Tweede zondag veertigdagentijd B
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbenspccaritas.be)
Date: Sat, 25 Feb 2012 00:25:18 -0800 (PST)

Ga naar het land van de Moria (Gen. 22,2)

 

We kunnen de veertigdagentijd beleven als een pelgrimstocht die we met Jezus gaan.  Hij is de deur en hij leidt ons naar God.  Met hem trekken we de woestijn in (eerste zondag); met hem gaan we de berg op (tweede zondag); met hem komen we in de tempel van Jeruzalem om er met een zuiver hart te bidden (derde zondag); van hem horen we de oproep om zoals Nicodemus opnieuw geboren te worden (vierde zondag).  Jezus spreekt over het Grote Uur, waarop de Mensenzoon verheerlijkt wordt.  Hij moet daarvoor de weg volgen van de graankorrel, die sterft om vrucht voort te brengen.  Wij volgen zijn weg tijdens de Goede Week, een weg van sterven en verrijzen. 

 

Tijdens het jubileumjaar 2000 was een korte pelgrimstocht voorzien in de St-Michiels- en St. Goedelekathedraal aan de hand van bijbelse passages.  “Zoals Abraham en de grote zoekers naar God verlaat de pelgrim zijn land, zijn zekerheden en gaat hij de onbekende weg naar God.”  Abraham is de stichtende figuur van drie monotheïstische godsdiensten.  Hij is het sterkste symbool, dat joden, christenen en moslims verbindt.  Geen enkel van de 700.000 tabletten, in Mesopotamië gevonden, maakt echter melding van deze patriarch (R. Guitton, Abraham, le messager de Harân).  Daarom is hij nog geen fictie.  Abraham, zo zegt de Koran, was geen jood, geen christen, maar de eerste echte ‘gelovige’, aan God ‘onderworpen’ en Hem gehoorzaam.

 

Abraham is in de bijbel de eerste grote zoeker naar God.  Met hem begint de bijbelse geschiedenis.  Wat voorafging was een oergeschiedenis, waarin de bijbelse mens alvast een beeld meekreeg van God, die de wereld schept en die aan de mens een opgave geeft.  Die oergeschiedenis tekent zowel de scheppende God als de mens, die aangewezen is op Gods barmhartigheid.  De bijbelse schrijver heeft een hard woord over de mens “Alles wat de mens uitdenkt van zijn jeugd af, is nu eenmaal slecht.” (Gen. 8,21).  God vernietigt de mens niet, maar biedt hem een Verbond aan.  Zo zijn we de Vasten ingegaan onder het beloftevol teken van de Regenboog (eerste zondag).  De God van het Verbond beproeft Abraham (tweede zondag).  Niet te verwonderen dat de bijbel aangevallen wordt omwille van de verhalen daarin over geweld.  In Portugal is er een serieuze polemiek geweest over het boek van José Saramago over Kaïn.  De Nobelprijswinnaar ridiculiseerde in zijn boek de door God gezonden engel, die belet dat Abraham zijn zoon Isaak zou offeren. 

 

Het bijbelverhaal rekent af met een praktijk van mensenoffers.  God wil geen mensenoffers.  “Raak de jongen niet aan.  Doe hem niets” (Gen. 22,12).  God wil niet de dood van Isaak, maar geeft hem aan Abraham als zegen voor de toekomst.  Deze toekomst is niet rechtlijnig verlopen.  Na de lange weg die Abraham ging uit Ur in Chaldea (of ligt deze plaats in Turkije?) tot in Hebron, volgde de omzwervingen van zijn nakomelingen en hun jaren slavendienst in Egypte.  De bevrijding uit dat land was voor de Joden het teken dat God zich met hun volk verbond.  De HEER vroeg aan Mozes en de Israëlieten of zij voor Hem kiezen (Ex. 19,5-9).  Daarop gaf Hij hun de Tien Geboden (derde zondag).  Doordat het volk de HEER niet meer diende, brak een periode van Godsverduistering aan.  Het leidde tot de ballingschap, waaruit God hen zal redden (vierde zondag).  God belooft bij monde van Jeremia een nieuw verbond.  De bijbelse taferelen zuiveren het hart van de gelovige, die voor zichzelf en de wereld hoopt op Gods barmhartigheid (ps. 51, tussenzang vijfde zondag). 

 

De ommekeer van het hart is zeer goed geïllustreerd in het verhaal van de zoon die naar zijn Vader terugkeert.  We horen elk jaar de zaterdag van de tweede week van de Veertigdagentijd het verhaal van de barmhartige vader met zijn twee zonen. 

 

Enkele van deze bijbelpassages kruisten het parcours van de pelgrim in de Brusselse kathedraal.  Deze kreeg acht bijbelse taferelen en houdingen aangereikt.

 

1. Het eerste tafereel was dit van het offer van Abraham.  “Neem het risico je te laten leiden door Abraham, vader van alle gelovigen.  In zijn vertrouwen tot het uiterste toe, was hij zelf bereid zijn zoon Isaak te offeren.”  Pelgrim, waag je aan het avontuur van zo velen door de eeuwen heen, die geloofden in de ene God.   Als pelgrim maak je deel uit van deze geloofsgeschiedenis. 

 

2. De Tien geboden nodigen uit tot geluk.  Mozes is een getuige van de God van Liefde met zijn droom van geluk voor elke mens.  De Tien Geboden vertellen en geven aan hoe we God en onze medemens kunnen liefhebben.

 

3. De barmhartige Samaritaan: “Zoek God niet in de lucht of de sterren.  Hij komt je naderbij in een broer, zus, buur, in de onbekende die nood heeft aan je woord, lach, hulp, je liefdadigheid en gerechtigheid.”

 

4. Het vierde tafereel wees naar het Woord van God, levendig in ons midden, maar het welk wij luisteren zoals Martha en Maria.

 

5. De leerlingen van Emmaüs, met wie de Heer meeging en die hem herkenden bij het breken van het brood.  Door te delen ontdekken wij – soms met vertraging en pas nadien - dat de Heer aanwezig is.

 

6. Het zesde tafereel was een foto van het beroemde schilderij van Rembrandt over de verloren zoon.  Pelgrim, sta op.  Star niet op wat voorbij is.  Laat je niet verlammen en ophouden door onmacht, tegenslag en zonde.”  De Vader wacht op je.

 

7. “Blijf bij ons”, zo vroegen de leerlingen op de paasavond.  Zij nodigden hem door een teken van goede wil en hun liefde.

 

8. Het laatste tafereel was dit van de ontmoeting van de Verrezen Heer met Petrus: “Petrus, heb je mij lief?”  Dit is zijn vraag aan ons tijdens deze veertigdagentijd.  “Pelgrim, heb je mij lief?  Vergeet je twijfels, je weigeringen, je verraad.  De Heer schenkt verzoening.”  De Heer geeft ons hoop en vertrouwen.  Hij wijst naar de Kerk.  Zij mag de deur openen naar Gods barmhartigheid en Gods vergeving. 

 

Waar ligt voor elk van ons het land van Moria?  Welke waren, zijn of worden onze zwaarste beproevingen?  Lukt het ons om met de apostel Paulus gelovig te belijden dat God zijn Zoon omwille van ons heeft prijsgegeven en dat wij bijgevolg niet moeten vrezen (Rom. 8,32)?

 

Antoine Rubbens

 

 

met vriendelijke groet,

 

Antoine Rubbens

aalmoezenier

PC Caritas

Caritasstraat 76

9090 Melle

tel. 09 210 68 57

www.pccaritas.be

 

Kom ons bezoeken op de

logo dag van de zorg

 

 


  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal


Aandacht :
 
De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

  • (no other messages in thread)

Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.