preek Mailing List: preek bij de 32e zondag door het jaar

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Voor wie er wat aan heeft of nog wat inspiratie zoekt…

 

Preek bij de 32^e zondag door het jaar (a-cyclus)

Lieve mensen,

Het is altijd waakzaam zijn als zuster er niet is, want dan moeten we erop letten dat we niets vergeten klaar te zetten voor de viering: de kelk, schaal, hosties, de kannetjes (mét water én wijn !)… en de honderd-en-één andere dingen die er bij komen kijken maar waar we geen aandacht aan schenken omdat zuster er nu eenmaal altijd voor zorgt dat het er is. Wat zijn we toch verwend ! Bij deze, dank je wel zuster voor je trouwe aanwezigheid en zorg. Mag het een gelegenheid zijn om even stil te staan bij het zovele dat we vanzelfsprekend vinden maar dat het eigenlijk niet is: bv. de trouwe zorg van mensen voor elkaar, dag in dag uit, soms 24/7, professioneel of in familieverband of tussen buren, vrienden, kennissen. Sommige mensen merk je niet op, maar ze zijn er wel. Ze doen in alle bescheidenheid wat ze moeten doen, houden de boel draaiend, netjes, gesmeerd… Mogen we dus alle mensen die ons ten dienste staan voldoende danken en waarderen. Ik denk ook aan die mevrouw die me vertelde hoe ze met de wagen zonder benzine viel. Haar man ging altijd tanken en toen hij gestorven was, had ze er nooit bij stilgestaan dat ze dat nu zelf moest doen, ze zat ook met haar hoofd vol verdriet en was in rouw. Totdat ze daar langs de weg stilstond. Ze zei: “Ik heb in mijn onmacht gehuild en gevloekt; plots kwamen alle opgekropte emoties naar boven en werd voor mij het definitieve van zijn heengaan duidelijk. ’t Was alsof dit dan pas doordrong.”

Terzelfdertijd is het goed te beseffen dat we niet altijd op een ander moeten of kunnen rekenen. Voor sommige dingen moet je zelf zorgen en niet altijd denken of erop vertrouwen dat een ander het wel zal doen of gedaan hebben. Daarover gaat het in het Evangelie van vandaag. Ze moeten zelf zorgen dat de vlam niet dooft en dat hun lampjes brandend kunnen gehouden worden. Brandstof geraakt vroeg of laat op en dus moet er bijgetankt worden.

In het voorbeeld van daarnet, van die weduwe, was dit letterlijk zo. Maar er zijn veel voorbeelden uit ons leven waar dit verhaal voor model kan staan. Ons lichaam bijvoorbeeld kan op verschillende manieren zonder brandstof komen te staan. Wanneer ‘je beer grolt’, dan is dit een duidelijk signaal. Maar sommige tekens zien we vaak te laat. Wanneer we geestelijk door onze reserves gaan, dan dreigt een burn-out of een depressie. De vraag is niet alleen, “Welk zijn de knipperlichtjes voor lage geestelijke brandstof ?”, maar ook “Hoe vullen we die brandstof terug aan ?” Het is goed je energievreters en je energiebronnen te kennen. Die zijn voor elke mens verschillend. Zo is voor de meesten werken in de tuin een energiebron, een middel om het hoofd leeg te maken en te ont-stressen, terwijl dit voor mij juist een energievreter is, iets waar ik tegenop zie en weinig deugd aan beleef. Maar gelukkig heb ik andere energiebronnen die mijn geestelijk vat op peil houden en aanvullen. Hoe dan ook we moeten allen onze lichamelijk en psychische brandstofmeters in de gaten houden en tanken wanneer nodig. Dat geldt eveneens voor ons relationeel bezig zijn, want een mens kan en gaat niet alleen door het leven. Liefde is een werkwoord, we hadden het er onlangs nog over. Iedereen gaat ermee akkoord dat het ‘vaatje liefde’ af en toe moet aangevuld worden. Dat gaat niet vanzelf, vraagt inspanning, kost moeite. Zorg zelf maar voor liefdesolie die het vuur in een relatie brandend houden. En wat gezegd van ons ‘religieus’ bezig-zijn ? Ik vermoed dat velen er niet bij stilstaan dat ook dat vaatje moet bijgevuld worden. Mensen denken vaak, “ik ben ooit gedoopt, gevormd, gehuwd in de kerk, voilà dat is voldoende voor de rest van mijn dagen.” Ik vrees dat het religieus vlammetje in zo’n geval niet meer dan een waakvlammetje zal zijn, dat bij de minste tegenwind uitgeblazen wordt. Waar putten wij geestelijk olie ? Een viering, een tekst, gebed, een bezoek aan een abdij of kerk, één of andere parochiale of caritatieve activiteit … het kan allemaal ‘bron’ zijn. En last but not least is er natuurlijk nog Gods genade: God die ons, zijn lievelingen, geeft wat we nodig hebben… maar niet zonder onze instemming, openheid of verlangen. Sint-Maarten komt ook niet bij kinderen die geen schoentje hebben gezet… 

 

 

Met vriendelijke groeten,

 

Miguel Dehondt

Attachment: 17-11-11 Preek bij de 32e zondag door het jaar.docx
Description: 17-11-11 Preek bij de 32e zondag door het jaar.docx