preek Mailing List: 18° zondag - 3 aug 2014

[Heidi Deceuninck (Heidi.Deceuninck]

Onlangs hoorde ik op het nieuws bij de afschaffing van een aantal maatregelen: ‘Niets is gratis’.

Niets is gratis… dat deed mij nadenken.

Er is zoveel in dit leven en het meeste is… er zomaar, gratis zeker?

De zon schijnt, gratis. De regen valt, gratis. Kinderen krijg je, (meestal) gratis.

Problemen komen, ook gratis. Het leven zelf krijg je daarvoor moet je niet betalen. 

Als je rondom je heen kijkt, mag je van veel genieten.

‘Heb gij dorst. Kom naar mij hier is water… ‘

Maar zo simpel is niet alles.

In het leven is er ook veel te betalen, heel veel.

Wie geld heeft, heeft het makkelijker.

We hebben er graag nogal wat en doen daar ook moeite voor.

Het maakt een groot verschil in gemak van leven, in de mogelijkheden, in eer…

Maar geld is ook maar een verdeelsysteem dat niet eens voor alles opgaat.

Zoveel dingen zijn kosteloos.

Niet enkel de zon, de regen maar ook wij zijn er zomaar voor elkaar…

We doen betaalde dingen en nog meer onbetaalde…

een vriendelijk woord, thuis, in vereniging, ergens onderweg, samen met anderen,…

Het leven zelf is uiteindelijk een gave…

een Gekregen Gegeven…

Je kan dankbaar zijn -of niet-.   Ouders kunnen over meer/minder geld beschikken.

Maar de –zomaar- gegevenheid van het leven telt voor iedereen. (zelfs IVF)

Dat maakt ons ergens gelijk.

Ik vind het altijd fijn om op een terrasje te zitten kijken naar mensen.

Geen TV-beelden maar gewoon mensen van allerlei slag en aard,

gekleed naar hun smaak of overtuiging…

de één zichtbaar rijker dan de andere,

toch alle mensen,

ooit geboren, getogen en ooit sterven.

Voor alle één leven, één ik,  één zelfde zon, één aarde,…

Sommige hebben dorst, andere niet…

Hebben we genoeg met twee vissen en vijf broden voor iedereen?

Twee zo’n gratuite lezingen…

Ze zeggen niets over afschaffen of aanschaffen van geld of andere materiaal.

Maar ze bieden Levensperspectief.

Waar gaat het om gaat,

ligt niet vast in één of ander oordelend waarderingssysteem,-wat geld toch is-.

Ze eten samen,

zoals op een feest, zomaar op een doordeweekse dag

zoals wij samen zijn op deze 18^de  zondag door het jaar, een doordeweekse zondag.

Jezus zorgde dat er genoeg was.

Niet dat hij stond te springen om met zo’n groep mensen het eten te delen.

(Ze voeren naar de overkant. Hij wilde alleen zijn.) Maar de mensen volgden hem én hij stuurde ze niet weg. Hij had met hen te doen, deelde vis en brood.

Dorst werd kosteloos gelest,

eten werd samen gedeeld: een wonder

met alle mensen -die zomaar het terrasje passeerden-.

Iedereen werd er beter van, had genoeg die avond.

Een droom werd beleefd en mag morgen in ons verder leven.

Ondanks onze verschillende levens zijn we allen

mensen met dorst, op een wereld, zoekend om er voor Elkaar te zijn.

Als water, als melk, als wijn.

Het hangt er een beetje vanaf hoe het voor jou moet zijn?

Heb je enkel dorst of heb je meer voeding nodig, iets wat de pijn verlicht?

We delen het met elkaar omdat we er zijn.

Zomaar, een gave aan elkaar.

 

 

Heidi Deceuninck

Ziekenhuispastor

Sint-Jozefskliniek

Roeselaarsestaat 47

8870 Izegem

051/33 41 42

heidi.deceuninck [at] sjki.be