preek Mailing List: Fwd: Preken Online: Eerste zondag van de vasten - ziekenhuis

[Jurgen Gaeremyn (jurgen.gaeremyn]

-------- Original Message --------
Subject: Preken Online: Eerste zondag van de vasten - ziekenhuis
Date: Fri, 24 Feb 2012 12:40:54 -0800
From: heidi Deceuninck <heidi.deceuninck [at] sjki.be>
To: jurgen.gaeremyn [at] pandora.be

Dit is een aanvraag via http://www.preken.be/ van:
heidi Deceuninck <heidi.deceuninck [at] sjki.be>

‘Onlangs vertelde iemand me een verhaal over schuld. Het viel mij op dat
‘schuld’, zich schuldig voelen, niet voor iedereen gelijk is. En
datgene, wat de één met schuld verteerd, daar ligt een ander niet wakker
van. Je hebt natuurlijk de ‘harde’ zaken maar dan nog de één voelt
schuld, de ander niet…’
Vasten een tijd van inkeer en boete…
Ook dat is niet voor iedereen een eenduidig begrip…
En we beginnen vandaag met twee 40-dagen verhalen
40 dagen met Noah de boot op…
40 dagen met Jezus de woestijn in…
Beiden met dieren, Wilde dieren,…
dieren in ons leven… Ze komen en gaan…
Of Noach of Jezus er last van hadden, wordt niet gezegd.
Maar de dieren worden vermeld.
40 dagen lang in een ark, …. 40 dagen lang in de woestijn
-De honden al dan niet blaffend, Leeuwen die kunnen brullen, Slangen die
sissen, Gieren hoog in de lucht, De kraaien die
nieuws uitbrengen, giraffen, olifanten, nen bèr, maar dan niet van
teddy, varkens, kippen, konijnen, …-
Wellicht zijn onze ziekenhuizen –soms een ark- zeker een woestijn.
waar behalve beter worden (of net niet) er weinig anders te beleven is,
een andere omgeving, weg van het vertrouwde, waar mensen, families
met zichzelf, hun verleden én hun toekomst geconfronteerd worden.
Rustend in dit huis groeien vragen:
Was mijn leven de moeite waard?
Waar vind ik rust binnen de drukte van het bestaan?
Waar zat die kleine alledaagse geniepige verleiding?
Welk ‘beest’ regeert in mijn leven... en de eeuwige vraag: ‘waarom gaf
ik eraan toe?’
Er wordt veel gevast, … -nuchter blijven- hangt netjes op een kaartje
boven het bed.
Er wordt veel bezonnen, zonder kaartje boven het bed
Geld, aanzien, onafhankelijkheid,
ziek zijn maakt geen onderscheid.
Het is radicaal en … voor allen gelijk,

Een ziekenhuis confronteert mensen
met de kleinheid van het bestaan, de gebrokenheid,
het ‘tot stof en as zult gij wederkeren’,…
Maar buiten het ziekenhuis ligt gemeenschappelijk vasten moeilijk...
Het individu staat voorop.
Het -gelijk zijn- dat in ons ziekenhuis zo realistisch naar buiten komt:
allen een jaar ouder, niemand blijft leven, rijk of arm ziek worden kan
iedereen,…
Deze diepe gelijkheid verdwijnt buiten deze muren…
Daar zijn we weer allemaal anders en vooral het ‘anders-zijn’ wordt
benadrukt.
Vasten zoekt precies ‘gemeenschap’, de gemeenschappelijke deler.
Samen zoeken, doet praten, vragen, lachen, ervaren,…
Samen zoeken naar diepgang… elk in ons eigen leven
Samen én ook elk met zijn dieren, beesten, wilde beesten,
Ondanks dat anders zijn,… samen bezig,
En in dat leven worden we bekoord… door zoveel…
Soms durf of kan je het niet zeggen,…
Op zoek gaan, samen, bezinnen en daar een teken aan verbinden:
een vastenteken…
bijv. geen alcohol , geen TV,  geen koopjes,  geen snoep,,… zovele
mogelijkheden…
Je kan eruit kiezen, maar toch… graag iets tastbaars,
zonder tastbaarheid verdwijnt het vastengevoel,
verdwijnt de mogelijkheid om samen te beleven, het gevoel te delen,…
En al derft de één dit, de ander dat,
40 dagen lang iets ‘derven’,
gewoon dat beleven is al een weg naar innerlijkheid,
is een ervaring om samen te beleven,…
Een ‘verscheiden, gemeenschappelijk teken’:
we zijn allen op zoek naar de kern van Leven,
de zoekende weg is herkenbaar,…
en nodigt uit tot gemeenschap, tot samen ervaringen delen,
tot samen zoeken naar ‘Hij die er is’ én waar vinden we Hem, elk in ons
leven?