preek Mailing List: Fwd: preek bij de doop van de Heer

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Begin doorgestuurd bericht:

Van: Miguel Dehondt <miguel.dehondt [at] skynet.be<mailto:miguel.dehondt [at] 
skynet.be>>
Datum: 8 januari 2016 23:44:27 CET
Aan: 'Miguel Dehondt' <miguel.dehondt [at] yperman.net<mailto:miguel.dehondt 
[at] yperman.net>>
Onderwerp: preek bij de doop van de Heer


Preek bij de doop van de Heer

Lieve mensen,

Hebt u ook uw goede voornemens gemaakt voor het nieuwe jaar ? Ik vermoed dat er 
velen met een soort nieuwjaarsbrief in hun hoofd zitten. En is het niet vol met 
goede intenties, dan toch met dromen, verlangens, verwachtingen of met een 
combinatie van dit alles.

Wat dan voedsel voor frustratie kan worden omdat er zo weinig van in huis komt 
of gerealiseerd wordt. Maar goed, de intentie, de wens is er en ’t is nog 
altijd beter iets dan niets. Als je niets meer hebt om te proberen of naar uit 
te kijken, wat is dan nog de zin van je leven ? Oei, dit klinkt zwaarder dan 
bedoeld, alhoewel ik vrees dat veel mensen daar toch mee worstelen. “’k Ben 
blij dat de feestdagen weer gepasseerd zijn,” hoorde ik de voorbije dagen 
enkele mensen zeggen. Er kan van alles zijn waardoor dat nieuwe jaar 
allesbehalve spetterend fantastisch wordt: die goede voornemens die hol 
blijken, de verlangens die niet beantwoord worden, overdreven verwachtingen en 
dan is er nog al wat we meedragen (en vaak meeslepen of sleuren) uit ons 
verleden en dat ons belet om nieuwe wegen te gaan. We zitten verweven, 
verankerd vast in meer dan we denken. Wie verlangt er niet naar een compleet 
nieuw begin, tabula rasa, een nieuwe kans, zonder te moeten rekening houden met 
achtergrond, verleden of wat is misgelopen?

Ik denk aan die vrouw die me vertelde dat ze graag verpleegster was geworden, 
maar ja, haar broers kregen voorrang in het studiebudget, ze geraakte getrouwd, 
kreeg kinderen… ik zie nog de weemoed in haar ogen om wat haar nooit gegund 
was. Ze verricht nu schoon werk als vrijwilligster. Ik hoop dat er iemand haar 
dat ook zegt hoe goed ze het doet, haar daarin ook bevestigt, weet te 
overtuigen zodat ze het ook gelooft want frustraties kunnen hardnekkige 
kwelduiveltjes zijn die vreten aan het zelfvertrouwen.

Dit alles als inleiding om aan te geven dat het in het evangelie van vandaag 
ook gaat over een nieuw begin. Het doopsel staat bij Jezus voor een mijlpaal, 
een wending, een grote verandering in zijn leven. Dat is iets heel anders dan 
wat wij meestal onder een doopsel verstaan. Door het aan het begin van het 
leven te plaatsen, ligt het accent bij ons op het welkom en op het engagement 
van de ouders, peter en meter om er iets moois van te maken. Hier, bij Jezus is 
het een ritueel om een vorig leven af te sluiten (waarover we niet veel weten, 
overigens) en een nieuw te beginnen, zijn openbaar leven.

Het gebruik van de onderdompeling in het water is meer dan het nemen van een 
bad.

Het ‘wassen’, reinigen met water is een mooi symbool om het zich ontdoen van al 
wat doorheen de jaren is blijven ‘plakken’ weer te geven. Innerlijk proper en 
bevrijd kan men dan als een vrij mens aan een nieuw leven beginnen.

Hebt u dat ook al eens gehad, zo’n oncomfortabel gevoel: je bent vies van 
jezelf en ’t is niet van in de tuin te werken? Er hangt wat in je vel, er zit 
wat eelt op je ziel … dan zou je toch verlangen om nog ’n keer gedoopt te mogen 
worden, om opnieuw in het goddelijke bad te mogen, je te laten onderdompelen in 
Gods genade om er herboren uit te komen, écht bevrijd, verlost van alles waarin 
je jezelf niet herkent of bent tekort geschoten.

Nu, een doop is nog in andere opzichten een interessant ritueel. Af en toe 
maakt ’n mens keuzes in zijn leven. Vaak zijn die, zoals bij Jezus hier, het 
resultaat van een groeiproces. Op een bepaald moment moet je kiezen, duidelijk 
stellen waarvoor je gaat.  Een doopritueel is zo’n moment om je keuze kenbaar 
te maken. De bevestiging die daarop volgt – met het neerdalen van de Geest - 
geeft Jezus nieuwe kracht en energie. Gods hemelse woorden zo vol vertrouwen en 
liefde, is al wat Hij nodig heeft om te geloven in zijn zending en er voluit 
voor te gaan. Lieve mensen, zou het niet aangewezen zijn in ons eigen 
geloofsleven af en toe zo’n doopmoment in te lassen ? Het gebeurt eigenlijk bij 
de overgangsrituelen van de eerste communie en het vormsel, momenten van 
herbevestiging van wat gegroeid is en kiezen waarvoor men gaat. Het ‘afwassen’ 
van de oude mens kan in momenten van verzoening zoals de biecht… maar wellicht 
laten we kansen liggen om hernieuwd en versterkt opnieuw te beginnen. Ik denk 
aan dat koppel dat jaarlijks op hun trouwdatum elkaar in een mooi ritueel als 
het ware herdoopt. Hoe doen ze dat ? Eerst bij ’n tafeltje voor twee een soort 
functioneringsgesprek, een open en eerlijke babbel over wat het voorbije jaar 
gelukt is en wat niet, ontgoochelingen en pijn, maar ook verwachtingen en 
verlangens. Als ze daardoor geraken volgt hun trouwbelofte die ze voor elkaar 
nog eens uit spreken… “Jij bent mijn welbeminde, in u heb ik mijn behagen 
gesteld.” De rest van het ritueel is hun geheim…

Attachment: 16-01-09 doop van de Heer preek.docx
Description: 16-01-09 doop van de Heer preek.docx