preek Mailing List: preek bij de 11e zondag door het jaar

[Dehondt, Miguel (Miguel.Dehondt]

Lieve mensen,

“Wilt u mij de ziekenzalving - of hoe heten ze dat vandaag - geven ?” “We kunnen dat afspreken en er een mooi moment van maken met uw man en kinderen, mocht u dat wensen”, zei ik . “Nee, zij hoeven er niet bij te zijn en het zelfs niet te weten”, zei ze. “Weet je, ik ben zo bang om te sterven, bang van het oordeel. Bang dat ik niet in de hemel zal geraken, als je begrijpt wat ik bedoel?” Ik schudde half begrijpend, half vragend het hoofd, waarop ze verder ging. “Ik heb altijd geleerd dat je als goed christen je medemens moet vergeven. Ik zou hier en nu mijn kinderen vergiffenis moeten kunnen geven, als gelovige én als moeder maar ik kan het niet. Ze hebben mij teveel misdaan. Ik vrees dat ik daardoor voor eeuwig en altijd verdoemd zal zijn. Wat denk jij, moet ik ze hier nog roepen en vergiffenis schenken ?” 

“Mevrouw, mocht u dat kunnen, dat zou prachtig zijn, maar waarschijnlijk onmogelijk of toch niet haalbaar. Misschien dat er daarom zoiets als de biecht bestaat en dat is een sacrament, d.w.z. God die zich aan ons toont en ons de hand reikt. Hoe toont God zich ? Als een barmhartige Vader, altijd bereid om te vergeven. Zo lees ik het in verschillende Bijbelverhalen en zo verkondig ik het ook. Ik ben geen priester geworden om politieagent van God te spelen, met het vingertje klaar om mensen op hun fouten te wijzen, hen te vermanen en te straffen. Voor zover ik iets van God begrijp, moet je niet bang zijn. Integendeel, ik denk dat je bij Hem meer dan welkom bent en dat Hij tegen mensen zoals jij zegt als je daarboven aanklopt: “kom vlug binnen, je hebt genoeg afgezien !” Of alles theologisch volgens het boekje was, op dat moment leek me dat bijkomstig en stond ik er niet bij stil. De vrouw leek gerustgesteld door mijn woorden. De dofheid in haar ogen verdween; haar blik klaarde op en  haar beide handen drukte ze op de mijne uit dankbaarheid. In horten en stoten en met veel tranen vertelde ze vervolgens haar hele leven, een verhaal gekenmerkt door tegenslagen maar ook koppigheid, onmacht en nu veel spijt. Aan het einde hebben we er een kruis over gemaakt, de absolutie uitgesproken, de handen opgelegd, gezalfd met olie. Een genadevolle ontmoeting, een ervaring om nooit te vergeten. God voelde heel de tijd dichtbij. Bevrijding, vrede, dankbaarheid gevoeld bij die vrouw en ook bij mezelf al voelde ik me ook klein en onwennig om dit te mogen meemaken. Een uur later is die mevrouw in alle rust gestorven. Straf, maar eigenlijk hoeft het ons niet te verbazen. Wat ik u verteld heb, is niet verzonnen of aangedikt. Maar kunt u begrijpen dat elke keer ik sindsdien het evangelieverhaal van vandaag hoor, ik moet denken aan die ontmoeting met die vrouw ? Niet omdat in beide verhalen om een vrouw gaat maar wel omdat die vrouwen getuigen zijn van wat vergiffenis en barmhartigheid met mensen doet. In het Evangelieverhaal kun je die vrouw niet tegenhouden om haar dankbaarheid te uiten. Jezus kent het volledige verhaal, haar verleden, weet waarin ze vastzat en nu hij haar daarvan bevrijd heeft, weet ze met haar geluk geen blijf. Ze verwent Jezus met een tedere massage met dure olie. Haar repliek en een verwijzing naar de woorden van Jezus die voor haar zo deugddoend waren als zalf ? Best mogelijk. Je kunt moeilijk zeggen dat ze dat deed als ‘penitentie’, een soort boetedoening voor wat ze had misdaan. Voor sommige misstappen heb je geen passende boete… Maar haar geste, alles wat ze doet om haar dank te uiten, stellen Jezus (en dus God) meer dan tevreden. Ik denk dat God altijd blij is wanneer we zalven, in plaats van slaan met onze woorden en gebaren… en als Kerk met onze sacramenten en rituelen. Laten we waakzaam zijn dat we in alles wat we zeggen en doen niet slaan en veroordelen. Laten we zoeken hoe we kunnen zalven en bevrijden. In het voorbeeld dat ik gegeven heb, had ik het kunnen volgens de boekjes doen: “Ja, je moet vergeven en als het kan je zelfs verzoenen met…” maar dat had die vrouw niet geholpen, wellicht integendeel haar nog dieper vastgezet in haar schuld en onmacht.

We vieren vaderdag. In het licht van dit thema rond vergeving een gelegenheid om iets dat doen dat vader blij maakt maar vooral stil te staan bij het mooiste kenmerk van de vader: barmhartigheid.

 

 

Miguel Dehondt

Attachment: 16-06-11 Preek 11e zondag door het jaar.docx
Description: 16-06-11 Preek 11e zondag door het jaar.docx