,  best zo nu en dan, ook even in de buurt van Jezus vertoeven. Hij zal hen sterk maken. Hij zal hen wel weer doen zien dat hun ziekte wel een steen is, maar een steen in een rugzak die te dragen is. Een rugzak die zelfs, nu en dan, nog een heuse uitstap toelaat.

 

Als we elkaar maar blijven dragen.

Als we maar zorgzaam in elkaars buurt blijven.

Dan kunnen er wonderen gebeuren.

 

Zo wil Ziekenzorg verder gaan met chronisch zieke medemensen en met onze ouderen om hen te waarderen , te respecteren in hun zijn, in hun ware kern.