Palmzondag C | <– Date –> <– Thread –> |
From: Antoine Rubbens (Antoine.Rubbens![]() |
|
Date: Fri, 19 Mar 2010 01:21:19 -0700 (PDT) |
?Vader, vergeef hun? (Lc. 23,34)
Wellicht onder invloed van de film van Mel Gibson over
het lijden van Jezus zond Sylvain een tekst door over de doodstrijd van
Jezus. Wetenschappelijk zou bewezen
zijn dat drie spijkers in de handen en voeten van Jezus geslagen werden. Ze waren 15 cm lang met heel scherpe
punt. Ze werden niet in de hand,
maar in de pols geslagen. Verlies
van al zijn bloed tijdens een doodstrijd van drie
uren.
De beelden waren een uitnodiging om bij het overwegen van
de wonden van Jezus tot hem te bidden en zich met anderen te verenigen. Mgr. Antonius Triest, (bisschop van Gent
1621-1657) had in zijn tijd een grote verering voor de vijf wonden van
Christus.
.
De beschrijvingen van predikanten, filmmakers zijn
uitvoeriger dan deze van de evangelisten.
Historici bevestigen dat de kruisiging met verschrikkelijk lijden gepaard
ging. De evangelisten zijn sober in
hun verhaal. Geen enkele evangelist
is er op uit om het gruwelijke in detail te beschrijven. In tegenstelling met een aantal
theologen denken de evangelisten niet dat de grote hoeveelheid lijden van Jezus
ons redt. Zij laten voldoende de
pijn aanvoelen van Jezus, zowel zijn beschimpingen, zijn kruisiging en daarnaast
de morele pijn. Lucas wijst heel
goed op de vereenzaming van Jezus en op de pijn van de afwijzing. Overgeleverd aan de willekeur van
mensen, trekt Jesus op naar Calvarie (Lc. 23,25. In alle tijden heeft deze willekeur met
mensen gesold, gebeuld, hen getergd en miskend. Niet te geloven dat mensen gaan kijken
naar terechtstellingen.
Voor het verhaal van de
passie heeft Lucas de tekst voor ogen van Marcus, maar hij schakelt daarnaast
ander materiaal in, zoals de ontmoeting met Herodes, die sluwe vos (Lc.
13,32). Verder legt hij in het
materiaal van Marcus eigen accenten.
Zoals Marcus vermeldt hij de rol van Simon van Cyrene maar met de
duidelijk klemtoon op het dragen van het kruis, Jezus achterna. ?Ze legden het kruis op zijn
rug en lieten het hem achter Jezus aan dragen? (Lc. 23, 26). Simon vertegenwoordigt de discipel. Het passieverhaal steunt de discipel in
zijn navolging van de Heer. ?Wie
achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen en dagelijks zijn kruis op
zich nemen en mij volgen? (Lc. 9,23).
Op de kruisweg staan - alweer typisch voor Lucas - een groep vrouwen. Zij hebben het gebaar van de rouwmoedige tollenaar en kloppen zich op de borst.
Er is de rouwmoedige
misdadiger, die in tegenstelling met zij die hem bespotten, Jezus echt erkent en
tot hem bidt. Hij wordt gered en
ontvangt het heil. Die term komt
vier maal voor in deze laatste scène.
Jezus redt niet zichzelf, maar schenkt heil. Hij mag op zichzelf toepassen wat hij
eerder had gezegd: ?Wie zijn leven verliest, zal het redden? (Lc.
9,24). Voor Lucas is het de liefde
van Jezus die redt. Jezus was
immers gekomen om te redden wie verloren is.
Lucas mildert als op zoveel
andere plaatsen in zijn evangelie de teksten van Marcus. Hij laat de kreet weg, waarmee Jezus bij
Marcus zijn gevoelen van verlatenheid uitdrukt. In plaats daarvan hebben wij zijn
biddend afscheid van Jezus: ?In manus tuas.? ?De uitspraak bij Lucas is een gebed
tot de Vader, aan wie hij zijn leven teruggeeft, na vervulling van de opdracht
die hem was toevertrouwd (Lc. 23,46).
Dat Lucas een biddende vorm gebruikt, met aanspreking tot de Vader,
ligt in de lijn van Jezus? leven zoals Lucas dat heeft voorgesteld. Op belangrijke momenten bidt Jezus, en
zijn hele leven bestaat erin de wil van de vader te volbrengen.?
(H.
Servotte, Lucas literair, p. 133). Stefanus, de eerste
martelaar in de Handelingen zal dit gebed van Jezus overnemen (Hdl. 7,59).
Helemaal in de lijn van het
Lucasevangelie is in de passie van Jezus zijn barmhartigheid aanwezig. Hij bidt om vergeving voor wie hem
mishandelen. Jezus
zei: ?Vader, vergeef hun,
want ze weten niet wat ze doen.? In bepaalde handschriften ontbreken deze
woorden. Lucas heeft zijn aandeel
in de zeven kruiswoorden van de
Heer. Musici hebben in de woorden
van de passie een diepte aan emoties gevoeld die zij in hun werken hebben
vertolkt.
De weg door het lijden is
moeilijk. De blik op Jezus kruis
neemt het lijden niet weg, maar schept een verbondenheid. ?Het
grootste probleem voor de mens is dat hij kan lijden en moet sterven. Met die onmacht en die grenzen komt hij
nooit klaar. Hij blijft er op
stoten. Dit ontmoedigt hem. Het doet de mens op zichzelf
terugplooien, het levert hem uit aan de angst. Het kan hem zelfs brengen tot
revolte tegen God. Anderen maakt
het lijden rijper, het wekt in de mens aandacht voor het wezenlijke, voor wat
niet voorbijgaat; soms doet het hen zelfs God terug vinden. Maar niemand wil
ziek zijn en lijden.
De mensheid zoekt naar geneesmiddelen en ontwikkelt een
hele wetenschap en techniek. Zalf en olie zijn een universeel symbool van
verlichting van de pijn: ze worden trouwens in zovele geneesmiddelen ook echt
gebruikt. Daarnaast zijn er ook
volksremedies en de soms bijgelovige rituelen.
In
elk geval is er liefdevol neerbuigen van de mensen over lijden van hun medemens,
hun opbeurend woord en hun liefdevolle zorg. Ze halen hem uit het isolement en ze
bidden voor en over hem.?
(Kardinaal Danneels). Wie met Jezus
het kruis draagt, wil tevens dit van zijn medemens
verlichten.
Gecontroleerd op virussen en op inhoud door Sophos en MailMarshal
-
Palmzondag C Antoine Rubbens, March 19 2010
- Palmzondag C Antoine Rubbens, March 15 2013
Results generated by Tiger Technologies Web hosting using MHonArc.