preek Mailing List: preek bij de doop van de Heer

[Miguel Dehondt (miguel.dehondt]

Preek bij de Doop van de Heer  (c-cyclus)                                                 9-10 januari 2010

 

Lieve mensen,

“Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde.” Zo klinkt wat we daarnet hoorden in de nieuwe Bijbelvertaling. Ik moest meteen denken aan de telefoon die ik een paar dagen geleden kreeg. “Ik ben wat verward,” zei de vrouw. “Gisteren ben ik samen met mijn man naar het verjaardagsfeestje van mijn moeder geweest. Omwille van alles wat vroeger gebeurd is, had ik me moeten forceren om te gaan. Maar ’t is en blijft je moeder en ik wilde haar haar  vijftigste verjaardag gunnen. Groot was mijn verbazing daar ook mijn vader te zien. Ze zijn nochtans gescheiden en hebben geen contact, en ik ook niet met hem. Zeker niet !” Er volgde een verhaal van misbruik en geweld, van een verschrikkelijke kindertijd. “Waar ik ’t meest moeite mee had”, zo zei ze, “was dat iedereen deed alsof er geen wolkje aan de lucht was, ook gisteren niet. Maar lachen en onnozel doen terwijl ik blokkeerde. Waarom hadden ze me ook niet verwittigd dat hij daar zou zijn ? Ik voelde me gepakt, voor schut gezet, weer misbruikt en niet au sérieux genomen zoals vroeger. Na een kwartier zei mijn man, ik zag hem wit worden van woede: we zijn hier weg. Ik heb sindsdien niemand meer gehoord, ze zullen wel weer roddelstof hebben. Kun je begrijpen dat ik me rot voel ?” Ik ging mee in haar gevoel en zocht naar woorden om haar te troosten. In een ingeving zei ik: “Wist jij dat dat je man jou zo graag ziet?” “Hoe bedoel je”, zei ze. “Hewel, dat hij doorhad hoe je je voelde, kwaad werd om wat ze je aandeden en jou daaruit wegtrok, jouw prins op het witte paard.” “Zo had ik het nog niet bekeken”, zei ze.  “Ja, ’t is waar, ik ben toch zo dankbaar dat ik hem en zijn familie ontmoet heb. Door hen weet ik wat liefde is. Zij hebben mij uit de goot gehaald.” Toch mooi dat ze iemand had leren kennen die in haar zag, wat we God daarnet hoorden zeggen over zijn kind: “jij bent mijn geliefde, in jou vind ik vreugde.” Woorden die iemand tot leven brengen, toekomst openen en het basisvertrouwen geven dat we allemaal zo nodig hebben om staande te blijven. En godgeklaagd dat ze dat nooit van haar ouders hoorde of voelde, juist integendeel. We doen gelukkig niet voort met ons verleden, hoe sterk het ons ook getekend heeft en hoe dikwijls het ons nog parten kan spelen. Ik vat wat samen waar we ’t verder in ons gesprek over hadden. Ze zei nog dit: “Ik voel me soms zo schuldig over mijn verleden en dat ik mijn man opzadel met dit alles en hem niets kan geven behalve mijn onrust, mijn angsten en pijn.” Ik denk dat dit iets is waar we allemaal mee worstelen: onze onmacht om evenveel terug te geven aan wat we krijgen aan liefde. Dat moet ook niet. Liefde van ouders naar kinderen bijvoorbeeld is altijd onvoorwaardelijk – of zou het moeten zijn. Ouders doen het niet om liefde terug te krijgen. Het is puur, zoals ook de liefde van God als Vader is voor ons zijn kinderen. Althans, zo lees ik het Evangelie van vandaag, en zo blijkt het ook uit Jezus’ verdere leven: we zien dat Hij in alles wat Hij deed, Hij zich gedragen wist door de liefde van zijn Vader. Mooi als je dat als kind mag ervaren. Dankbaar als je dat ook als koppel of vrienden mag beleven: een onvoorwaardelijke liefde waarbij je niet iets doet of geeft om iets terug te krijgen maar doorheen alles mag ervaren: voor hem of haar ben ik die geliefde in wie hij of zij vreugde vind. Liefde die je niet moet bewijzen maar krijgt, gratis, belangeloos, voor niets. Ik wens en hoop dat je dat mag meemaken ergens in je leven, liefst aan het begin, maar wie weet komt het pas later na een leven als een zwerfkat, zoals die vrouw over wie ik het had die toch een warm nest vond. Nooit wanhopen, ik heb het al zien gebeuren op een sterfbed, dat iemand eindelijk voelde, ik ben graag gezien en zo eindelijk rust vond en vrede. Ik hoop dat je die onvoorwaardelijke liefde ook mag ervaren in je geloofsbeleving, net zoals Jezus: een God voor wie je een geliefde zoon of dochter bent voor wie je je niet moet bewijzen want je bent zoon of dochter en die je alles vergeeft want je bent zoon of dochter, gedragen, geborgen, bemind. Zoiets geeft ’n mens vleugels en maakt van een beminde een minnaar.