preek Mailing List: Pinksteren B

[Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens]

Title: Message

Hij zal de weg wijzen naar de volle waarheid (Joh. 16,13)

 

Jezus bad in zijn afscheid voor de komst van de Geest.

Zijn gebed werd verhoord, de beloften ingelost, het verdriet verdreven.  Dit is het geschenk van Pinksteren, het grote feest van de vreugde. 

 

Bij een afscheid herkent menigeen zich in de woorden van D. Bonhoeffer:

?Als je van iemand houdt en je bent van haar gescheiden,

kan niets de leegte van haar afwezigheid vullen.

Je moet dat niet proberen, je moet eenvoudig aanvaarden en volharden.

Dat klinkt hard maar het is  een grote troost.

Want zolang de leegte blijft, blijf je aldoor met elkaar verbonden.

Het is fout te zeggen: God vult die leegte.  Hij vult haar helemaal niet.

Integendeel.  Hij houdt die leegte leeg en helpt ons zo de vroegere gemeenschap met elkaar te bewaren, zij het dan ook in pijn.

Hoe mooier en hoe rijker de herinneringen, des te moeilijker de scheiding.

Maar dankbaarheid verandert de pijn der herinnering in stille vreugde.?

 

De leerlingen op Goede Vrijdag hadden wellicht behoefte aan dergelijke woorden.  De Heer was weg.  Zij zaten daarbij met de zelfkwelling dat zij de Heer in de steek hadden gelaten.  Het evangelie van Johannes geeft echter aan dat de leegte werd gevuld.  Jezus, aan het kruis gestorven, blijft voor hen de levende.  Hij had bij zijn afscheid gesproken over zijn nieuwe aanwezigheid (Joh. 16,7). 

 

Jezus is bij de Vader en zendt van bij de Vader de Geest.  Zo is hij echt verheerlijkt.  Hij zendt in het vierde evangelie de Geest op Pasen.  Jezus heeft zijn ganse leven geest uitgestraald.  In wie voor Jezus open stond, vloeiden stromen van levend water (Joh. 7,38).

 

Bij zijn afscheid had Jezus de Geest beloofd en hem de ?parakleet? genoemd.  Een vreemd woord, dat meerdere vertalingen krijgt: raadgever, pleitbezorger, advocaat, helper, verdediger.  De parakleet kan trooster zijn.  Zo wordt het woord vertaald in de hymne Veni creator spiritus (ZJ. 409).

 

Wat verricht deze parakleet?  Hij zal bij en in de leerlingen zijn; hij zal hen onderrichten; hij zal getuigen ten gunste van Jezus.  De Geest brengt de waarheid aan het licht.  Jezus werd veroordeeld, maar de Geest toont aan dat de wereld zich zelf heeft veroordeeld door Jezus te kruisigen.

 

De Geest brengt geen nieuwe leer.  Hij zorgt ervoor dat wij Jezus niet vergeten.  Hoe doet hij dit?  Rik Van Den Bussche, prof. exegese Gent en Leuven, beschreef deze pedagogie van de Geest als volgt:

 

?Al heeft de Heer hun al zijn geheimen meegedeeld (Jo. 15,15), zij zijn nog niet in staat deze te begrijpen.  Er is een zekere pedagogie nodig, de pedagogie van de Geest.  Deze is niet de leraar, maar de repititor.  Hij zal niet spreken uit zichzelf, evenmin als Jezus uit zichzelf sprak, maar de openbaring van de Vader bracht en Deze daardoor verheerlijkte.  De Geest heeft dus geen eigen doctrine, Hij komt alleen de openbaring van de Vader én de Zoon in herinnering roepen, d.w.z. doen begrijpen.

 

De pedagogie van de Geest heeft nog een verdere taak: verklaren wat komen gaat.  Het volstaat immers niet de openbaring in Christus ten volle te begrijpen, men moet haar ook kunnen toepassen in de wisselingen van het leven.  De openbaring is niet louter stof tot contemplatie, zij is richtsnoer voor het leven.  De leerling moet in het licht van de openbaring de verschillende situaties van de toekomst kunnen beoordelen en er zijn gedraging bepalen naar zijn christelijke visie op het wereldgebeuren.  De christen immers bekijkt het wereldgebeuren anders dan de heiden, juist omdat het Christusfeit eeuwig actueel is.?  ?De heilsdaden van God in Christus spelen mee in elke periode die er opvolgt, in een alledaagse gebeurtenis zowel als in een wereldschokkende revolutie.  De christelijke zin van het gebeuren begrijpen, Gods heilsplan in het verloop der feiten opdiepen (Hdl. 20, 27), het licht der openbaring laten schijnen op de eigentijdse gebeurtenissen: dat moet de Geest aan de leerlingen aanleren? (R. Van Den Bussche, Jezus? woorden aan het afscheidsmaal, Lannoo, 1955).

 

De Geest verenigt.  Hij zorgt dat wij de band behouden met Jezus en de Vader, hij helpt de kerk om in de wereld gestalte te geven aan de opdracht van Jezus.  Tijdens de bidweek 2009 hield Mgr. Athenagoras Peckstadt de homilie in de anglicaans pro-kathedraal van Brussel. Hij vertrok bij het vers van Ezechiël: ?zij zullen één zijn in uw hand? (Ez. 7,17).  Hij zei: ?Wij zijn geroepen ons te herbronnen aan onze gemeenschappelijke wortels, aan de wortels van de onverdeelde Kerk.  Hiervoor heeft de ene de andere nodig.?  Hij verduidelijkte dit met een gelijkenis van Khomiakov: ?Een meester liet voor hij vertrok zijn onderricht na aan drie van zijn leerlingen.  De oudste herhaalde heel trouw wat zijn meester hem had geleerd.  Een van de twee jongere voegde stukken bij aan deze leer en de andere liet er een stuk van weg.  Bij zijn terugkeer zei de meester aan de twee jongeren ? en dit zonder zich boos te maken; wees uw oudere broer dankbaar, want zonder hem had u de waarheid die ik u had meegedeeld niet bewaard.  Vervolgens zei hij tot de oudste: bedank uw twee jongere broeders, want zonder hen had u de waarheid die ik u had toevertrouwd niet begrepen.?

 

Wat doen wij om elkaar te vinden en de eenheid in de Geest te bevorderen?

 

Antoine Rubbens

 

 

 

---

  Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal

---

---

Aandacht :

 

De informatie in dit bericht of in de bijlagen ervan is enkel bedoeld voor de persoon of de entiteit tot wie het bericht is gericht, en kan vertrouwelijke of persoonlijke zaken bevatten. Het bekijken, doorzenden, verspreiden of ander gebruik van, of het actie ondernemen vertrouwend of gebaseerd op deze informatie door andere personen of entiteiten dan diegene voor wie ze bestemd was, is verboden. Als u dit bericht verkeerdelijk hebt ontvangen, gelieve dan de afzender te contacteren en het bericht van eender welk systeem te verwijderen, alsook eventuele kopies ervan.

---